Link's

35 Heel dichtbij

"Dat was een goede vriendin Louis. Ik ben geen leugenaar." Hij is oprecht geamuseerd. Ik mep hem waardoor hij begint te lachen. Stomme grijns.
"En ik wil het maar voorzichtig brengen! Misschien was ze wel die oude liefde ofzo!" Harry's ogen blinken van de tranen terwijl hij hoog lacht, ik zit er als een driftkikkertje langs met mijn armen over elkaar geslagen. "Je lacht me gewoon uit." Hij stopt met lachen en grijnst om me tegen zich aan te trekken.
"Helemaal niet, Lou." Ik duw hem plagerig van me af, maar blijf wel dicht bij dat warme lichaam doordat hij mijn voet nog altijd beschermend vast heeft. Als zijn emerald ogen me recht aankijken voel ik me totaal overdonderd. Ik frons in mezelf en probeer mijn ademhaling ongemerkt terug rustiger te krijgen. Het is niet dat ik me bedreigd voel, wat is het dan wel? Ik blijf fronsen, Harry's hoofd is dichtbij. Ik zou bijna zijn ademhaling kunnen voelen, als wolkjes. "Gaat het wel?" Zijn linkerhand voelt bezorgd aan mijn voorhoofd waardoor ik plotseling oververhit toch knik.
"Ja, ik weet niet wat het is." Ik heb me zelden zo gevoeld. Het is een soort van opwinding, maar dan invloedrijker en anders. Alsof het niet mijn lichaam in brand zet, maar mijn geest. Ik zucht langzaam, hij is nog steeds te dichtbij naar mijn zin.
"Lou, ik ga je neerleggen op de bank." Mijn nieuwsgierigheid of het Harry is die dit met me doet, is te groot. Hij tilt me met gemak op en legt me neer. Hij komt opnieuw naast me zitten, mijn benen op zijn schoot en mijn hart dat steeds prominenter en steeds veeleisender gaat kloppen. Ik voel me licht in mijn hoofd en buik en ik weet niet wat het is. Als ik Harry aankijk en het gevoel me bijna zou doen overgeven door zijn krachtigheid, leun ik naar hem toe en kus ik hem recht op zijn volle lippen. Roze volle lippen. Zacht en warm.
Mijn nieuwsgierigheid, de oorzaak van mijn gedrag, wordt totaal weggeblazen door de bom die af gaat in mijn buik en de invloed op mijn handelingen daardoor. Ik ben agressiever en passioneler als Harry me na twijfeling toch terug zoent en me vast neemt. Zijn lippen zijn absoluut goddelijk. Ik breek af en neem meteen een halve meter afstand van hem, schuifelend op de bank. Hij is helemaal van de kaart. Ik bekijk hem kort en kuch dan ongemakkelijk, die jongen kan wel zoenen hoor.
"Ik wou weten of jij de oorzaak was." Hij knikt, alsof hij buiten adem is, zijn blik naar de grond gericht.
"En?" Ik haal mijn schouders op, ik ga nu echt niet toegeven dat hij mijn hart sneller deed kloppen door iets anders dan lust. Het was passie. Passie die ik zelden gevoeld heb.
"Ik weet niet...ik geloof van niet." Hij knikt ongemakkelijk en zet zich terug rechter. Ik heb het echt heel onaangenaam gemaakt tussen ons beide. "Sorry voor de aanval." Hij glimlacht flauwtjes en lijkt te zuchten.
"Het was nog wel oké."

Het was nog wel oké. Ik zucht en zit langs hem in de auto, onderweg naar een supermarkt. Het is al donker aan het worden waardoor er hopelijk weinig mensen op straat zijn. Ik stoor me aan mijn verstoorde gevoelens. Ik betrap mezelf er dan ook op dat ik soms naar zijn lippen staar en me goed voel, want hij kan absoluut zo lekker zoenen. Mijn hersenen zeggen me dat het niet zijn kusvaardigheid was waar ik naar verlangde, maar naar hem. Nog steeds. Ik probeer voor me uit te staren naar buiten en de huisnummers te lezen zodat ik niet naar zijn gezicht kijk. Ik begrijp niet wat er met me gebeurt. Ik heb het al zo vaak met Chrissy en soms met iemand anders gedaan, vrouwelijke schoonheden, en toch was dit anders. Als ik in de kleedkamer sta met naakte, of halfnaakte mannen - omdat sommigen hun onderbroek liever aanhouden -, voel ik niets. Ik ben ontspannen en kan lachen met de jongens zonder dat ik naar hun lichaam kijk. Bij Harry was het anders, dat is zeker. Mijn buik voelt nog steeds vreemd aan als ik uit zijn grote auto uitstap en met krukken snel de winkel binnen hink om dan te wachten op Harry en een karretje. Het is vanzelfsprekend dat hij het duwt.
"Moet je ook wat hebben?" Harry schudt zijn hoofd, waardoor ik hem streng aankijk. "Je gaat niet voor niets mee. Kies iets. Alsjeblief." Ik glimlach nep en bekijk dan het papiertje waar mijn eten opstaat. Mijn groenten krijg ik van een plaatselijke bioboer waardoor ik enkel pasta, aardappelen, water, het gebruikelijke om je mee te verzorgen en Phoebe's snoep moet meenemen. Ik frons als ik voor de gigantische rij sta en niet weet wat ik moet kiezen. Harry grijnst en fluistert dat hij een voorstander is van Cadbury's Diary Milk, waarna ik het ook inlaad, samen met een zak chips, zoete popcorn en een fles cola. Ik voel me onwennig met zulk spul in mijn winkelkar, maar goed dat ik er maar langs moet manken, alsof het niet van mij is maar van Harry.

Het viel wel mee, zei hij.