After I met you

1.17

Lucy

Ik weet dat hij het express doet. Dat hij haar express een kus geeft en dan naar me kijkt. Toch besluit ik het te negeren. Ik ben hier nu voor Mason. Nigel is verleden tijd. Ik loop achter iedereen aan naar onze tafel.

'Gaan jullie maar naast elkaar,' zegt Mason's moeder die aan de overkant gaat zitten. Het voelt vertrouwd om met Mason's familie hier te zitten.

'Hoe gaat het me, Lucy?' Vraagt zijn oma aan me. Ik heb altijd een goede band met zijn oma gehad. Ik denk dat het komt omdat ik zelf geen opa's en oma's meer heb.

'Goed hoor. Het is fijn dat ze weer terug zijn,' zeg ik. Ik glimlach even naar Mason.

'Ik ben blij dat jullie weer bij elkaar zijn,' zegt Kevin. Ik glimlach nu wat onzeker. Ik haat het om te liegen. Zeker tegen Mason's broer en de rest van zijn familie. Ze zijn allemaal zo lief.

Zodra het eten er is begint iedereen te eten. Ik kijk ondertussen naar Nigel en zie hoe hij met Janne bezig is. Het doet pijn, maar het is goed. Nu ik hier zo zit met Mason en zijn familie voel ik me veel rustiger. Ik kijk Mason even aan.

'Wat is er?' Vraagt hij lachend. Zonder iets te zeggen druk ik mijn lippen op die van hem. Kevin en zijn vriendin beginnen te joelen.

'Ik hou van je,' zeg ik. Ik schaam me niet om het te zeggen. Ik weet dat ik in deze familie alles kan zeggen.

'Ik ook van jou.' Mason drukt glimlachend een kus op mijn voorhoofd. Ik zie dat Nigel kijkt, maar het maakt me niets meer uit.

Als alles op is en we naar buiten lopen zie ik dat ik een berichtje van Jeffrey heb. Shit! Ik zou hem nog wat sturen. Snel open ik het.

Jeffrey: Wanneer gaan we drankje doen?

'Wie is Jeffrey?' Vraagt Mason als hij op mijn telefoon kijkt.

'Een jongen die ik een tijdje geleden heb ontmoet,' zeg ik. Snel reageer ik terug op Jeffrey's berichtje.

U: Ik weet het niet. Ik heb er nog niet echt behoefte aan. Sorry...

Ik ben opgelucht als ik dit verstuurd heb. Ook ben ik blij dat ik vandaag nog geen berichtjes van het anonieme nummer heb gekregen. Nu wil ik me alleen nog maar focussen op Mason.

'Bedankt voor het thuisbrengen!' Roep ik als we eenmaal voor mijn huis staan. Ik geef Mason een kus en loop dan de auto uit.

'Lucy!' Ik draai me even om en zie Jeffrey op me afkomen lopen. Het is donker dus ik moet goed kijken.

'Hey,' zeg ik.

'Ik las je berichtje. Ik dacht dat je het leuk vond om wat te drinken?' Vragend kijkt hij me aan.

'Ja, maar er is iets tussen gekomen,' zeg ik zachtjes. Jeffrey gebaart dat ik het moet vertellen.

'Ik ben weer terug bij mijn ex,' zeg ik. Hij kijkt me even aan en weet niets te zeggen.

'Ik ben blij voor je,' zegt hij. 'Ik vind het jammer, maar het is jouw keuze!' Hij legt even een hand op mijn schouder.

'Vrienden?' Zegt hij vragend. Ik knik glimlachend.

'Vrienden,' zeg ik bevestigend. Hij glimlacht even en loopt dan weg.

Eenmaal binnen kruip ik in bed. Ik ben zo moe dat ik gelijk in slaap val.

De volgende ochtend wordt ik wakker door de voordeur die dichtknalt. Dat is mijn moeder die naar haar werk gaat. Wanneer ik dat besef weet ik hoe laat het is.

Met een ruk spring ik uit bed en kleed ik me aan. In de badkamer gooi ik een plons water in mijn gezicht en beneden stop ik een bruine boterham in mijn mond. Met mijn volle tas loop ik de deur uit en fiets ik naar school.

'We zijn zo te zien weer op tijd!' Roept Nigel zodra ik de klas in loop. Ik kijk hem niet aan en neem plaats naast Carmen.

'Ik hoop dat iedereen zijn opstel bij zich heeft,' begint Nigel te vertellen. Shit! Het opstel. Hoe kon ik dat vergeten?

'Steek allemaal even je hand op als je het niet af hebt.' Ik doe wat hij zegt. Jayda heeft het ook niet af.

'Jullie twee blijven vanmiddag na,' zegt hij. Ik zucht. Kan hij me gewoon geen punten aftrek geven?

———

Ik heb even een vraagje. Ik vind het heel leuk om aan dit boek te werken, maar ik ben bang dat jullie er geen verhaal in vinden zitten. Zelf heb ik dat ook soms en dan heb ik niet veel zin om verder te gaan. Wat vinden jullie ervan?