Link's

82 Vonkje vuurtje

"Deze frietjes zijn echt verrukkelijk!" Niall steekt ze gretig in zijn mond, ik glimlach en geef hem een blik.
"Ieder krijgt maar één portie verse friet, de rest haal je zelf maar uit de diepvries." Ik denk dat ik nu al stijve armen heb van een paar kilo patat in schijfjes te duwen. Harry knikt instemmend, Aimée lijkt ondanks onze waarschuwing verbaasd te zijn over de inhoud van de blonde kerel zijn maag. "Ik ga even naar het wc." Ik sta op en loop naar het toilet. Van al die drank is mijn blaas snel gevuld geraakt. Net als ik doorgespoeld heb, hoor ik een vloek en niet veel later staat mijn vriend naast me in de badkamer; er hangt saus op zijn shirt. "Ik dacht dat mensen zoals jij snel genoeg waren om dat te vermijden."
"Niet in het gezelschap van andere mensen." Hij glimlacht verleidelijk en probeert met een doek en wat zeep voor je handen de saus eruit te wrijven;
"Kom hier." Ik neem de handdoek over en wrijf over het stuk stof. Je voelt de harde buikspieren die terugduwen, net zoals het zou zijn bij elke voetballer in mijn ploeg, maar toch is dit anders. Op een of andere manier vind ik dit erotischer. Veel erotischer dan zou moeten.
"Louis..." Ik weiger omhoog te kijken, beseffend dat ik rood word doordat mijn gedachten heel andere dingen waren.
"Mh-" Als hij beweegt, kijk ik toch kort op en merk ik dat zijn gezicht zo dichtbij is dat ik de groene spikkeltjes in die zachtgrijze ogen kan zien. Zonder aarzeling kus ik hem kort, waarna ik verder veeg. Het gaat er echt moeilijk uit.
"Oh- jij bent hem al aan het helpen." Ik schrik wat van de plotselinge aanwezigheid van Dele die met een of ander vlekkenproduct in zijn handen staat.
"Ja, maar het helpt niet veel." Ik overhandig Harry zelf terug de doek en probeer er niet aan te denken hoe dicht we wel niet bij elkaar stonden. Dele's ogen zoeken ook kort de mijne op, niet zeker of hij wel iets zag, of toch niet. Ik kijk hem neutraal aan en leun tegen de deurpost. "Maar goed dat we niks met tomatensaus gegeten hebben."
"Eigenlijk is ketchup hetzelfde en is het net dat wat op mijn shirt zit." Ik zucht om die bijdehantere opmerking en beaam het dan.
Als laatste uit het huis, omdat Harry nog moest plassen, wandelen we terug langs de zijkant van het huis. Ik sla tevreden mijn arm rond zijn middel en zoek de welkome warmte op.
"Ik vind het nog steeds fijn dat je meegekomen bent."
"Ik heb wel een permanente vlek op mijn hemd." Ik grijns en geef hem een veelbetekenende blik die hij graag beantwoordt. Zijn groene ogen lijken grijs zo in het donker.
"Ik koop wel een nieuwe voor je." Hij zucht even tevreden als mij en gaat stilstaan zodat hij nog snel mijn slaap kan kussen voordat we elkaar loslaten en verder naar mijn auto gaan wandelen. "Je moet me nog wel vertellen over die vriendin van je." Harry glimlacht, zijn ene hand bevindt zich in mijn hals en trekt me dichter naar zich toe. Ik glimlach even speels als hij me aankijkt en sluit dan mijn ogen als ik zijn lippen voel. De gedachte dat iemand ons zou kunnen doen opschrikken, maakt het net dat tikkeltje opwindender. Ik laat hem nu wel los en ga naar mijn auto, die nog netjes op dezelfde plaats geparkeerd staat, ondanks het feit dat hij een goede typisch Engelse bui gehad heeft.

"Louis-" Harry's hete adem in mijn nek. Hij kreunt, wat mij nog meer opwindt. Alsof ik nog niet hevig genoeg brandde van verlangen naar zijn stoten, zijn krachtige lichaam in het mijne. Ik kreun terug en grijp met mijn vingers zijn krullen vast. Genietend van het gevoel ervan. Genietend van alles. Van Harry en zijn krachtige lichaam, zijn zwoele stem en zachte woorden. Harry.

