After I met you

1.43

Lucy

Met mijn vingers gekruist zit ik op de achterbank van de auto. De autorit lijkt uren te duren terwijl Ashley's appartement helemaal niet ver weg is. Het is gewoon de spanning. 

'Het komt goed,' zeg ik tegen Janne als ik haar gezicht zie. Het is moeilijk om haar gerust te stellen omdat ik zelf ook hartstikke zenuwachtig ben.

'Ik hoop het,' zegt ze. Na ongeveer nog vijf minuutjes te hebben gereden staat de auto stil.

'We zijn er,' zegt de agent. 'Jullie mogen de auto uit, maar blijf wel bij de auto staan.' We knikken en stappen dan uit. Een andere politieauto is ook gearriveerd. Dat is de auto waar Aiden zo in moet.

'Het duurt niet lang,' zegt mijn agent. De agenten waar wij net mee hebben gesproken lopen het appartementencomplex in en wij blijven achter bij de bestuurder van de andere politieauto. Ik pak zachtjes Janne's hand.

'Ze zijn boven,' zegt Janne. Ik kijk even en zie inderdaad dat ze nu voor Ashley's appartement staan. Het duurt niet lang voor de deur wordt geopend en ik Aiden verbaasd in de deuropening zie staan. De agenten draaien zich om en doen hem in de handboeien.

'Hij zit vast,' zeg ik. Janne knikt en we kijken naar hoe we ze met zijn drieën naar beneden zien lopen. Gelijk valt zijn blik op mij. Hij had het niet verwacht. Dat is duidelijk te zien.

'Lucy!' Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van Carmen. Huilend ren ik op haar af en val ik haar om de nek.

'Het spijt me,' zeg ik. Ze schudt haar hoofd en wrijft over mijn rug.

'Het spijt mij. Dat je dit allemaal moet meemaken.' Ze drukt een kus op mijn wang.

'Ik ga je zo hard terugpakken,' zegt Aiden die ondertussen langs me loopt.

'Dat kan voorlopig dan nog wel even duren, Aiden,' zeg ik met de nadruk op zijn naam. Hij zegt niets meer en stapt dan in de auto. Dit was het dan. De laatste keer dat ik hem voorlopig heb gezien.

'Ik moet naar het bureau,' zeg ik tegen Carmen. Ik loop naar Janne en samen stappen we de auto weer in. Nu duurt het niet lang voor we weer bij het politiebureau zijn. Mijn ouders en Mason zitten nog steeds in de wachtkamer.

'Ik heb hem gezien,' zegt pap. 'Het kostte me moeite om hem niet in elkaar te slaan.' Ik ga even naast Mason zitten en kijk naar Janne.

'Waar slaap je vannacht?' Vraag ik aan haar. Ze haalt haar schouders even op.

'Ik durf niet naar huis,' zegt ze. Ik kijk even naar mijn ouders en beiden knikken ze. Ze weten gelijk wat ik bedoel.

'Je slaapt bij ons,' zeg ik tegen Janne. We staan op en wachten tot mijn agent terug is.

'Zodra we zijn straf hebben bepaald komen jullie dat natuurlijk als eerst te weten, maar jullie moeten bereid zijn om voor verhoor te komen als wij dat nodig vinden.' Janne en ik knikken en laten onze telefoonnummers achter. Daarna lopen we met zijn allen naar buiten. Even kijk ik Mason aan.

'Bedankt voor alles,' zeg ik. Ik sla mijn armen om hem heen en laat hem dan weer los.

'Bel me als je me nodig hebt,' zegt hij. Ik knik en stap dan in de auto om naar huis te gaan.

'Ik vind dat je morgen een dagje thuis moet blijven,' zegt mam. Ik knik en geef ze allebei een kus. Boven in de badkamer maken Janne en ik ons klaar om naar bed te gaan en boven geef ik haar een pyjama.

'Wil je op de logeerkamer of bij mij?' Ik kan het me voorstellen als ze een eigen kamer wil. Ze is tenslotte drieëntwintig.

'Ik kom bij jou,' zegt ze. Ik knik en samen kruipen we in mijn tweepersoonsbed. Het duurt niet lang voor we allebei in slaap vallen.

De volgende ochtend wordt ik wakker door Janne die mijn kamer komt ingelopen. Ik zie op de klok dat het tien uur is.

'Sorry. Ik was wakker,' zegt ze. Ik zie dat ze al helemaal aangekleed is en ook ik stap uit bed.

'Laten we dan maar gaan eten,' zeg ik. Ik trek mijn badjas aan en samen lopen we naar beneden. Iedereen is weg. De tafel is gelukkig nog gedekt.

'Ik ga vanmiddag inpakken,' zegt Janne. 'Ik heb een nieuwe woning kunnen regelen. Een paar straten hier verderop.'

'Wat tof!' Roep ik enthousiast. Ik vind het leuk dat Janne dichterbij komt wonen.

'Dan kun je me helpen als je dat leuk vindt?' Ik knik enthousiast en wordt dan verstoord door de deurbel. Ik loop naar de gang om te kijken wie er staat en meteen zie ik het.

Het is Jeffrey.

———

Dit is even voor de duidelijkheid omdat sommige dachten dat er een extra boek zou komen.

Het was de bedoeling om nog een boek te posten, maar dat gebeurd nog niet. Ik ga eerst "After I met you" afmaken en dan heb ik een idee voor een ander boek.

(Wie gaat m'n nieuwe boek ook lezen? Let me know?)