After I met you

1.54

Lucy

Zachtjes klop ik op de deur van de directeur en het duurt niet lang voor hij wordt geopend.

'Lucy?' Zegt hij vragend. Ik glimlach even en loop dan naar binnen.

'Wat fijn je weer te zien.' Ik knik en neem plaats op de stoel.

'Ik ben hier om u te bedanken,' zeg ik. Hij neemt plaats op de stoel tegenover mij en kijkt me vragend aan.

'Die psycholoog was nog niet zo'n heel slecht idee,' zeg ik. 'Ik heb vandaag pas mijn tweede sessie, maar ik wil door met mijn leven. Ik denk dat zij me daarbij kan helpen en u heeft dat voor me geregeld.' Hij glimlacht even.

'Ik ben blij dat je je beter voelt en door wilt gaan.' Ik knik en sta dan op.

'Ik ga naar de les,' zeg ik. Ik loop de deur uit richting het lokaal waar we Nederlands hebben en neem dan plaats naast Carmen.

'Hey,' zeg ik zacht. Ze glimlacht even, maar zegt niets. Zou ze boos zijn?

'Het spijt me,' zeg ik. Ze kijkt me even aan en drukt dan een kus op mijn wang.

'Mij ook.' Ik zie Mason naar me staren en Roos en Jayda komen naar binnen. Jayda neemt plaatst naast Mason.

'Hey,' zegt Roos. Ze gooit even haar armen om me heen. Het is fijn om mijn vriendinnen weer om me heen te hebben.

'Fijn dat je er weer bent,' zegt mevrouw Dijkstra tegen me. Ik knik en probeer me dan te focussen op de opdrachten die we moeten maken.

'Wat doe je!' Hoor ik Mason opeens schreeuwen als Dijkstra even weg is. Ik zie Jayda haar gezicht terugtrekken en Mason staan. Ze heeft hem gezoend.

'Doe is normaal! Ik hoef je niet. Ik wil je niet en dat blijft zo!' Hij staat op, pakt zijn tas en loopt naar de deur. Daar kijkt hij me nog even aan en dan loopt hij het lokaal uit.

'Wat ga je doen?' Vraagt Carmen als ik op sta en mijn tas pak.

'Ik moet naar Mason,' zeg ik. Ik loop het lokaal uit en ren naar buiten. Net wanneer ik hem wil roepen fietst hij het schoolplein af.

'Wat doe jij hier?' Vraag ik verbaasd als Janne het plein op komt.

'Ik fietste langs en toen zag ik je net naar buiten komen. Ik moet je iets vertellen.' Ik kijk haar vragend aan en neem plaats op het bankje.

'Jeffrey en ik,' begint ze. 'We zijn een koppel.' Ik weet even niets te zeggen.

'Ik weet dat je het niets vind,' zegt ze. 'Maar...-'

'Ik vind het leuk voor je,' zeg ik. 'En ik meen het. Als jij gelukkig bent met Jeffrey moet je het doen. Hij is een goeie jongen.' Ik leg even mijn hand op haar schouder en zie dan dat er een traan over haar wang rolt.

'Ben ik te lief voor je,' zeg ik lachend. Janne lacht even door haar tranen heen.

'Dat is nog niet alles,' zegt ze. Vragend kijk ik haar aan.

'Ik ben zwanger.' Even voel ik een steek door mijn buik gaan. Janne is zwanger.

'Wat...' zeg ik zachtjes. 'Hoe...-' ik kan mijn zin niet af maken, want ze onderbreekt me.

'Ik heb het je niet verteld,' zegt ze. 'Maar Jeffrey en ik hebben een keer eerder seks gehad. Ik kan hem dit echt niet zeggen!' Roept ze huilend. Ik trek haar naar me toen en wrijf over haar rug.

'Het komt goed,' zeg ik. Janne schudt haar hoofd. 'Ik kan geen kind opvoeden,' zegt ze. Ze trekt zich uit mijn armen.

'Sorry,' zegt ze. 'Jij begint je net weer goed te voelen en ik begin je nu lastig te vallen met mijn problemen.' Snel schud ik mijn hoofd.

'Je kunt alles tegen me zeggen,' zeg ik. Op dat moment gaat Janne's telefoon.

'Dat is mijn wekker,' zegt ze. 'Ik heb een sollicitatiegesprek.' Ze staat op en ik loop achter haar aan.

'Ik ga mee,' zeg ik. Janne schudt haar hoofd.

'Je moet naar de les.' Ik ren naar de fietsenstalling en kom terug met mijn fiets.

'Jij gaat voor. Ik ga mee naar je gesprek, wacht daar tot je klaar bent en daarna gaan we samen naar Jeffrey.' Janne glimlacht even en knikt.

Het duurt niet lang voor Janne terug is na het gesprek bij de bank.

'Ging het goed?' Ze haalt haar schouders op en knikt.

'Ik moet wachten op een belletje,' zegt ze. 'Dan zeggen ze of ik ben aangenomen of niet.' We lopen weer naar de fietsen en fietsen dan richting Janne's huis.

'Ik zeg het binnen één voorwaarde,' zegt ze. Ik leg mijn hand even op haar schouder.

'En dat is?' Vragend kijk ik haar aan.

'Dat jij naar Mason gaat.' Ik zucht even en trek mijn hand terug. Ik had zoiets kunnen verwachten.

'Je hebt geluk,' zeg ik. 'Ik was sowieso al van plan om naar hem toe te gaan...'

———

Ik ben zo excited! Er komen nog twee hoofdstukken aan en dan is mijn boek af. Wie gaat snel verder lezen?