Link's

76 Zwijg!

Na een volledige training, ligt de zak ijs weer op mijn linkerenkel te rusten, terwijl ik naar huis rijd. Lang leve automatische auto's. Later in de douche, ben ik een mentale zombie. Ik negeer het koude water en laat het even over me heen stromen, hopend dat het mijn teleurstelling mee neemt naar het gootje. Drupje per drupje. Als ik me afdroog en een nieuwe zak ijs op mijn voet leg, merk ik op dat ik me nog steeds rot voel. Ik leg mezelf dan ook op de bank. Tien minuten aan een of ander beroemd programma dat me niet interesseert gaan voorbij. De bel gaat, ik sta op en hoop dat het iedereen behalve die ene persoon is. Die ene persoon die dit mede veroorzaakt heeft. Ik kijk op het schermpje en merk dat Harry al voor mijn deur staat, in plaats van voor de lift. Hoe hij telkens door de beveiliging heen geraakt, geen idee? Ik zucht en draai me terug om richting tv.
"Louis," de stem is zacht en hees. Even blijf ik staan. "Laat me binnen, alsjeblieft." Ik zucht en blijf gewoon staan, waarschijnlijk geraakt hij er toch wel in als hij dat wil.
"Voor mij ben je ontslagen."
"Dan moet ik je nog de laatste vorderingen meedelen." Ik snuif en trek een mondhoek omhoog.
"Dat kan ook vanaf daar." Met een klik gaat de deur open, vraag me niet hoe. "Heb je nu ook al speciale krachten?" Harry snuift waarbij zijn linker mondhoek mee omlaag beweegt.
"Laat me even uitleggen wat er gebeurd is...en wat er nog moet gebeuren." Hij klinkt verschrikkelijk wanhopig, iets wat me niet aanstaat. Hier heb ik echt absoluut geen behoefte aan. Hij is niet de zielige man, dat ben ik. Hij heeft mij schade berokken.
"Ik ga daar zitten." Ik strompel tot aan de eenpersoonsbank en ga daar zitten met mijn pijnlijke voet steunend op mijn andere been. Alsof ik hem duidelijk wil maken hoe erg ik gekwetst ben, letterlijk en figuurlijk.
"Ik was het totaal vergeten te zeggen omdat ik ergens anders was." Ik knipper kort maar staar neutraal voor me uit. Not saying a word. "Ik was voor jou iets aan het regelen. En mijn telefoon heb ik afgeduwd en afgezet omdat het te gevaarlijk was voor jou om die-" Hij stopt als ik opkijk met tranen in mijn ogen.
"Ga alsjeblieft weg, dit is de grootste onzin die ik ooit gehoord heb. Zo wazig. Je kan me niet eens de waarheid vertellen." Ik zucht en draai me deels weg van hem, starend naar mijn eigen living.
"Louis, nee, luister..." Hij komt dichterbij, zijn vingertoppen wijzen in mijn richting terwijl ik mijn hoofd zacht blijf schudden.
"Buiten Harry. Als je nog een greintje respect voor me hebt. Nu." Hij schudt duidelijk van streek zijn hoofd en beweegt naar me toe.
"Nee, Louis, luister naar me-" Ik schud op mijn beurt ook mijn hoofd en probeer de afstand tussen onze gespierde lichamen te behouden; we verlangen nog steeds ergens naar elkaar.
"Harry-" Hij laat me niet eens uitpraten.
"Ik was iets aan het doen voor jou! Je kan me-"
"Dat was wel MIJN diploma-uitreiking. Ik heb er keihard voor gewerkt en jij laat niet eens een week ervoor iets weten. Misschien was ik er zelfs niet geweest... En dan gewoon je telefoon afzetten..." Ik draai afkeurend mijn hoofd weg en slik, slik pijnlijk. Mijn zoute tranen zijn nu onderweg naar mijn maag. Als ik terug naar voren kijk, staat hij veel dichterbij dan de bedoeling was. Het traanvocht blijft maar net weg als ik zijn intense blik opvang.
"Louis-" Op een of andere manier heb ik de reflex om zijn hand weg te duwen en wandel ik weg van hem.
"Buiten." Ik gun hem geen blik meer en ga op mijn terras zitten, nippend van een smoothie uit de ijskast die ik van de salontafel mee gegrist heb. Ik proef echter alleen zoute tranen. Het is teleurstellend, net als Harry. Hij lijkt weg te zijn als ik de deur hoor toegaan, waardoor ik op mezelf verdrietig kan zijn.

"Louis, jij moet even naar boven." Ik frons om Jan zijn woorden.
"Echt?" Hij knikt, ik doe maar wat me gezegd is en ga naar het bureau van Mauricio.
"Hoe gaat het met die adviseur van je? Ik zag je vanmorgen en je ziet er niet veel beter uit, Louis." Ik slik en probeer vooral niet te knikken. Ben ik een verrader? Neen... "Eerlijk jongen, ik kan ook iemand anders aannemen of niemand als het niet werkt.." Ik geef hem een eerlijke blik en ga tegenover hem zitten.
"Er is gewoon een communicatieve fout gebeurd recent, buiten dat ben ik heel tevreden over hem. " Mauricio knikt, maar zijn indringende blik verdwijnt niet. Waarom? Dat was de waarheid, volgens mij kan hij dat ook wel zien aan me.
"Eentje zwaar genoeg om hem te ontslaan?" Ik kijk even langs de man door, maar besluit geen lafaard te zijn, ook al heb ik het hier zelf nog moeilijk mee.
"Eigenlijk wel, maar goed. Het is gebeurd. Ik wil nog eventjes afwachten en kijken hoe hij de sponsordeal behandeld heeft." Ik probeer mezelf te ontspannen door mijn schouders te laten zakken. Het lijkt te werken aangezien de man toegeeft aan mijn voorstel.
"Goed, je komt het me melden als je iemand anders wilt? Die meneer Styles had nogal een indrukwekkende CV hoor." Ik grijns kort en knik dan waarna ik op sta als teken dat dit gesprek afgelopen is.
"Dat zal wel, ja." Ik glimlach en geef hem nog een hand waarna ik lekker het trainingsveld op kan; morgen spelen we immers de terugwedstrijd van de League.