After I met you

1.4

Nigel

Wachtend staar ik voor me uit. Het is drie uur en dat betekent dat Lucy elk moment kan komen. Net op dat moment gaat de deur open.

'Hey,' zegt ze terwijl ze de deur weer achter zich dicht doet. Ze loopt mijn kant op en ik gebaar dat ze kan gaan zitten.

'Wat moet ik doen?' Vraagt ze om de de stilte een beetje uit de weg te helpen.

'Ga maar in je boek lezen.' Ik zet ondertussen de cijfers van de andere klassen in de computer en sluit daarna de computer af.

'Lucy,' begin ik na tien minuten.

'Ik vind het onzin om je hier te laten lezen, maar ik wil gewoon dat je snapt dat je onder mijn lessen stil moet zijn en de aandacht moet hebben.'

'Sorry,' zegt ze zachtjes. Ze doet haar boek dicht en stopt het in haar tas.

'Heb ik gezegd dat je mag opruimen?' Vraag ik boos. Ik zie dat ze schrikt van mijn boze stem.

'Sorry,' zeg ik nu. Ik weet niet wat ik heb. Sinds gister moet ik alleen maar aan Lucy denken. Ik mag dit niet op haar afreageren.

'Wat doe ik steeds verkeerd?' Vraagt ze. Als ze dat vraagt doet het pijn. Ik wil niet dat ze denkt dat ze iets verkeerd doet.

'Je moet je gewoon gedragen in mijn lessen,' zeg ik nu wat rustiger.

'Ik zal er op letten.' Ze staat op en gooit haar rugzak om haar schouder.

'Mag ik gaan?' Vragend kijkt ze me even aan en ik voel me wat ongemakkelijk als ik in haar heldere bruine ogen kijk.

'Ja. Je mag gaan,' zeg ik bevestigend. Bij de deur draait ze zich nog even om.

'Lucy?' Net wanneer ze wil weglopen kijkt ze me weer aan.

'Denk je aan het proefwerk van morgen?' Help ik haar herinneren. Ze glimlacht even en knikt.

'Dank u wel.' Ze draait zich om en loopt het lokaal uit.

Snel pak ik mijn spullen en loop ik richting de auto. Net wanneer ik wil gaan rijden gaat mijn telefoon. Ik zie dat het mijn zus is.

'Hallo zuster!' Ik zet de telefoon op luidspreker en leg het op de stoel naast me. Langzaam begin ik te rijden.

'Hey! Heb je zin om vanavond langs te komen bij de dansschool? Ik geef les en dan kunnen we daarna nog even wat drinken saampjes?' Lachend wacht ik voor het stoplicht.

'Ja is goed. Hoe laat moet ik er zijn?' Zodra het stoplicht op groen springt begin ik weer te rijden.

'Om zeven uur beginnen we. Kom maar om kwart voor zeven.' Ik parkeer ondertussen mijn auto voor het appartementencomplex en loop de auto uit.

'Tot vanavond dan!' Ik hang op en loop door naar het huis van Jeffrey. De sleutel van zijn huis stop ik in het slot en vervolgens loop ik naar binnen.

'Yo Jeffrey!' Roep ik terwijl ik door de gang richting de woonkamer loop. Jeffrey zit op de bank voetbal te kijken.

'Lekker gewerkt, vriend?' Vraagt hij lachend. Ik steek even mijn als grap middelvinger op.

'Als jij binnenkort werk hebt kan je ook niet meer de hele dag voetbal kijken hoor!'

De slaapkamerdeur gaat open en verbaasd kijk ik naar het meisje in de witte badjas dat in de deuropening staat.

'Wilde nacht gehad?' Vraag ik aan Jeffrey. Jeffrey opent zijn armen zodat het meisje erin kan kruipen. Verbaasd kijk ik ze aan. Ze ziet er jong uit.

'Hoe oud ben je?' Vraag ik aan haar. Ze haalt haar lange blonde haren uit haar staart.

'Zestien,' zegt ze. Ik grinnik even en kijk dan hoofdschuddend naar Jeffrey.

'Ik zal niet meer storen.' Ik sta op en loop het huis uit. Rond half zeven pak ik de auto en scheur ik naar de dansschool van mijn zus.

'Hey!' Groet ze me enthousiast als ik de zaal binnen kom lopen.

'Hallo lieve zus!' Ik ga lachend op een bankje zitten. Ik ben blij dat ik zo'n goede band heb met Ashley. Ik denk dat het ook komt omdat ze zesentwintig is en ons leeftijdsverschil dus niet erg groot is.

'Hoe is het lesgeven?' Vraagt ze belangstellend.

'Goed hoor! Ik heb leuke collega's en de klassen die ik heb zijn ook erg leuk.' Ik denk even aan de klas waar Lucy in zit. Dat is toch wel echt de leukste klas van allemaal. Puur omdat het een hechte klas is en iedereen zo goed met elkaar omgaat.

De deur vliegt open en de meiden komen bij ons op de grond zitten. Zodra iedereen binnen is begint Ashley met haar les.

'Sorry!' De deur vliegt weer open en twee andere meisjes sluiten zich aan bij de groep. Pas als ze op de grond zitten en ik hun gezichten bekijk zie ik wie het zijn. Het zijn Carmen en Lucy.