After I met you

1.21

Lucy

Ik word wakker door mijn telefoon die rinkelt. Ik schrik als ik zie dat het mijn moeder is. Nog half slaperig neem ik op.

'Wat is er?' Vraag ik aan haar.

'Wanneer kom jij weer eens naar huis?' Vraagt ze een beetje boos. 'Je zit nu al sinds vrijdag bij Carmen.' Ik voel me schuldig tegenover haar.

'Ik kom vandaag naar huis,' zeg ik. 'Sorry. Carmen's ouders bleven langer weg,' lieg ik.

'Ik wil je na school hier hebben.' Zonder nog iets te zeggen hangt ze op. Ik zie op de klok dat het acht uur is. Ik sta op en kleed me aan.

'Wat doe je?' Vraagt Feline die slaperig overeind komt.

'Ik moet weg,' zeg ik. 'M'n moeder wilt me weer thuis hebben.' Ik vouw de kleren op die ik van Feline heb geleend en leg het op de hoek van het bed. Mijn tas gooi ik over mijn schouder.

'Ik breng je naar Amsterdam,' zegt ze. Ik schudt mijn hoofd.

'Je hebt al genoeg voor me gedaan.' Feline trekt haar pyjama uit en verwisselt het voor haar dagelijkse kleren.

'Ik sta erop!' Ze stapt in haar schoenen en trekt me aan m'n arm naar buiten. Lachend loop ik achter haar aan naar de auto.

'Ik ben blij dat ik je alles kan zeggen,' zeg ik tegen Feline als we eenmaal op de snelweg rijden.

'Je weet dat je me alles kunt vertellen.' Ik glimlach en knik dankbaar naar haar. Het duurt niet lang voor we mijn straat in rijden.

'Beloof me dat je geen gekke dingen doet en je me belt als het niet goed gaat?' Vragend kijkt ze me aan. Ik knik en sla mijn armen om haar heen.

'Bedankt voor alles.' Ik druk een kus op haar wang en stap dan uit. Ik loop pas naar binnen als de auto niet meer te zien is.

'Ik ben thuis,' zeg ik terwijl ik de woonkamer in loop. Ik schrik als ik Jayda en Nigel op de bank zie zitten.

'Wat doen jullie hier?' Vraag ik aan hun. Mijn moeder trekt haar wenkbrauwen even op.

'Dat kan ik ook aan jou vragen,' zegt ze. Ze kijkt me even aan en wacht op mijn antwoord.

'Waarom ben je afgelopen vrijdag en vandaag niet naar school gegaan en heb je gedaan alsof ik jou heb ziek gemeld?' Ze wijst dat ik op de bank moet gaan zitten.

'Jayda en meneer Howard waren ongerust. Waar ben je geweest, Lucy!' Mijn moeders stem wordt luider.

'Sorry,' zeg ik. 'Ik was bij Feline.' Verbaasd kijkt ze me aan.

'Je zat al die tijd in Den Haag?' Ik knik even.

'Ik wilde tijd voor mezelf.'

'Je had dat toch gewoon kunnen zeggen!' Roept ze boos. Ik zie dat ze geschrokken is.

'Ik wil dat je voorlopig niet meer weg gaat!' Haar ogen kijken me boos aan.

'Komt goed uit!' Roep ik kwaad. Ik sta op, loop de woonkamer uit en smijt de deur achter me dicht. Huilend ren ik naar mijn kamer. Ik plof op mijn bed en val al snel in slaap.

'Lucy?' Moeizaam open ik mijn ogen en ik zie Mason naast me op bed zitten.

'Waarom slaap je om half vier in de middag?' Vraagt hij. Hij drukt een kus op mijn mond.

'Hoe ben je binnen gekomen?' Vraag ik.

'Van je moeder mocht ik doorlopen.' Hij gaat even mijn zijn hand door mijn haar.

'Waar ben je geweest? Ik hoorde van Jayda dat je niet thuis was.'

'Begin jij nou ook al te zeuren!' Roep ik boos. 'Iedereen bemoeit zich met me!' Mason kijkt me verbaasd aan.

'Schat..' Ik schud mijn hoofd.

'Ga weg,' zeg ik. Ik stap uit bed en houd mijn kamerdeur open. Met mijn wijsvinger wijs ik naar de trap. Zonder nog iets te zeggen loopt Mason weg. Zuchtend plof ik weer op bed en ondertussen stromen de tranen alweer over mijn wangen.

'Wat is er mis met me?' Vraag ik mezelf hardop af. Ik hoor geklop op de deur en na een seconde komt mijn moeder binnen.

'Er is niets mis met je,' zegt ze terwijl ze naast me op bed komt zitten.

'Het is allemaal anders,' zeg ik door mijn tranen heen.

'Waar is de Lucy die ik ken?' Vraagt ze aan me.

'Je bent nooit meer thuis. Je verteld ons niet meer wat er in je leven gebeurd en je verzwijgt dingen.' Ik knik, want ik weet dat ze gelijk heeft en het ons allebei pijn doet.

'Ik zal minder weggaan en meer vertellen wat er allemaal speelt,' zeg ik. Ik veeg mijn tranen af met mijn mouw.

'Je kan altijd bij ons terecht,' zegt ze. Ze drukt een kus op mijn wang.

'Ik hou van je, Lucy. Altijd!' Ik glimlach even.

'Ik ook van jou, mam.'

———

Een niet zo'n spannend hoofdstuk! Sorry, maar ik moet toewerken naar wat er gaat gebeuren. Vandaar dat er misschien vandaag nog een hoofdstuk online komt!

Ik heb trouwens een vraag.

Als dit boek af is wil ik een nieuw boek maken. Ik heb 2 ideeën. Een heel nieuw boek met een ander verhaal en andere personen.

Of een boek dat heet "Before I met you" dat gaat dan over hoe Lucy iedereen ontmoet heeft en wat er allemaal met Mason gebeurd is! Laat me maar weten wat je leuk lijkt!

Ik zal in de loop van dit boek een hoofdstuk plaatsen met de inleiding van wat ik in gedachte heb voor het nieuwe boek!

Eerst lijkt het me handig om te weten wat jullie graag zouden willen lezen!