Ik wil het niet zeggen, maar ik zal het toch moeten. We zitten beiden aan de ontbijttafel, Harry lijkt iets te merken, maar is zo ontspannen dat hij het gewoon lijkt te negeren terwijl ik havermoutpannenkoeken voor mezelf bak, en misschien een paar voor mijn vriend die al aan de drank zit.
"Was ik zo slecht?" Harry grijnst en schudt bijna onmiddellijk zijn hoofd, die groene ogen die blinkend de mijne opzoeken.
"Zo goed." Zijn stem is hees en krakerig waardoor ik lach en de pannenkoek omdraai. "Mh-, je moet dat opgooien, dat is veel beter." Ik glimlach en draai me weer naar hem toe.
"Dat riskeer ik als trage mens niet hoor." Harry haalt zijn schouders op, maar staat toch op.
"Ik wel." Zijn lange gestalte staat ineens langs me terwijl ik maar aan de kant ga voordat de pannenkoek inclusief pan tegen me aankomen.
"Jij hebt een selectief voordeel."
"Tja, je hebt dat of je hebt dat niet hé." Ik lach en zet de radio op terwijl Har wacht tot het deeg klaar is om opgegooid te worden. Mijn nieuwsgierigheid neemt toe als hij eerst wat schudt en-
"Jij hebt het dus wel." Ik glimlach en neem alvast een pak suiker en marmelade om die er dadelijk op te smeren. "Wil je deze ook proeven of die beter is...?" Het duurt even voordat Harry met een glimlachje antwoordt; het moet wel een goed antwoord zijn dus.
"Alles wat jij maakt is lekker, Lou. Eet jij die maar op." Ik lach en steek mijn vinger naar hem uit.
"Ik wil wel Harry hier in mijn keuken hé, geen een of andere Romeo met diepzinnige teksten."
"Dat was totaal niet diep...Vergeleken met gisterenavond." Hij lacht, ik schiet ook in de lach, maar probeer vooral om niet te luid te lachen, zo goed was hij nu ook weer niet. Adem. Zonder er nog veel over te zeggen, eet ik die pannenkoek op, het doet Har lachen en er opnieuw eentje opgooien. "Love you hé." Ik snuif en eet verder, hem plagend. "Of niet dan hé, schatje."
"Je kreunen vertelden me toch wat anders dan dat laatste, lieverd."
"Wel, jij kan daar over meespreken, honnepon?" Ik opnieuw schiet in de lach om dat laatste woord en verslik me bijna in mijn voedsel.
"Was dat een poging tot verstikking?" Een moordpoging dus.
"Ik zou dat veel efficiënter kunnen." Hij knipoogt en schuift me nog wat lekker ruikende pannenkoeken toe. Ik probeer niet te enthousiast te knikken, hij heeft helemaal gelijk.

"Wauw Lou, je lijkt wel een echt model!" Ik grijns om Nialls enthousiasme als zijn ijsblauwe ogen de mijne aankijken en hij het boekje doorgeeft aan Eric die het beaamt.
"Beter dan mijn foto's, en ik heb daar enorm lang over gedaan."
"Net zoals die voor de ploegopstelling zeker." Ik knik beamend naar Hugo die zijn tas neemt en vertrekt, waarschijnlijk heeft hij weer vaderverplichtingen en wil hij nog tijd doorbrengen met zijn gezin voordat we naar Skopje in Macedonië gaan. Drie dagen trainen, een dag match, en twee dagen reizen. Bij die gedachte voel ik de triestheid toenemen dus neem ik met een week glimlachje het tijdschrift terug vast en steek het weg zodat ik ook naar huis kan. Naar Harry en Mam later deze avond. Voor zo'n lange reis in een vliegtuig doe ik dat altijd, je weet maar nooit. Zo heb ik ook al een testament laten opstellen, gek of niet gek, als je niet getrouwd bent, gaat al je geld naar de staat.
"Hé, ik ga al naar de parking hé. Jullie kunnen het nog lang genoeg bekijken op het vliegtuig." Dele beent me bij.
"Ik ga mee, wacht." Hij grijnst als hij naast me wandelt en het zonnetje schijnt. "Ik kan niet wachten tot we in Skopje zijn. Het is vast prachtig." Ik knik en gooi mijn tas op de achterbank van mijn auto.
"Als we tijd hebben, kunnen we er wel wat rondlopen."
"I would love to." Ik knik glimlachend en stap dan in om snel richting Harry te rijden.

Wat een lieverds