After I met you

1.35

Lucy

'Waar ga je heen?' Vraagt mam die mijn kamer komt ingelopen. Ik trek mijn schoenen aan en sta op om mijn telefoon in mijn tasje te doen.

'Naar Carmen,' zeg ik. Mam schud haar hoofd en gaat voor de deur staan.

'Dat lijkt me geen goed idee.' Ik trek mijn wenkbrauwen op en gooi mijn armen over elkaar. Nu gaan we dit gezeur weer krijgen.

'Waarom niet?' Vraag ik. Mam legt haar hand even op mijn schouder.

'Je bent net terug. Ik weet niets van wat er is gebeurd en Janne is nog niet gevonden. Ik wil niet dat je nu over straat gaat.' Ik schud even lachend mijn hoofd.

'Dus je laat me hier zitten totdat Janne gevonden is?' Vragend kijk ik haar aan. Mam loopt naar mijn raam en kijkt zuchtend naar buiten.

'Ik wil niet dat er iets met je gebeurd,' zegt ze.

'Er gebeurd niet,' zeg ik. 'Ik zal je bellen als ik onderweg naar huis ga.' Ik loop naar haar toe, druk een kus op haar wang en verlaat het huis.

Eenmaal aangekomen bij het café zie ik Nigel al zitten. Snel loop ik naar hem toe.

'Hey,' zeg ik.

'Hey,' is het enige dat Nigel zegt. Het is een beetje ongemakkelijk. Beiden weten we niet echt wat we moeten zeggen.

'Hoe is het met je?' Vraag ik aan hem. Hij haalt zijn schouders even op. Het is ook een domme vraag. Natuurlijk gaat het niet goed met hem.

'Hoe is het met jou?' Vraagt hij. Ook ik haal mijn schouders even op.

'Niet bepaald goed. Ik heb erg last van wat er is gebeurd.' De serveerster komt naar ons toe en ik Nigel en ik bestellen een cola.

'Ik wil dat je weet dat je het er met me over kan hebben. Ik wil je helpen. Zoveel mogelijk.' Hij legt zijn hand op de mijne en glimlachend kijk ik hem aan. Het doet me goed om hier zo met hem te zijn. Ik heb het gemist.

'Ik zal altijd van je houden.' Zijn bruine ogen kijken recht in die van mij en voor ik het weet druk ik mijn lippen op die van Nigel. Onze kus is intens. Zijn hand glijd door mijn haar en zijn tong draait zachtjes rondjes met de mijne.

'Dat was een tijdje terug,' zegt Nigel als hij zijn hoofd heeft teruggetrokken. Ik lach even en zie hoe de serveerster de cola voor ons op tafel zet.

'Het was fijn om met je te praten,' zegt Nigel na een uur. We hebben nog wat gekletst en staan nu voor het café.

'Bel je me als er iets is?' Vraagt hij aan me. Ik knik en stap dan op de fiets.

Net wanneer ik mijn straat in fiets hoor ik mijn naam. Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van Mason.

'Hey,' zegt hij. Ik kijk hem even aan.

'Hey.' Ik stap van mijn fiets. Mason komt op me afgelopen en geeft me een knuffel.

'Ik ben zo blij dat je veilig bent,' zegt hij. Ik knik, maar zeg niets. Ik wil het er nu even niet over hebben.

'Ik zag het op het nieuws. Hoe is het met meneer Howard?' Ik haal mijn schouders op.

'Ik heb geen idee,' lieg ik. Ik heb geen zin om het met Mason over Nigel te hebben.

'Heb je zin om vanavond naar de bioscoop te gaan?' Vraagt hij aan me. Ik weet even niet wat ik moet zeggen.

'Gewoon als vrienden,' zegt hij. Ik glimlach even. Ik weet dat hij het als vrienden bedoeld.

'Dat gaat iets te snel,' zeg ik. Zijn gezicht betrekt even. Hij weet niets te zeggen.

'Ik ben er nog niet klaar voor. Ik ben net terug en ik heb nog zoveel last van wat er is gebeurd.' Mason knikt begrijpelijk.

'Neem de tijd. Ik ben er voor je en als je een keer iets wil doen moet je het me maar laten weten.' Ik knik glimlachend en fiets dan door naar huis.

Zodra ik de woonkamer in kom zitten mijn ouders op de bank. Ik kan zien dat er iets aan de hand is. Vragend kijk ik ze aan.

'Ga zitten,' zegt pap. Ik doe wat hij zegt en ga in de stoel zitten. Mam kijkt me aan en bijt even op haar lip. Ze zucht even en begint dan met praten. Ik ben bang voor wat ze gaat zeggen.

'Wij weten iets,' zegt ze. 'Iets wat we van een ander moesten horen.' Ik gebaar dat ze door moet praten, maar in plaats daar van neemt pap het van haar over.

'Jij gaat ons nu zeggen wat voor een relatie je hebt met Nigel Howard,' zegt pap.