After I met you

1.23

Lucy

Verveeld staar ik uit naar buiten. Als ik ergens een hekel aan heb is het regen en geen plannen hebben.

Ik voel een steek door mijn buik gaan als mijn telefoon begint te piepen. Zuchtend sta ik op om te kijken wie me een berichtje heeft gestuurd.

Anoniem: Jammer hè? Dat je na school niet meer weg mag.

'Rot op'! Roep ik hardop terwijl ik mijn telefoon op mijn bed gooi. Ik schrik als de deur wordt geopend.

'Ik wist niet dat je me hier niet wilde hebben,' zegt Carmen die in de deuropening staat.

'Ik had het niet tegen jou,' zeg ik. Ik gebaar dat ze de deur dicht moet doen.

'Het zijn die rot berichten van dat anonieme nummer,' leg ik uit.

'Is het nog steeds niet gestopt?' Vragend kijkt ze me aan. Ik schud mijn hoofd.

'Krijgt meneer Howard ze ook?' Ik lach even.

'Noem hem alsjeblieft Nigel.' Carmen knikt voorzichtig.

'Hij krijgt ze ook. We gaan samen proberen erachter te komen wie dit doet,' zeg ik.

'Vrijdagavond is het schoolfeest. Ga je ook?' Ik haal mijn schouders op.

'Jayda, Roos en ik willen graag dat je meegaat.' Ik sta op en ga voor mijn raam staan.

'Ik denk niet dat het mag.' De deur gaat weer open en mijn moeder komt binnen met twee kopjes thee.

'Wat mag niet?' Vraagt ze. Ze zet de kopjes op mijn bureau.

'Naar het schoolfeest vrijdagavond,' zeg ik. Mijn moeder kijkt me bedenkelijk aan.

'Ik zal het met je vader overleggen.' Ik knik en kijk naar hoe ze mijn kamer weer verlaat. Op dat moment gaat mijn telefoon.

'Hey, Nigel,' zeg ik.

'Kun je naar mijn appartement komen?' Vraagt hij. Zijn stem klinkt dringend.

'Wat is er?' Vraag ik.

'Kom alsjeblieft deze kant op.'

'Nigel, Carmen is bij me.' Het is even stil aan de andere kant van de lijn.

'Neem haar maar mee. Ze weet toch alles al.' Hij hangt op. Verbaasd kijk ik haar aan.

'We moeten naar Nigel,' zeg ik terwijl ik mijn raam open. 'Ben je met de scooter?' Carmen knikt.

'Je mag toch niet weg?' Ik knik en ren naar de overloop.

'Carmen en ik gaan een filmmarathon houden!' Roep ik. Ik hoor mijn moeder nog even oké roepen en dan draai ik mijn kamerdeur op slot.

'Gaan we via het raam?' Vraagt Carmen met grote ogen als ze me op de vensterbank ziet klimmen. Ik knik even.

'We klimmen op de veranda en gaan via de schutting naar de tuin van de buren.' Verbaasd kijkt ze me aan.

'Ze zijn op vakantie,' leg ik uit. Ik klim uit het raam en spring in de tuin naast ons huis. Carmen volgt me.

'En nu?' Vraagt ze als we in de tuin van de buren staan.

'Over de schutting.' Ik klim over de achterdeur en belandt in het steegje.

'Pak je scooter,' zeg ik. Carmen knikt en rent weg. Binnen in minuut zit ik bij haar achterop de scooter en na vijf minuutjes staan we in de lift van het appartementencomplex.

'Dit is raar,' zegt Carmen. Ik lach even.

'Voor mij niet.' De lift geeft een seintje dat we op de juiste verdieping zijn. Snel lopen we naar Nigel's appartement.

'Wat is er nou?' Vraag ik terwijl ik naar binnen loop gevolg door Carmen.

'Hey,' zegt Nigel wat ongemakkelijk tegen Carmen. Carmen glimlacht vriendelijk maar zegt niets.

'Kijk dit.'

Anoniem: Vrijdagavond schoolfeest?Ontmoet me daarna. 00:30 achter de school!

Verschrikt kijk ik hem aan.

'Ik heb dat bericht niet,' zeg ik. Een beetje angstig ga ik op de bank zitten.

'Je gaat ook niet mee,' zegt Nigel. Ik trek even mijn wenkbrauwen op.

'Ik wil het niet. Jij hebt dat bericht niet gehad en ik wil niet dat er iets met jou gebeurd.'

'Dit gaat mij ook aan!' Roep ik kwaad. 'Ik kreeg die berichten veel eerder dan jij!' Boos kijk ik hem aan. Hij knikt en gaat naast me zitten.

'Ik wil je beschermen, Lucy.' Hij pakt even mijn handen. Ik wil mijn handen terugtrekken, maar ik doe het niet. Ik zucht even.

'Laat me dan op een afstandje staan kijken,' zeg ik vragend. Nigel bijt even op zijn lip. Hij weet duidelijk niet wat hij moet doen.

'Alsjeblieft,' vraag ik smekend. Ik kijk naar Carmen die haar schouders ophaalt. Wat heeft zij hier ook mee te maken? Zij weet al helemaal niet wat we moeten doen.

'Oké,' zegt Nigel. Hij laat mijn handen los en staat op. 'Maar je blijft op afstand. Je mag niet gezien worden!' Ik knik en sta op.

'Ik haal je om half negen op bij de hoek van je straat. Ik wil niet dat je 's nachts nog over straat gaat.' Ik knik glimlachend en trek Carmen mee naar de voordeur.

'Bedankt, Nigel,' zeg ik. Ik glimlach even en loop dan samen met Carmen richting de lift.