After I met you

1.46

Lucy

'Ik kom er aan,' zeg ik. Ik druk de verbinding weg en kijk dan even naar Mason.

'Wat was er?' Mason loopt naar me toe en legt zijn hand op mijn schouder.

'Ik moet naar het bureau. Ze willen nog wat vragen stellen.' Mason gooit zijn tas over zijn schouder en kijkt me even aan.

'Wat?' Vraagt hij als ik naar zijn tas kijk. Ik zucht even.

'Je hoeft niet met me mee, Mason.' Verbaasd kijkt hij me aan.

'Ik ben geen klein kind dat een oppas nodig heeft. Ik kan het zelf wel en ik wil niet steeds van jou of een ander afhankelijk zijn.' Zonder verder nog iets te zeggen loop ik weg. Buiten spring ik op de fiets en het duurt niet lang voor ik bij het politiebureau ben.

'Hey.' Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van Jeffrey.

'Wat doe je hier?' Vraag ik bot. Ik weet dat ik niet zo tegen Jeffrey mag doen. Hij heeft hier niets mee te maken en hij kan hier niets aan doen. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen.

'Sorry,' zeg ik zachtjes. 'Ik mag jou niet zo behandelen. Je bedoeld het goed.' Jeffrey haalt even zijn schouders op.

'Zullen we samen naar binnen?' Vraagt hij aan me. Ik knik en loop achter hem aan naar de wachtkamer. Ik zou opgehaald worden.

'Ik moet voor verhoor,' zegt Jeffrey.

'Ik ook.' De agent die zich met de zaak van Aiden bemoeit en waar ik mee gesproken heb komt onze kant op.

'Je mag mee, Lucy.' Ik knik en loop achter de agent aan. Bij de deur van de wachtkamer blijf ik even staan en draai ik me weer om naar Jeffrey.

'Wil je hier op me wachten?' Vraag ik. Hij glimlacht even en knikt. Dan loop ik achter de agent aan een verhoorkamer in.

'Ik heb nog een paar vraagjes voor je.' Ik knik en ga op de stoel zitten.

'Hoelang duurde het voordat Aiden en jij een relatie kregen?' Ik denk even na.

'Een weekje denk ik,' zeg ik. Ik pulk even aan mijn nagel. Ik haat het om vragen over Aiden te beantwoorden.

'Waarom begon je een relatie met hem terwijl je weet dat het strafbaar is?' Ik zeg even niets. Wat is dit nou voor een domme vraag.

'Als je verliefd bent maakt het niet uit wat voor een risico's er aan vast zitten.' De agent zegt even niets. Hij is druk bezig met schrijven op zijn blaadje.

'Zou je Aiden nog even willen spreken?' Ik schrik even als hij dat vraagt.

'Het is zo spreekuur en hij heeft naar jou gevraagd.'

'Is goed,' zeg ik meteen. Ik wil hem nog zoveel vragen. Als ik weg blijf kom ik niet aan de antwoorden.

'De zaak zal aankomende vrijdag beëindigd worden en dan zal de rechter zijn straf bepalen.' Hij staat op en gebaart dat ik mee moet komen.

We lopen naar het kamertje waar ik laatst ook met hem gesproken had. Als ik aankom zit Aiden er al. Een beetje zenuwachtig loop ik naar binnen. De agent sluit de deur.

'Fijn dat je er bent,' zegt hij.

'Ik ben hier niet voor jou,' zeg ik weer. Ik ga zitten en ik zie dat Aiden's handen in de boeien zitten. Zou dat zijn vanwege zijn agressie?

'Deze dingen zitten niet erg comfortabel,' zegt hij als hij ziet dat ik naar de handboeien kijk.

'Krijg ik antwoord op mijn vraag van laatst?' Vragend kijk ik hem aan. Hij knikt even en begint dan met praten.

'Mijn ouders hadden alleen maar ruzie. Mijn vader had agressieproblemen en die oefende hij af op mij.' Vragend kijk ik hem even aan.

'Hij mishandelde me,' zegt hij voor de duidelijkheid. 'Mijn moeder was het op een dag zat.

'Waarom zei ze niets?' Vraag ik. Aiden negeert mijn vraag en praat verder.

'Ze kon het niet aan om te zien hoe hij Ashley en mij mishandelde en ze wist dat zij er ook bij zou horen als ze iets tegen iemand zei. Dus heeft ze zichzelf wat aangedaan.' Hij kijkt even naar de grond.

'En je vader?' Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op.

'Mijn tante had mijn vader aangegeven en hij is naar een gesloten inrichting gegaan. Ashley en ik hebben hem nooit meer gezien.' Ik weet niet hoe ik me moet voelen. Ik vind het naar voor hem, maar aan de ene kant maakt het me niets meer uit. Hij heeft mij zoveel aangedaan.

'Ik wil je iets vragen,' begint hij. Ik kijk hem even aan en knik wat.

'Kom vrijdagmiddag alsjeblieft naar de rechtbank.' Ik schrik als hij dat vraagt.

'Als de straf wordt bepaald heb je het recht om daar bij te zijn. Jij en Janne zitten hier het diepst in.' Ik sta op en knik.

'Je merkt het vanzelf wel,' zeg ik. Ik klop op de deur en loop het kamertje uit.

———

SORRY, SORRY EN NOG EENS SORRY.

Ik heb een paar dagen niet geüpload omdat ik vet veel moest werken ineens! Daarom had ik minder tijd voor mijn boek. Nu zullen er weer hoofdstukken komen!