After I met you

1.53

Lucy

'Waarom ben je gegaan?' Vraagt Mason als we voor het politiebureau op een bankje zitten.

'Dit was het afscheid,' zeg ik. 'De laatste keer dat ik hem kon zien. De laatste keer dat we elkaar konden spreken en de laatste keer om echt afscheid te nemen.' Mason wrijft even over mijn rug, maar zegt niets. Samen kijken we een beetje voor ons uit. Naar de donkere lucht en de grijze wolken. Het duurt niet lang voor er een harde regenbui gaat komen en het duurt niet lang meer totdat het kerst is.

'Wat is er gebeurd vannacht?' Vraag ik zachtjes aan Mason. Ik weet het antwoord al, maar ik wil het hele verhaal horen.

'Wat maakt...-' hij kan zijn zin niet afmaken, want ik onderbreek hem.

'Wat was er gebeurd vannacht?' Vraag ik nogmaals. 'Voor mij maakt het heel veel uit.' Mason is even stil, maar trekt dan toch zijn mond open.

'Ik wilde je op bed leggen,' begint hij. 'Je probeerde me te verleiden. Ik wilde er niet aan toegeven, maar het lukte me niet,' zegt hij zacht. 'Ik liet me gaan.' Ik zucht even.

'Ik ben blijven slapen omdat ik je niet alleen wilde laten. Ik wilde dat je wist wat er was gebeurd en niet dat ik was weggegaan en je er later achter was gekomen.' Zachtjes begint het te regenen.

'Ik hou van je, Lucy. Nog steeds.' Hij wil mijn hand pakken, maar ik trek mijne weg.

'Ik weet het,' zeg ik. 'En daarom moeten we elkaar even niet meer zien. Ik kan jou die liefde niet geven, Mason.' Mason wil weer mijn hand pakken, maar nu sta ik op.

'Je moet over me heen komen en me vergeten. Dat is het beste.' Ik zie zijn ogen wat vochtig worden. Het doet me pijn om hem zo te zien.
Ik buig even voorover en druk zacht een kus op zijn mond.

'Het spijt me,' zeg ik. Daarna loop ik weg. De tranen stromen over mijn wangen en de regendruppels kletsen naar beneden. Zeiknat kom ik thuis.

'Waar was je?' Vraagt mijn moeder die naast mijn vader op de bank zit. Kimberly zit op de stoel en is druk bezig met de iPad.

'Hij is weg,' zeg ik. Mijn ouders kijken me even aan en ik zie dat ze beiden niet weten wat ze moeten zeggen.

'Aiden Clarke,' zeg ik. 'Hij is weg.' Ik loop naar boven en trek mijn natte kleren uit. Mijn pyjama trek ik aan en dan kruip ik in bed. Het duurt niet lang voor de deur van mijn kamer wordt geopend en mijn vader naar binnen komt. Zachtjes gaat hij naast me op bed zitten.

'Het spijt me,' zegt hij. Ik lig met mijn rug naar hem toe en wacht op wat hij allemaal gaat zeggen.

'Het spijt me dat dit je allemaal overkomen is en het spijt me dat wij je niet goed genoeg hebben gesteund.' Zijn stem slaat even over en dan hoor ik hem snikken. Ik draai me om en ga rechtop zitten.

'Ik hou zoveel van jou, Lucy. Je bent nog te jong om te begrijpen wat een vader voor een dochter kan voelen, maar je moet weten dat ik vanaf nu alles zal doen om je te beschermen.' Ik knik even en gooi dan mijn armen om zijn nek. Snikkend drukt hij een kus op mijn wang.
Dan staat hij op en wilt hij de kamer verlaten.

'Trouwens,' hoor ik hem nog even zeggen. 'De verhuizing gaat niet door. Het is iets waar we allemaal achter moeten staan en als jij en Kim het echt niet willen gaat het niet door.' Ik glimlach even door mijn tranen heen.

De volgende ochtend wordt ik wakker van mijn moeder die de deur opent.

'Opstaan, Lucy,' zegt ze. Ze doet de gordijnen open en het licht valt naar binnen. Zuchtend open ik mijn ogen.

'Het is tijd om weer naar school te gaan,' zegt ze. Ik knik en sta op zodra mam de kamer uit is. Ik pak een broek en een iets te grote trui uit de kast. Mijn donkere haren gooi ik in een knot en de nodige boeken prop ik in mijn tas. Als een slons loop ik naar beneden, maar dat maakt me niet uit.

'Tot hoe laat moet je?' Vraagt mam als we met zijn vieren aan de ontbijttafel zitten.

'Twee uur,' zeg ik. Ik eet een broodje kaas en trek dan mijn schoenen aan.

'Ga je nu al?' Ik knik en gooi mijn tas over mijn schouder.

'Ik moet nog even wat doen,' zeg ik. Dan pak ik mijn sleutels en loop ik het huis uit.

———
Op een schaal van 1 tot 10. Welk cijfer geven jullie dit boek dan? Eerlijkheid, redenen en tips zijn van harte welkom! -x