Link's

42 Bats

"Je bent overtuigd, maar je wilt het niet toe geven." Ik heb me net aangekleed en draag geen onderbroek, fronsend om zijn opmerking.
"Overtuigd van jou of van het hele plaatje? Het is niet allemaal even gemakkelijk...Har." Hij weigert te knikken, zucht enkel onhoorbaar als zijn schouders zakken en staat dan op. Zijn schouder duwt vragend tegen de mijne als hij me voorbij wandelt.
"Dan breng ik je naar huis zeker?" Ik zeg niets, zijn stem klonk kil en koud. Het geluid zou zonder meer passen in een horrorfilm, of in een romantische film waarbij de jonge wanhopige maar dolverliefde vrouw alleen achter blijft met haar gevoelens, gekwetst. Ik mank hem ondertussen achterna, hij is te koppig om zich aan mij aan te passen. Als ik bij de auto aan kom, ga ik snel zitten. Harry bekijkt iets op zijn telefoon en lijkt verward, of boos, ik weet het niet. Mijn vragende blik doet hem stoppen en me aankijken.
"Je bent beroemd op het internet vandaag, proficiat." Ik trek enkel onwetend mijn wenkbrauwen omhoog. Het sarcasme was zwaar aanwezig in zijn stem.
"Je keurt iets van me af, dus zeg het dan ook maar in mijn gezicht." Harry duwt zonder me aan te raken het toestel in mijn handen en start de auto met veel gas. Ik vind een online artikel terug, met een foto van mij en de oude vrouw. 'Kreupele Tomlinson redt oude vrouw van aanrijding.' Het filmpje staat er op, je ziet duidelijk hoe ik praktisch op een been naar haar toe loop en haar veilig weg trek. De reacties eronder gaan zowel over moedig zijn tot aandachtzoeker. Ik wil hem net het toestel geven als hij een bericht van een letter-cijfercombinatie ontvangt.
"Je hebt een bericht."
"Lees voor." Zijn stem is nog bars, maar zijn inmiddels grijze ogen staan terug meer begripvol.
"E24u8: Ik kom straks langs om drie." Harry knikt, ik leg het toestel weg en zucht. "Ben je boos omdat ik in bepaalde onveranderlijke omstandigheden zit?" Hij verstrakt zijn kaaklijn en schudt kort zijn hoofd.
"Het stoort me dat je je iets aan trekt van die omstandigheden... Ik dacht dat jij en progressief iemand was." Ik lach zacht, iets wat hij niet op prijs stelt, maar doe het toch.
"Dat is gewoon naïef zijn, dat wil je, dat weet je. Je wilt dat als ik naar buiten kijk en zie dat het regent, denk; oh, ik pas me niet aan, aan het weer, vandaag ga ik in slechts een onderbroek naar buiten."
"Dat vraag ik niet van je." Hij fronst, zijn stem is laag en hees als hij vanuit een donker oog kort naar me kijkt. "Ik wil dat je de kleding aan doet die je wilt aan doen, ook al is dat slechts een onderbroek en vergelijk je homoseksualiteit met iets abnormaals. Als je dan naar buiten kijkt en ziet dat het regent, wil ik niet dat je je dan aanpast, want jij wou immers slechts een onderbroek aantrekken." Ik frons, onbegrip op mijn gezicht.
"Dat is net hetzelfde." Harry schudt zelfzeker zijn krullerige haar.
"Nee. Je past je niet aan omdat je ergens of van iemand overtuigd bent, ergens in gelooft of iets graag doet; niet omdat je koppig en tegendraads wilt zijn." Ik zucht en bekijk terug de sterrenhemel.
"Het is nog steeds naïef."
"Het is je hart volgen Louis, je eigen leven beslissen en niet zomaar mee lopen met dingen die je eigenlijk niet wilt." Hij slikt, ik voel me dom, mijn hoofd bonst in de donkere auto. "Je snapt het niet, net zoals ik al dacht." Hij stopt deze keer voor mijn appartement, alsof hij wil dat ik dat verre stuk ondergronds naar de lift wandel. Ik voel me gekwetst, uitgemaakt en veroordeeld.
"Niet iedereen is even slim en heeft het even makkelijk met dingen Harry! Je mag me niet zomaar veroordelen omdat ik me niet aanpas aan iets wat jij wilt! Mijn achtergrond bepaalt mee met wat ik kies en daar weet je helemaal niets over. Laat me met rust!" Ik roep niet, nee, het is de ijzige kalmte in mijn stem die me doet huilen als ik uitgestapt ben en mijn schoenen tegen de muur doet gooien. Op blote voeten sta ik in het donker, in mijn lege appartement, boos omdat hij me niet begrijpt, maar vooral omdat anderen dat ook niet zullen doen. Ik vloek luid en open dan de slaapkamerdeur om alleen in het donker te gaan slapen.

Een ruzie... Hoe lang zal die duren?