After I met you

1.7

Lucy

Onzeker sta ik voor het appartementencomplex waar Howard woont. Voorzichtig druk ik op de bel en ik voel mijn hart harder kloppen.

'Ja?' Hoor ik via de microfoon.

'Lucy,' zeg ik. Binnen twee tellen openen de klapdeuren zich en via de lift ga ik naar de derde verdieping.

Zoekend loop ik over de galerij naar nummer 1387. Peinzend sta ik voor de deur. Ik kan nog weglopen. Het is hartstikke fout waar ik mee bezig ben. Toch druk ik op de bel en al snel opent Howard de deur.

'Kom binnen.' Met een grote glimlach staat hij voor me. Ik loop door de gang naar de woonkamer en ga op de bank zitten.

'Wat wil je drinken?' Vraagt hij aan me.

'Doe maar water,' zeg ik omdat ik zeker weet dat hij dat heeft.

Ik kijk de woonkamer een beetje rond. Het ziet er mooi uit. Voor een man heeft hij goede smaak. Hij komt terug met twee glazen en gaat naast me op de bank zitten.

'We moeten praten,' zegt hij. Ik knik en gooi mijn benen over elkaar.

'Daarvoor ben ik hier ook.' Ik neem een slok van mijn water en zet het glas op tafel.

'Ik ben gek op je,' zegt hij uiteindelijk. Zijn mooie heldere ogen kijken me aan en een glimlach verschijnt op mijn gezicht.

Zonder iets te zeggen kruip ik op zijn schoot en druk ik mijn lippen op die van hem.

'Ik ook op jou,' zeg ik zodra ik mijn gezicht heb teruggetrokken. Hij pakt mijn hand en geeft er een kusje op.

'We moeten wel uitkijken.' Ik knik als hij dat zegt. We kunnen hier problemen mee krijgen dus ik snap wat hij bedoeld.

'Dit blijft tussen ons,' zeg ik. Ik druk een snelle kus op zijn lippen en leg zijn handen op mijn kont. Zachtjes knijpt hij erin.

'En kijk uit dat je me in de lessen geen Nigel noemt,' zegt hij lachend. Ik glimlach en schud mijn hoofd.

'Ik zal erop letten, meneer,' zeg ik overdreven. Hij geeft een kusje in mijn nek.

'Wat is het opwindend als je meneer zegt.' Ik lach even. Genietend sluit ik mijn ogen en concentreer ik me op de kusjes in mijn nek.

'Ik heb nog wat voor je.' Hij staat op en komt terug met een sleutel.

'De sleutel van je appartement?' Vraag ik. Hij knikt en geeft het aan mij.

'Nu kun je naar binnen wanneer je wil.' Ik stop de sleutel in mijn jaszak. Mijn telefoon begint te trillen. Snel open ik mijn WhatsApp en dan zie ik dat ik een berichtje van Mason heb.

Mason: Kom om 21:00 uur naar de speeltuin achter je huis. Ik moet je iets zeggen.

Ik negeer zijn bericht en stop mijn telefoon terug in mijn zak.

'Geen boeiend bericht?' Vraagt Nigel als hij ziet dat ik er niet op reageer. Ik schud mijn hoofd en kruip weer op zijn schoot.

'Ik hou van je,' zeg ik. Ik laat mijn handen door zijn haren gaan en gooi ze om zijn nek als hij me optilt en naar de slaapkamer brengt. Hij legt me neer en komt boven me hangen.

Langzaam kust hij mijn gezicht. Van mijn gezicht gaat hij naar mijn armen en dan kust hij voorzichtig de bovenkant van mijn borst.

'Als ik te ver ga moet je het zeggen.' Ik knik, maar gebaar dat hij door mag gaan.

Langzaam kust hij mijn borsten en dan gaat hij door naar mijn buik. Mijn shirt doet hij ietsjes omhoog. Van mijn buik kust hij me langzaam aan weer naar boven en hij eindigt weer bij mijn gezicht.

'Volgende keer verder?' Vraagt hij lachend. Ik glimlach en knik. Ik kijk op de klok. Het is half negen. Ik besluit zo toch even naar de speeltuin te gaan waar Mason om vroeg.

'Ik moet gaan.' Ik doe mijn shirt weer omlaag en spring van het bed. In de gang druk ik een kus op zijn wang en dan loop ik naar beneden.

Gelukkig is het appartementencomplex niet ver van mijn huis. Na tien minuutjes zie ik Mason al in de speeltuin zitten. Ik fiets naar hem toe en ga dan naast hem op de andere schommel zitten.

'Vertel.' Ik kijk hem doordringend aan en schommel wat heen en weer.

'Fijn dat je er bent,' zegt hij. Ik frons mijn voorhoofd als gebaar dat hij me het moet gaan vertellen.

'Toen ik je bedreigde,' langzaam en zachtjes begint hij te vertellen.

'Dat is het pijnlijkste wat ik ooit heb gedaan.' Ik zie de pijn in zijn ogen.

'Ik had geen keus, Lucy.' Zijn stem slaat even over en het doet me pijn om hem zo te zien. Ondanks alles zal ik altijd om Mason geven.

'De jongens met wie ik omging op mijn oude school wisten dat ik de antwoorden van een proefwerk gestolen had.' Hij zucht even voordat hij verder verteld.

'Als ik niet deed wat ze zeiden zouden ze het tegen de afdelingsleider zeggen.'

Ik leg even een hand op zijn been. Ik heb met hem te doen. Ondanks wat hij mij heeft aangedaan.

'Ik heb niets van me laten horen omdat ik hoopte dat jij ook kon vergeten wat ik jou heb aangedaan.'

Ik wil zeggen dat ik hem kan vergeven, maar het lukt niet. Ik denk dat het tijd nodig heeft. Mason staat op en loopt richting zijn scooter.

'Ik beloof je dat ik de rest ook ga vertellen.' Hij springt op zijn scooter en scheurt weg.

———

Hoe vinden jullie het boek tot nu toe? Ik zit te twijfelen om langere hoofdstukken te maken, maar dan minder te uploaden. Laat me weten wat je fijn vindt!