After I met you

1.41

Lucy

Zachtjes steek ik de sleutel in het slot om de voordeur van Aiden's appartement te openen.

'Dus hier brachten jullie je tijd door?' Vraagt Mason. Ik knik zachtjes en kijk even naar de grond.

'Hoe kan ik erin zijn getrapt?' Mason wrijft even over mijn rug.

'Je was verliefd, zegt hij. 'En liefde maakt blind, toch?' Hij glimlacht even lief naar me. Iets in me hoopt dat het nog steeds niet waar is.
Dat Janne liegt omdat ze hem terug wil.

'Kom je?' Mason staat ondertussen al in de gang. Ik knik en sluit de voordeur achter me.

'Hoezo zit alles in dozen?' Vraagt hij.

'Hij gaat weg. Hij neemt ontslag en wil verhuizen om voor onze relatie te gaan.'

'Wat een sukkel.' Mason gaat op zijn knieën zitten en opent een doos. Ik doe hem na en open de doos die op de bank staat.

'Waar zoeken we eigenlijk naar?' Vraag ik aan hem. Mason haalt zijn schouders even op.

'Naar iets wat hem naar Aiden verwijst.' Na ongeveer een halfuur zoeken hebben we alle dozen geopend, maar niets gevonden.

'En nu?' Zuchtend laat ik me op de bank vallen. We hebben het hele huis doorzocht, maar niets gevonden. Wat als Janne dan toch liegt?

'Lucy...' Mason kijkt even verschrikt naar de vloer onder het bed. Even snap ik niet wat hij ziet, maar als ik iets beter kijk zie ik het ook.

'Wat is dat?' Ik haal mijn schouders op en ik loop achter Mason aan. Samen schuiven we het bed iets opzij. Voor ons ligt een luik met een hendel op de grond.

'Ik ben gewoon bang om het te openen,' zeg ik. Mason schudt zijn hoofd even.

'Dat is nergens voor nodig,' zegt hij geruststellend. Hij trekt aan de hendel en het luik gaat open.

'Dit is sowieso iets geheims,' zeg ik. 'Waarom zou hij het andere verstoppen?' Onder het luik is een tegen vandaan gehaald. Er liggen allerlei enveloppen. Met een beetje buikpijn haal ik de enveloppen eronder vandaan en neem ik het mee naar de bank. Zuchtend open ik de eerste.

'Ze heeft gelijk,' zeg ik zachtjes. Ik wist eigenlijk al dat Nigel Aiden was, maar nu ik zelf het bewijs in mijn handen heb voelt het nog verschrikkelijker dan eerst.

'Zijn paspoort,' zegt Mason die het uit mijn handen pakt.

'Hoe kan Jeffrey hier niets van weten?' Vraag ik. Mason veegt een traan van mijn wang waarvan ik niet eens wist dat die er was.

'Hij is geschift, Lucy,' zegt hij. 'En we gaan hem zo hard pakken.' In de andere enveloppen zitten foto's en aanmeldingsbrieven van verschillende therapieën.

'Kom mee,' zegt Mason. Alle enveloppen stopt hij onder zijn arm en samen lopen we het huis uit. Het duurt niet lang voor ik een telefoontje van Aiden krijg en met buikpijn neem ik op.

'Hey,' zeg ik.

'Waar ben je?' Hoor ik hem vragen. Zijn stem klinkt boos.

'Bij een vriend. Hoezo?' Het is even stil aan de andere kant van de lijn.

'Omdat ik je net uit mijn appartement zag komen. Wat deed je daar met Mason?' Mijn ogen worden groot en tranen lopen over mijn wangen van angst.

'Ik vraag je wat! Als je een plek wil om je te vermaken met een ander doe je dat niet bij mij in huis!' Zijn stem staat nu op schreeuwen.

'Hang op,' zegt Mason sissend. Ik doe wat hij zegt en laat me even in zijn armen vallen. Mason is alles wat ik nodig heb nu.

'Lucy,' begint hij. 'We moeten naar de politie.' Ik schrik als hij dat zegt. Ik heb een hekel aan de politie.

'Ik kan toch niet mijn eigen vriend gaan aangeven?' Vraag ik huilend. Hij duwt me even van me af en pakt mijn gezicht tussen zijn handen.

'Lieve schat,' begint hij. 'Wat hij jou heeft aangedaan is niet gezond. Aiden is gek en heeft iedereen voor de gek gehouden!' Hij wrijft even met zijn duimen over mijn wangen.

'Ik weet niet meer wat ik moet doen,' zeg ik. Het enige waar ik aan denk is aan mijn ouders. Hoe kapot ze waren toen ik vertelde over mijn relatie met een leraar. Het deed me pijn om mijn ouders zo te zien. Het doet me pijn om te weten dat ze niet trots op me zijn. Ik wil ze juist trots maken. Ik veeg mijn tranen even weg met de mouw van mijn trui en pak mijn mobiel om een berichtje naar Janne te sturen. Ik loop naar de fiets en kijk Mason even aan.

'We gaan naar het politiebureau,' zeg ik. 'Janne is onderweg.' Ik stap op de fiets en fiets richting de stad.

———

Ik ga dit boek eerst afmaken en dan pas beginnen aan een nieuw boek. Het onderwerp is nog niet helemaal zeker, maar ik hoop dat jullie dat boek net zo leuk gaan vinden! -x