After I met you

1.8

Nigel

Het is donderdagmiddag één uur. Vanwege vergaderingen zijn alle lessen uitgevallen en zit ik nu met alle leraren in de lerarenkamer.

'Zijn er over leerlingen uit h4m nog bijzondere dingen die ons aangaan?' Vraagt de meneer De Wijnen. De afdelingsleider van de havo.

'Ja over Lucy!' Zegt Mevrouw Kemper. Lucy's mentor steekt haar hand op om iets te zeggen.

'Ze heeft aangegeven om naar een andere klas te gaan met Engels.' Zodra ze dat zegt begint mijn hard sneller te bonken. Wat heeft dit te betekenen?

'Waarom?' Vraagt De Wijnen. Verbaasd kijkt hij mij aan. Ik voel mijn hart nog steeds tekeer gaan en haal wat onzeker mijn schouders op.

'Ze gaf aan problemen te hebben met andere leerlingen, maar ze wilde me niet vertellen met wie.' Ik kijk verbaasd naar Kemper.

'Om die reden kunnen we haar toch niet naar een andere klas sturen?' Vragend kijk ik De Wijnen aan. Gelukkig schudt hij zijn hoofd.

'Ik neem wel aan dat je extra op Lucy gaat letten?' Ik knik en zeg verder niets.

Na de vergadering rijd ik snel naar huis. Ik weet dat Lucy in huis is en op me zou wachten zodat we samen een film konden kijken.

'Wat heb je gedaan?' Boos gooi ik de deur open. Ik zie dat ze schrikt van mijn boze reactie.

'Ik moest wel!' Roept ze. Ik kan zien dat ze gehuild heeft. Haar betraande ogen kijken die van mij aan.

'Waarom?' Vraag ik nu iets rustiger. Ik kijk haar aan en wacht op haar antwoord.

'Ik hou van je.' Ze komt iets dichter mijn kant op.

'Zo ontzettend veel! Ik heb in tijden niet meer zo erg van iemand gehouden.' Ze pakt mijn hand en kijkt me weer aan.

'En daarom kan ik dit niet doen.' Bijtend op haar lip probeert ze haar tranen weg te werken.

'We kunnen dit.' Ik pak haar andere hand en zet haar bij me op schoot. Meteen schudt ze haar hoofd.

'Ik kan jou in de problemen brengen. Als er iets verkeerd gaat kan ik mezelf dat niet vergeven.' Ik druk zonder iets te zeggen mijn lippen op die van haar.

'Wij kunnen dit,' zeg ik als ik mijn gezicht weer heb teruggetrokken. Ik laat mijn hand over haar wang glijden. Zachtjes knikt ze.

Ze drukt haar lippen weer op die van mij en laat haar handen onder mijn shirt over mijn buik glijden.

Voorzichtig trek ik haar shirt over haar hoofd en gooi ik het op de grond. Mijn lippen gaan weer naar haar nek. Steeds zak ik iets verder naar beneden en dan doe ik de knoop van haar broek open. Haar broek trek ik uit en gooi ik bij haar shirt op de grond. Ik til haar op en neem haar weer mee naar de slaapkamer.

'Je vind het oké toch?' Vragend kijk ik haar aan. Ze knikt en gaat voor me liggen op haar rug. Mijn handen gaan naar de sluiting van haar bh en zodra die uit is gooi ik het op de grond. Mijn lippen veroorzaken een zuigzoen op haar borst.

'Volgende keer weer verder? Vraag ik zodra ik klaar ben. Ik zie haar teleurgestelde gezicht en glimlach eventjes.

'Zo blijft het spannender,' leg ik uit. Lucy knikt en trekt haar bh weer aan.

'Zullen we patat eten?' Vraag ik aan haar. Ze knikt en trekt haar kleren aan. Ik loop naar de kast en geef haar een briefje van twintig.

'Wil jij het halen? Hier om de hoek is een cafetaria?' Ze knikt en neemt het briefje aan.

'Doe maar een patat met en kroket,' zeg ik terwijl ik op de bank spring. Ze drukt een snelle kus op mijn mond en loopt het huis uit.

'Hallo?' Hoor ik naar vijf minuten vanuit de gang. Het is niet Lucy. Lucy kan niet nu al terug zijn.

De woonkamerdeur gaat open en ik schrik als ik mijn ex in de woonkamer zie staan.

'Janne?' Verbaasd kijk ik haar aan.

'Je kent me toch nog wel?' Vraagt ze lachend. Nog steeds verbaasd kijk ik haar aan.

'Ik kom de laatste spullen ophalen en de sleutel terugbrengen,' zegt ze. Wat onzeker kijk ik naar de deur.

'Je neemt nooit op, Nigel. Ik wil gewoon nu mijn spullen terug. Dan is dat ook geregeld.' Ik knik.

'Je hebt gelijk.' Ik zet de telvisie uit. 'Pak wat van jou is en ga dan weer weg.' Janne doet wat ik zeg.

'De sleutel,' zeg ik vragend als ze klaar is en wil weglopen. Zuchtend draait ze zich naar me om.

'Waarom doe je zo?' Vraagt ze.

'We zouden gewoon normaal tegen elkaar blijven doen.' Ik knik en pak de sleutel uit haar hand.

'Ja, maar daarom hoef je niet op de thee te komen,' zeg ik. Haar gezicht staat betreurd en ik dat haar ogen nat worden. Ik zucht en trek haar tegen me aan.

'Sorry,' zeg ik. Ik wrijf even over haar rug. Door haar gesnik hoor ik niet dat Lucy thuis is. Ik laat Janne weer los en zie dan pas dat ze in de woonkamer staat.

'Ik ben er weer,' zegt ze sarcastisch.