After I met you

1.44

Lucy

'Wat doe je hier?' Vraag ik aan Jeffrey.

'Kijken hoe het met jou gaat.' Even kijken we elkaar aan en dan laat ik hem binnen. Janne kijkt verbaasd op.

'Het gaat goed,' zeg ik als ik op de bank ga zitten. Jeffrey neemt plaats op de stoel.

'Waarom ben je dan niet op school?' Ik zucht even en trek mijn wenkbrauwen op.

'Omdat dit gister allemaal gebeurd is,' zeg ik.

'Afleiding kan handig zijn.' Ik zucht en sta op om naar de voordeur te lopen.

'Ga weg,' roep ik. 'Je hoeft niet te komen om te zeggen wat ik wel en niet moet doen.' Jeffrey loopt naar me toe en wil zijn hand op mijn schouder leggen, maar ik sla hem weg.

'Ik wil je alleen helpen,' zegt hij. Ik schud even mijn hoofd.

'Je doet het alleen voor jezelf. Je wilt mij nog steeds en van dit maak je nu misbruik. Ik zie het op de manier waarop je naar me kijkt.' Jeffrey is even stil.

'Je hebt gelijk. Ik wil je.' Ik zucht even en open dan de voordeur.

'Misschien kun je je even bedenken dat ik daar nu geen behoefte aan heb.' Jeffrey doet een stap naar buiten en dan gooi ik de deur dicht.

'Ik ga,' zegt Janne die ondertussen haar jas aan heeft. Ze loopt naar me toe en drukt een kus op mijn wang.

'Bel me als je iets nodig hebt,' zegt ze. Ik knik en kijk dan naar hoe ze het huis uit loopt.

Na ongeveer vijftien minuten zit ik aangekleed en al op de fiets naar het politiebureau. Ik weet niet waarom, maar ik moet Aiden spreken. Het is een opwelling. Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling en loop dan naar binnen.

'Ik kom voor Aiden Clarke,' zeg ik bij de receptie.

'Aiden heeft bezoekrecht van een kwartier,' zegt de vrouw. 'Loop maar naar de spreekkamers en meld je daar bij de receptie.' Ik knik en loop dan naar de receptie waar ze me naartoe verwezen heeft.

'Ik kom voor Aiden. Aiden Clarke.' De vrouw knikt en komt het hokje uit. Samen lopen we naar spreekkamer twee.

'Hij komt zo,' zegt ze. Ik ga op de stoel zitten en wacht totdat Aiden het kamertje in komt. Ik ben bang om hem te zien en ik schrik daarom ook als de deur wordt geopend door een agent en ik Aiden ernaast zie staan. Zuchtend gaat hij tegenover me zitten.

'Dag Lucy,' zegt hij. Ik trek mijn wenkbrauwen even op en kijk hem aan. Het is ongemakkelijk. Beiden zeggen we niets. De agent knikt me even vriendelijk toe en loopt dan het kamertje uit om buiten op Aiden te wachten.

'Wat doe je hier?' Vraagt hij bot als de deur weer op slot is.

'Ik wil antwoorden,' zeg ik. 'Waarom heb je me zo gek gemaakt?' Aiden lacht even.

'Jij hebt mij gek gemaakt, lieverd. De eerste dag toen ik je zag. Ik werd gelijk verliefd op je. Die ogen en dat lekkere lichaam.'

'Ga niet zo beginnen,' zeg ik.

'Omdat je je dom voelt?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd.

'Omdat je weet dat je gek bent en probeert te doen alsof je dat niet bent.' Weer begint Aiden te lachen. Nu ik weet dat hij iets heeft, is het ook duidelijker te zien.

'Wat wil je weten?' Vraagt hij. Ik denk even na en buig me dan iets naar voren.

'Waarom heb je over alles gelogen?' Aiden kijkt me even aan.

'Dat antwoord heb je al van Janne gekregen. Ik wilde niets meer met vroeger te maken hebben.' Hij buigt zich iets naar mij toe.

'Waarom ben je niet gewoon naar me toe gekomen toen je erachter kwam en ben je gelijk naar de politie gerend?'

'Omdat ik bang was!' Roep ik. 'Ik ben bang voor jou, Aiden.' Hij zegt niets.

'Wat is er vroeger gebeurd waardoor je alles wilt vergeten?' Aiden zegt weer niets en staat op om op de deur te kloppen.

'Daar hebben we het over in je volgende bezoek.' De deur wordt geopend en ik zie hoe Aiden uit het kamertje loopt.

'Tot de volgende keer,' zegt hij. Ik sta op en loop langs hem heen om weer terug naar huis te gaan. Eenmaal thuis spring ik op de bank en zet ik een Netflix film aan.

'Heb je nog wat gedaan vandaag?' Vraagt pap tijdens het eten. Ik schud mijn hoofd en ik prik wat met mijn vork door mijn macaroni.

'Eet even wat,' zegt mijn moeder. Ik schud mijn hoofd en sta op.

'Ik ga naar bed. Ik ben moe.' Ik loop naar boven en kruip in bed. Het duurt niet lang voor ik in slaap val.

De volgende ochtend word ik wakker gemaakt door mijn moeder. Ik zucht en sta op om me aan te kleden als ze zegt dat ik vandaag toch naar school moet.

'Je hebt een afspraak met de directeur vandaag.' Ik zucht en trek mijn jas aan. Mijn tas gooi ik over mijn schouder.

'Moet je niet ontbijten?' Ik schud mijn hoofd en loop zonder nog iets te zeggen de deur uit.

'Hey,' Roos, Carmen en Jayda komen op me af gelopen en ook Mason komt deze kant op.

'We hebben een nieuwe docent voor Engels,' zegt Roos. Ik knik wat, maar zeg verder niets.

'Hoi,' zeg ik. Ik gooi mijn jas in mijn kluisje en loop achter ze aan naar de klas waar we Engels hebben. Zuchtend loop ik het lokaal in.

'Nee!' Roep ik als ik binnen in het lokaal ben. Ik voel Mason's hand nog op mijn schouder, maar het enige waar ik me op focus is wie ik voor het bord zie staan.

Daar staat Aiden.