1.18

11.3K 294 88
                                    

Nigel

Hoe ongemakkelijk is dit? Nablijven met Jayda en Lucy. Ik kijk naar hoe ze bezig zijn met hun opstel. Het is moeilijk om zo close te zijn met Lucy. Snel focus ik me weer op mijn werk.

'Ik ben klaar hoor,' zegt Jayda naar een tijdje. Ze staat op en legt haar opstel op mijn bureau.

'Mag ik gaan?' Ik knik en kijk naar hoe ze het lokaal verlaat. Lucy is nog druk bezig met schrijven.

'Hoe zit het tussen jou en Mason?' Vraag ik voorzichtig. Ze kijkt op van haar werk.

'Waarom?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders even op.

'Belangstelling,' zeg ik. Lucy trekt haar wenkbrauwen even op.

'We zijn weer bij elkaar,' zegt ze. Ik voel een steek in mijn buik. Ondanks dat ik al zo'n vermoeden had doet het toch pijn.

'En met jou en Janne?' Vraagt ze. Ze staat op en legt haar opstel op mijn bureau.

'We pakken het langzaam weer op,' leg ik uit. Lucy knikt, maar lijkt er niet mee te zitten. Ze wil weglopen, maar ik pak haar hand.

'Ik gun het je,' zeg ik. 'Je verdiend het om gelukkig te zijn.' Lucy kijkt even naar haar hand en trekt zich er dan uit.

'Dank je wel. Ik gun het jou ook,' zegt ze glimlachend. Ze loopt naar de deur en draait zich daar nog even om naar mij.

'Wil je me één ding beloven?' Zegt ze vragend. Ik knik.

'Natuurlijk,' zeg ik. Ze bijt even op haar lip.

'Wil je me niet haten?' Ik kijk haar even aan en zie toch wat tranen in haar ogen.

'Wij hebben samen iets gehad. We hebben leuke en minder leuke dingen meegemaakt, maar je bent een deel van mijn leven geweest,' zeg ik. Een traan rolt inmiddels over haar wang naar beneden. Ik sta op en loop naar haar toe.

'Ik kan jou daarom niet haten,' zeg ik terwijl ik mijn armen om haar heen sla. Na ongeveer een minuut trekt ze zich er weer uit.

'Dus dit was het dan?' Vraagt ze. Ik knik. Hoe moeilijk het ook is. We moeten het achter ons laten.

'Je kunt altijd bij me terecht,' zeg ik. Lucy knikt even. Ze pakt haar tas en loopt dan het lokaal uit.

Het is fijn om geen ruzie te hebben met Lucy. Ondanks alles zal ze veel voor me blijven betekenen.

Ik loop de school uit en stap in de auto. Zodra ik thuis aankom parkeer ik mijn auto voor het appartementencomplex en loop ik naar binnen.

'Hey,' hoor ik vanuit de woonkamer. Het is Janne.

'Ik heb de sleutel van Jeffrey geleend,' zegt ze. Ik loop naar haar toen en geef een kus op haar mond. Het is apart om Janne weer bij me thuis te hebben.

'Zullen we vanavond naar de bioscoop?' Vraagt ze aan me. Ik pak uit de koelkast twee blikjes cola en geef er één aan haar.

'Ja is goed,' zeg ik. Ik kijk ondertussen naar de koffer die in de hoek van de kamer staat.

'Ja,' begint ze. 'Het leek me wel wat om te blijven slapen.' Ik trek even mijn wenkbrauwen op.

'Gaat dat niet een beetje snel?' Ze schudt haar hoofd.

'Ik vind van niet,' ze drukt een kus op mijn wang en loopt naar de slaapkamer om haar koffer uit te pakken. Ik klik ondertussen een horrorfilm aan op Netflix.

'Ga je mee?' Vraagt ze na een tijd. Ik kijk even op de klok en zie dat het al half acht is. Ik heb nog niets gegeten.

'We halen op de terugweg van de film wel iets,' zegt Janne. Ik loop achter haar aan het huis uit en samen lopen we naar de bioscoop.

'Twee kaartjes voor Baywatch,' zegt Janne. Ik lach. We hadden het al heel lang over Baywatch. Toen we wisten dat die film kwam wilden we er meteen heen.

We lopen naar de zaal en gaan op de achterste rij zitten. Ik schrik als ik Lucy, Roos, Carmen en Jayda binnen zie komen. Lucy kijkt me even aan en gaat dan op de rij voor ons zitten. Zodra de lichten uit gaan focus ik me op de film.

'Is dat niet die bijles leerling van jou?' Vraagt Janne die naar Lucy knikt. Ik zie Lucy de zaal verlaten. Waar gaat ze heen?

'Ja klopt,' zeg ik. Ik focus me weer op de film, maar als Lucy na een kwartier nog niet terug is begin ik me zorgen te maken.

'Ik ben zo terug.' Ik loop de zaal uit gevolgd door Jayda.

'Waar is ze?' Vraag ik. Jayda haalt haar schouders op.

'Wat kan jou dat schelen?' Vraagt ze aan me. Ik zucht. Jayda weet natuurlijk niet dat Lucy en ik samen iets hebben gehad.

Ze tikt Lucy's nummer in. Aan de kapstok hangt haar jas. Verbaasd kijken Jayda en ik elkaar aan.

'Ze neemt niet op,' zegt ze een beetje paniekerig.

'Lucy zal nooit zomaar weggaan,' zegt Jayda. Ik pak haar jas en voel in haar zakken. Er zit een briefje in.

'Wat staat er?' Vraagt Jayda aan me. Snel open ik het en begin ik het te lezen.

Ik ben even weg. Kom me alsjeblieft niet zoeken!

Ik voel dat mijn handen beginnen te trillen. Waar is Lucy heen?

———

Ik kan jullie garanderen dat er vanaf hoofdstuk 25 (denk ik) wat ergs gaat gebeuren!

Wat best grappig is, is dat ik mezelf af vraag
hoe oud jullie zijn en hoe oud jullie denken dat ik ben!

Dus laat maar weten -x :)

After I met youWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu