Link's

18 After-game

Na de standaard douche, preek van de trainer en pers (die ik geen woord gaf) kom ik eindelijk bij mijn supporters terecht. Ik frons nog tobbend maar ontvang wel Lottie en Phoebe.
"Echt niet normaal hoeveel je gerend hebt." Ik zucht en kijk op naar haar.
"Zonder profijt uiteindelijk. Haalt hij me er ook nog af ook."
"Verwondert dat je?" Lottie grijnst naar me om mijn typisch gedrag. "Je beult jezelf te veel af." Meer spelers komen aan, drinkend van hun drinkbus. Ook Niall, hij besluit me alleen te laten, maar geeft me wel een vriendschappelijke duw mee.
"Hé Louis, ik zou je morgenvroeg graag even op mijn bureau hebben." Ik frons door de trainer die het me in mijn oor fluistert maar knik dan.
"Is het iets slechts?"
"Nee, maak je geen zorgen." Hij geeft me een schouderklopje en laat me dan met rust. Lottie en Phoebe zijn terug even gaan zitten zodat enkel ik en Harry nog bij de bar leunen.
"Je eerste volledige live match." De man grijnst scheef om mijn opmerking en knikt waarna hij me volledig aankijkt.
"Ik denk niet dat ik vaker wil zien hoe jij je lichaam te ver duwt."
"Dat was 4 zijn schuld." Hij schudt zijn hoofd.
"Je bent overijverig in alles wat je doet."
"Is dat een slechte eigenschap?" De verbazing is goed te horen in mijn stem. Zijn gezicht staat echter tamelijk neutraal.
"Hangt er van af hoe je daarbij aan jezelf denkt." Ik glimlach en kijk kort naar mijn zusjes.
"Maak je geen zorgen om mij. Ik kan mezelf redden." Ik ben een Tomlinson, ik ben zo opgegroeid en weet wat vechten is.
"Ga je vanavond studeren?" Ik bijt even nadenkend op mijn lip. Onze gesprekken in het openbaar zijn zo ongemakkelijk...
"Tot elf. Je mag altijd komen koken." De man grijnst nadenkend en kijkt de verte in. "We kunnen beter gaan. Ik moet ze nog naar huis brengen." Het is stil waarna hij instemmend knikt.
"Ik ga even naar huis en dan kom ik straks wel langs." Ik glimlach dankbaar als zijn lange benen weg lopen. Phoebe en Lottie zitten buiten, te lachen om een hoogstwaarschijnlijk vreselijke mop van Jan.
"Ben je weer slechte moppen aam het vertellen?" Aan het gezicht van Lottie te zien, zijn de moppen nog niet zo slecht. In de kleedkamer zijn ze dat meestal wel.
"Ik vertel nooit slechte grappen." Zijn buitenlands accent is nog lichtjes te horen. Ik schud mijn hoofd glimlachend.
"We gaan naar huis. Ik zie je morgen Jan." Zijn hand geeft me onze typische groet waarna ik de autosleutels neem en richting exit loop.

Zwetend wrijf ik over mijn natte voorhoofd, de sauna was gewoon een noodzaak voor mijn stramme spieren. De kiné heeft het tijdelijk verergerd door er door heen te werken, geen pretje. Volgens mij gil ik als een meisje. Ik zucht als de timer aangeeft dat mijn tijd er op zit en leg mijn boek aan de kant. Met een handdoek rond mijn hete middel stap ik in de koudere ruimte. De bel gaat, nu. Harry, denk ik. Ik controleer even of mijn kleine vriend bedekt genoeg zit en open dan snel de deur voor hem beneden, en boven. Zijn ogen weten niet naar waar hij moet kijken als ik hem grijnzend een hand geef.
"Kom je me weer verwennen?" Harry grijnst iets meer ontspannen terug en loopt voor me uit.
"Voor een tegenprestatie, ja zeker."
"Je mag gratis het stadion binnen, dat is al spectaculair genoeg." Hij lacht uitgelaten en opent mijn frigo.
"Ga je nog wat aan doen of blijf je pronken met spieren die ik niet heb?" Ik grinnik en buig me naar een kast toe om er zwarte tape uit te halen, spierontlastend op aanraden van Jim en mijn eigen gevoel. Ik wandel soepel terug naar de badkamer, spoel me kort af en trek wat kleding aan. Als ik terug ben en nieuwsgierig over de grote man zijn schouder probeer te kijken, duwt hij me met zijn brede rug achteruit tot tegen de tafel. Ik maak een hoog geluidje en probeer hem weg te duwen, lachend.
"Laat me kijken wat je aan het maken bent!" Ik duw maar hij is groter, waardoor ik ingesloten niets kan doen.
"Nieuwsgierig hé, je wacht maar!" Hij plet me expres kort waardoor ik kortademig naar adem hap en kreun. "Gaat het met je..?" Hij laat me los en ik glimlach en knik, op een of andere manier overdonderd. Stiekem kijk ik naar de pan waar ik iets pasta-achtig in water zie zwemmen.
"Voor die ene keer dat er aardappelen op het menu stonden," misschien moet ik niet klagen want hij is aan het koken, maar goed. Verbaasd door mijn opmerking draait hij zijn brede schouders naar me toe en kijkt hij me recht doorheen mijn ziel aan.
"Volgende keer, beloofd." Als mijn telefoon trilt neem ik na een korte aarzeling op.
"Louis."
-'Hé Lou, heb je morgen ook een dag vrij gekregen?' Ik frons en haal mijn hand over mijn stoppelbaardje.
"Euhm... Precies niet nee." De Ier lijkt niet ongemakkelijk te zijn door de situatie.
-'Oh, oké. Anders had ik iets in gedachten, maar volgende keer dan.'
"Ik ben benieuwd." Ik hoor de man gewoon grijnzen. "Wat ben je zelfs aan het doen?" Als hij niks zegt begin ik te lachen, zachtjes.
"Toch geen KFC hé? We hebben niet gewonnen lieverd." Ik hoor hem eten en zucht dan ongeduldig.
-'Het is gewoon zoo goed.' Ik grinnik.
"Vetzak. Ik loop je er overmorgen gemakkelijk af met je vreetbuien."
-'Verdedigers moeten stevig zijn.' Natuurlijk verdedigt hij zijn gezonde eetlust. 'Eet jij ook maar wat extra, see you later.'
"Cheers." Ik schud kort mijn hoofd en kijk dan naar het hoofd van de bruinharige man naast me. Mijn handen nemen twee borden en wat bestek dat ik al netjes klaar zet.
"Niall?" Ik hum op zijn hese vraag.
"Vaak. Zeker als je KFC hoort vallen." Hij grijnst en zet het fornuis af.
"Wel, ik hoop dat dit beter is dan dat."
"Ben je er ooit geweest?" Mijn retorische vraag doet hem bezorgd fronsen als hij de pannen op tafel zet.
"Neen."
"Waar ben je wel geweest?" Mijn stem schiet verbaasd de hoogte in waardoor hij me aankijkt, nadenkend duidelijk. Zijn ogen blinken als hij zijn mond opent en me mijn mond doet toe doen.

Ja, Harry. Waar ben je geweest?

Snelle update door de vele reacties op het vorige hoofdstuk =)