After I met you

1.25

Lucy

'Waar ga je heen?' Vraagt mijn vader verbaasd als ik mijn schoenen pak.

'Naar het schoolfeest,' zeg ik. Ik ga op de bank zitten en trek mijn zwarte All Stars aan.

'Nee. We willen dat je thuis blijft vanavond.' Ik trek mijn wenkbrauwen even op.

'Ik dacht dat ik mocht gaan?' Zeg ik vragend.

'Ik heb gezegd dat ik het er over zou hebben.' Mijn moeder komt de woonkamer ingelopen en zet twee glazen thee op tafel.

'Ik heb al afgesproken,' zeg ik. Ik sta op en trek mijn jas aan. Zuchtend kijkt mijn moeder me aan.

'Dan zeg je het maar af. Je gaat niet en daarmee klaar!' Boos kijkt ze me aan.

'Jullie waren degene die vonden dat ik meer tijd met mijn vrienden moest doorbrengen!' Kwaad gooi ik mijn jas op de grond en ren ik naar boven.

'Jullie verpesten ook alles!' Roep ik vanaf mijn zolderkamer. Ik doe de deur op slot en kijk hoe laat het is. Nigel staat vast al te wachten. Ik ga echt niet hier blijven vanavond. Voor de deur schuif ik mijn nachtkastje en dan klim ik via het raam naar buiten.

'Hey!' Roept Nigel als ik aankom. Ik gebaar dat hij stil moet zijn en schuif naast hem in zijn auto. Verbaasd kijkt hij me aan.

'Ik mag niet weg,' zeg ik. 'Maar dat kan me niet schelen.' Ik doe mijn gordel om.

'Gaan we nog rijden?' Vraag ik. Nigel lacht even en rijdt dan richting school. Samen lopen we naar binnen. Binnen zoek ik gelijk naar Carmen, Roos en Jayda.

'Wat zie je er mooi uit!' Roept Carmen. Ik lach even.

'Jullie ook,' zeg ik. Zoekend kijk ik om me heen om te kijken waar Mason is. Mijn hart bonkt even als ik hem met Cheyenne zie dansen.

'Het stelt niets voor,' zegt Roos die mijn betreurde gezicht ziet. Ik haal mijn schouders op. Hij moet het zelf weten. Ik heb me als een bitch gedragen. Ik kan het hem niet kwalijk nemen.

'Ik ga wat te drinken halen.' Ik loop richting de kantine om een cola te halen en ik schrik als ik Janne en Jeffrey bij de bar zie staan.

'Lang niet gezien,' zegt Jeffrey. Ik weet niets te zeggen. Ik knik wat en neem de cola aan.

'Jij bent toch die bijles leerling van meneer Howard?' Vraagt Janne. 'Ik heb jou bij hem thuis ontmoet.' Weer knik ik.

'Hey.' Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van Mason.

'Vriendjes alert,' roept Jeffrey lachend. Ik trek mijn wenkbrauwen op als teken dat ik het niet grappig vind.

'Moet jij niet met Cheyenne dansen?' Vraag ik aan hem. Mason lacht even en schudt zijn hoofd. Jeffrey en Janne staan aandachtig mee te luisteren.

'Kunnen we na het feest even praten?' Ik schud mijn hoofd.

'Ik moet naar huis. Mijn ouders weten niet eens dat ik hier ben,' zeg ik. Mason zucht even.

'Ik probeer er alles, maar dan ook echt alles aan te doen om deze relatie te redden! Werk dan een beetje mee!' Kwaad loopt hij weg.

'Wil je dansen?' Vraagt Jeffrey aan mij. Ik lach even wat onverschillig.

'Wat denk je zelf?' Geïrriteerd loop ik weg.

'Wat is er?' Vraagt Nigel die opeens voor me staat. Hij kijkt even om zich heen om te kijken of er geen andere docenten kijken.

'Had je niet kunnen zeggen dat Janne en Jeffrey kwamen?' Zuchtend kijk ik hem aan.

'Ik was het vergeten. Sorry.' Hij wil mijn hand pakken, maar ik trek me weg.

'Lijkt me niet echt handig in het openbaar,' zeg ik. Ik loop terug naar Jayda, Carmen en Roos.

'Die gaat lekker,' zeg ik tegen Carmen terwijl we naar Jayda kijken die intens staat te zoenen met Wart uit een hogere klas.

'Inderdaad.' Carmen pakt mijn hand en trekt me mee de dansvloer op. De avond verloopt verder soepel. Ik kijk af en toe naar Nigel die met Janne staat te dansen, maar verder vermaak ik me prima.

'Moet je je jas niet pakken?' Vraagt Roos verbaasd als ik zonder jas de school uit loop. Ik schud mijn hoofd.

'Waar wacht je op dan?' Vraagt Carmen verbaasd. Zoekend kijk ik om me heen.

'Tot mijn vader me komt halen. Jullie mogen vast gaan. Ik red me wel.' Ik kijk naar hoe Jayda, Roos en Carmen wegfietsen.

'Ben je er klaar voor?' Vraagt Nigel als iedereen weg is. Ik knik. Hij pakt mijn hand en neemt me mee naar de achterkant van de school.

'Je blijft hier!' Sist hij nog even. Ik knik braaf en ga op mijn hurken achter het fietsenhok zitten. Zenuwachtig wacht ik op de verschijning die zo gaat komen.

Ondertussen is het tien over half één en nog steeds is er niemand gekomen. Het duurt lang en de pijn in mijn benen begint te komen.

'Hey!' Hoor ik Nigel opeens roepen. Verschrikt kijk ik op. Ik zie Nigel wegrennen.

'Nigel!' Snel ren ik het schoolplein op. Hij is nergens meer te zien. Verschrikt kijk ik om me heen. Waar is hij?

Ik loop het plein af richting zijn auto. Daar is hij ook niet. Snel tik ik zijn nummer in.

Zijn telefoon hoor ik in de verte rinkelen en als dat is gestopt klinkt er een hard schot.