After I met you

1.6

Nigel

'Goeiemorgen.' Glimlachend kijk ik Lucy aan als ze de klas in loopt. Ik wacht tot iedereen binnen is en begin dan aan mijn les.

'Ik hoop dat iedereen goed geleerd heeft voor het proefwerk?' Vragend kijk ik de klas rond.

'Carmen wil jij de proefwerk blaadjes uitdelen?' Ik loop ondertussen de klas rond en leg de vragen op iedereens tafel.

'Als je klaar bent ga je iets voor jezelf doen.' Ik gebaar dat iedereen mag beginnen en kijk de klas rond.

Mijn aandacht vestigt zich toch weer op Lucy. Aandachtig leest ze haar tekst en bekijkt ze de vragen. Ik vind het er sexy uitzien als ze even op haar lip bijt. Van die gedachte schrik ik. Waar ben ik mee bezig? Ik mag niet zo denken. Niet over een leerling. Ik kijk weer even naar Lucy en ik zie dat ze verschrikt voor zich uit staart. Al snel rolt er een traan over haar wang. Ik sta op en loop haar kant op. Bij haar kniel ik op mijn hurken.

'Kom maar even mee,' zeg ik fluisterend in haar oor. Ik neem haar mee naar de gang.

Ik loop ondertussen naar de lerarenkamer om te vragen wie er even bij mijn klas wil blijven.

'Wat is er aan de hand?' Vraag ik als er een docent bij de leerlingen is. Lucy zegt niets en veegt haar tranen af.

'Je kunt me alles zeggen, hè?' Help ik haar herinneren. Ze kijkt me even aan met haar mooie bruine ogen.

'Het is Mason,' zegt ze zachtjes. 'Hij valt me lastig.' Niet begrijpend kijk ik haar aan.

'Op welk vlak?' Vraag ik. Ik kijk haar even aan en het doet pijn om haar zo verdrietig te zien.

Nu begint ze nog harder te huilen. Ik pak haar hand en neem haar mee een leeg lokaal in.

'Hij probeert me terug te krijgen,' begint ze.

'Ik heb anderhalf jaar een relatie met hem gehad. Hij kreeg het moeilijk thuis en ik hielp hem daarbij. Op een gegeven moment begon hij mij te bedreigen.'

Alles wat ze zegt doet pijn. Dat iemand Lucy wilt raakt me, maar het doet nog zeerder om te horen dat hij haar heeft bedreigd.

'Als ik hem geen geld gaf zorgde hij ervoor dat mijn leven hier op school een hel zou worden. Dat soort dingen zei hij tegen me.'

'Weten mensen hier van?' Vraag ik. Ze schudt haar hoofd.

'Ik bleef van hem houden. Hij had het zwaar en hij was in de war.'

'Is hij daarom weggegaan?' Vraag ik aan haar. Lucy knikt.

'Vanwege werk, maar ook door al het gedoe besloten ze een jaar weg te gaan.' Lucy begint harder te snikken.

'Hij ging weg en heeft al die tijd niets laten horen.' Snikt ze.

'Al die tijd heb ik gewacht en gewacht. Ik hoorde niets. Totdat hij laatst opeens voor mijn neus stond in de gang.'

'En nu wilt hij je terug?' Vraag ik. Met moeite komt het uit mijn mond. Ik hoop gewoon dat ze nee zegt, maar ze knikt.

'Hij heeft spijt en hij zegt dat hij is veranderd. Hij zal er alles aan doen om mij terug te krijgen. Dat is wat hij zei.'

Ik pak haar hand en wrijf er even over. Even kijken haar bruine betraande ogen me aan. Ze legt haar andere hand op die van mij, maar ik zie dat ze er van schrikt.

'Het geeft niet,' zeg ik glimlachend. Ik leg mijn andere hand ook op die van haar en eindelijk verschijnt er een glimlach op haar gezicht.

'Je bent nog mooier als je lacht,' zeg ik. Lucy bloost even en weet niet waar ze kijken moet.

'Wil je je toets vrijdag na je laatste les maken?' Vragend kijk ik haar aan. Meteen knikt ze. Ze staat op en loopt naar de deur.

'Meneer?' Ik kijk haar aan. Ze staat in de deuropening en sluit toch de deur weer.

'Sorry als dit raar is, maar wilt u me een knuffel geven? Ik kan het nu echt gebruiken.'

Ondertussen loopt er weer een traan over haar wang. Ik ben blij dat ze dit vraagt. Ik zou niets liever willen. Ik loop naar haar toe en sla mijn armen om haar heen.

Na ongeveer een halve minuut kijken we elkaar even aan en binnen een paar seconden drukt ze haar lippen op die van mij. Het is kort, maar heel intens. De adrenaline gaat door mijn buik.

'Sorry!' Ze trekt haar gezicht terug en doet een stap naar achter. Haar ogen zijn groot en kijken me verschrikt aan.

'Ik weet niet wat...' Ze kan haar zin niet afmaken, want snel druk ik mijn lippen terug op die van haar.

Haar mond gaat ietsjes open en mijn tong gaat bij haar naar binnen. Zachtjes spelen onze tongen een vurig spel en na een minuut trek ik mijn gezicht terug. Van alles spookt door mijn hoofd.

Ik weet dat het niet mag.

Ik weet dat het strafbaar is.

Ik weet dat Lucy en ik hier problemen mee krijgen.

Maar ik weet ook dat ik gek op haar ben...

'Ik weet niet wat me bezielde?' Ik glimlach terwijl ik haar zin afmaak. Nog even sla ik mijn armen om haar heen en zo blijven we nog wel een paar minuten staan.