After I met you

1.40

Lucy

Met veel tegenzin loop ik het lokaal in waar ik heb afgesproken met Aiden. Het voelt raar om hem Aiden te noemen. Het voelt raar om naar hem toe te gaan en het voelt raar om alleen met hem te zijn.

'Fijn dat je er bent,' zegt hij. Hij loopt op me af en drukt een kus op mijn wang. Ik ga aan een tafeltje zitten en wacht op wat hij te zeggen heeft. Ik moet uitkijken met wat ik zeg.

'Heb je zin om vanavond bij me te komen eten?' Vraagt hij. Ik zeg even niets. Ik kijk nu op een hele andere manier naar hem en ik kan nu niet zomaar bij hem in huis zijn.

'Ik kan niet,' zeg ik. 'Ik ga vanavond met Jayda wat doen.' Ik probeer hem niet aan te kijken. Hij zou het door hebben als ik lieg.

'Oké, wat is er met jou?' Hij gaat op zijn bureau zitten. Vragend kijk ik hem aan.

'Sinds gister doe je afstandelijk. Ik merkte het al aan de telefoon en vandaag in de les keek je dwars door me heen.'

'Dat is niet waar,' zeg ik. Ik zucht eventjes.

'We moeten onze relatie stoppen,' zeg ik zacht. Aiden's ogen worden groot en kijken me verbaasd aan.

'Waar komt dat opeens vandaan? Alles gaat goed tussen ons!' Een beetje boos kijkt hij me aan. Ik weet niet wat ik moet zeggen.

'De directeur weet van ons en de politie is ingeschakeld! We kunnen dit niet meer doen.'

'Ik ben over vier dagen weg hier, schat. Als we tot die tijd gewoon niets zeggen kan het wel.' Ik schud mijn hoofd en sta op.

'Ik kan dit niet meer. Mijn leven draait om liegen en dat van jou ook.' Ik stap op hem af en kijk hem recht in zijn ogen.

'Jij weet alles van mij,' begin ik. 'Maar ik helemaal niets van jou!' Ik pak mijn tas en loop het lokaal uit. Buiten spring ik op de fiets en fiets ik richting Mason.

'Hey,' zegt hij als hij de deur opent. Ik wil wat zeggen, maar het kan niet. Huilend val ik hem om de nek. Hij slaat zijn armen om me heen en even lijkt het minuten te duren. Het voelt fijn om op dit moment bij Mason te zijn, want ondanks alles is hij er altijd voor me geweest.

'Wat is er?' Vraagt hij bezorgd. Ik haal mijn schouders op en loop achter hem aan naar binnen. Ik zie op de klok dat het kwart over drie is. Mijn gesprek met Aiden heeft gelukkig niet zo lang geduurd.

'Ik voel me een slet. Ik voel me een dom en ik heb mezelf nog nooit zo erg gehaat,' zeg ik.

'Dat ben je niet. Geen van drieën.' Hij wrijft even over mijn rug. Ik wil hem alles vertellen. Ik weet dat ik het niet moet zeggen, maar Mason is er voor me en daarom besluit ik het toch te doen.

Ik gooi alles eruit. Over hoe mijn relatie met Aiden begon, over de ontvoering die hij heeft geregeld en wie hij werkelijk is.

'Dat is nog wel wat,' zegt hij na afloop van mijn verhaal. Hij wrijft even over zijn voorhoofd als teken dat hij aan het nadenken is.

'En dit heb je van Janne?' Ik knik zachtjes.

'Je moet het zelf uitzoeken,' zegt hij. Ik knik, maar ik ben bang. Bang om naar zijn huis te gaan.

'Is hij vanavond thuis?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd.

'Hij slaapt bij zijn zus.' Mason knikt even.

'Vanavond gaan we er heen!' Ik knik en kijk op de klok. Het is vier uur.

'Ik moet gaan. Vanavond om zeven uur hier?' Vraag ik. Hij knikt en drukt een kus op mijn wang.

'Ik laat je niet alleen,' zegt hij. Ik glimlach even en pak zijn hand. Daarna loop ik het huis uit.

'Mam?' Ik open de woonkamer deur en kijk haar even vragend aan.

'Ik ga vanavond weer een keer naar dansen. Gewoon even nergens anders aan denken en me concentreren op een nieuw optreden.'

'Dat vind ik goed van je.' Het doet me pijn om zo tegen mijn ouders te moeten liegen.

Na het eten kleed ik me om in mijn danskleren en dan stap ik op de fiets naar Mason.

'Bedankt dat je me helpt,' zeg ik. Ik glimlach even en kijk naar hoe hij op de fiets springt.

'Ik weet dat het je niets kan schelen. Maar ik hou van je,' zegt hij. 'Ik hou van je en dat zal ik voorlopig nog wel even blijven doen.' Zwijgend fietsen we verder en het duurt niet lang voor we voor Aiden's appartement staan.

Let's go...'