After I met you

1.48

Lucy

'Ik vind het belachelijk dat je me brengt.' Boos kijk ik mijn moeder aan. Ze zucht even en ik loop achter haar aan naar de wachtkamer.

'Ik wil zeker weten dat je gaat,' zegt ze. Ik ga op de stoel zitten en kijk naar hoe mijn moeder ons bij de receptie meld. Het duurt niet lang voor ik geroepen word door een vrouw met kort blond haar. Ze ziet er lief uit.

'Jij bent vast Lucy Kuyper,' zegt ze. Ik knik en sta op om haar de hand te schudden.

'Ik ben Sacha Vegel. Je psycholoog.' Mijn moeder stelt zich nog even voor en dan kijkt Sacha me even aan.

'Het kennismakingsgesprek moet eigenlijk met zijn tweeën, maar je bent minderjarig dus dan mag er als je wil een ouder bij.' Ik schud mijn hoofd en kijk mijn moeder even aan.

'Dat hoeft niet,' zeg ik. Sacha knikt en gebaart dat ik mee moet komen. Mam drukt nog even een kus op mijn wang en gaat dan weer op de stoel zitten. Samen met Sacha loop ik een kamertje in.

'Ben je zenuwachtig?' Vraagt ze als we allebei zitten. Ik haal mijn schouders op en kijk naar hoe ze wat papieren erbij haalt. Daar staan vast de redenen op waarom ik hier ben.

'Ik moet altijd vooraf even zeggen dat alles wat hier besproken wordt tussen ons blijft vanwege mijn geheimhoudingsplicht.'

'Dat lucht op,' zeg ik sarcastisch. Sacha doet net alsof ze het niet hoort en begint met praten.'

'Je moet dit formulier invullen. Het gaat over hoe je jezelf ziet en verschillende situaties.' Ik knik en vul het formulier in. Het lijkt een beetje alsof ze denken dat ik gek ben. De vragen zijn vragen die niemand je in het echt zou durven stellen. Zodra alle vragen zijn ingevuld schuif ik het blad naar Sacha terug.

'Ik weet dat je hier bent vanwege je leraar, maar ik wil dat je weet dat je alles hier kwijt kan. Wat het ook is!' Ik knik wat.

'Morgen is de rechtszaak,' zeg ik. Ik kijk even naar beneden en Sacha legt haar hand op mijn arm.

'Ga je?' Ik haal mijn schouders even op.

'Hij vroeg of ik wilde komen.' Sacha zegt niets. Ik wil weten wat zij denkt. Ik wil weten of zij vindt dat ik moet gaan.

'Je moet het zelf weten,' zegt ze. Waarschijnlijk zag ze mijn vragende gezicht.

'Vraag je je niet af hoe ik zo stom had kunnen zijn om wat met een leraar te beginnen?' Sacha schudt haar hoofd even.

'Ik ben zesentwintig, Lucy. Ik snap hoe gevoelens kunnen werken.' Ik kijk even naar de klok en ik zie dat de tijd voorbij is.

'Lucy,' begint ze. 'Hoe kwam je erachter dat Aiden niet Nigel was?' Ik sta op en schuif de stoel aan.

'Daar hebben we het de volgende keer over,' zeg ik. Sacha kijkt naar de klok en knikt. Samen lopen we naar de wachtkamer waar mijn moeder zit te wachten.

'Ik app je deze week voor de volgende sessie.' Ik knik en loop daarna samen met mijn moeder naar buiten.

'Hoe was het?' Vraagt mijn moeder aan me terwijl ze begint te rijden. Ik haal mijn schouders op. Mijn telefoon begint te rinkelen en als ik zie dat het Janne is neem ik op.

'Hey,' zeg ik. Op de achtergrond hoor ik een harde knal.

'Gaat het goed?' Vraag ik.

'Dat was een doos die ik liet vallen. Sorry,' zegt ze. 'Heb je zin om zaterdagavond te komen? Ik geef een feest en ik heb je al een tijdje niet gezien.'

'Ik had het druk, Sorry.' Ik kijk naar het rode stoplicht dat op groen springt.

'De nodige meubeltjes staan in m'n nieuwe woning. Je mag iemand meenemen?' Ik lach even wat.

'Er is vast niemand die met me mee wil,' zeg ik. Ik zie mijn moeder me verbaasd aankijken, maar ik negeer het.

'Ik kom wel,' zeg ik. Ik hoor weer een doos op de achtergrond vallen en haal de telefoon iets van mijn oor.

'Blijf je slapen?' Ik kijk even naar mijn moeder.

'Kies zelf maar,' zegt ze.

'Ja is goed. Ik ben er rond acht uur.' Ik wil ophangen totdat Janne weer wat zegt.

'Ga je morgen naar de rechtszaak?' Mam kijkt me even aan en schudt haar hoofd.

'Moet ik nog even kijken. Tot zaterdag,' zeg ik. Zonder nog wat te zeggen hang ik op.

'Ik wil dat je weet dat je vanaf maandag gewoon weer naar school gaat,' zegt mijn moeder terwijl ze de auto voor de deur parkeert.

'Morgen mag je nog een dagje thuis blijven, maar...-' mam kan haar zin niet afmaken, want ik onderbreek haar.

'Morgen is er een studiedag,' zeg ik. 'Iedereen is vrij.' Ik loop het huis in en kruip op de bank. Ik schrik als ik de deurbel hoor gaan. Mijn moeder doet open en Mason komt de kamer in.

'Hey,' zegt hij.

'Ik ga nog even een boodschap doen,' zegt mam. Ze drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt het huis uit. Mason gaat op de bank zitten en kijkt me even aan.

'Hoe zit het tussen jou en Carmen?' Ik haal mijn schouders op.

'Wat maakt het uit?' Mason staat op en komt naast me op de bank zitten.

'Mensen willen je helpen, Lucy. Sommige dingen kun je niet alleen doen en moet je de hulp van mensen accepteren.'

'Ik word gek van mensen die zeggen wat ik wel en niet moet doen!' Roep ik.

'Ik ben zeventien, Mason. Ik kan echt wel voor mezelf zorgen!' Mason zucht even.

'Ga je naar de rechtszaak morgen?' Ik knik en sla mijn armen over elkaar.

'Misschien is het de laatste keer dat ik hem zie. Dan wil ik hem in zijn gezicht spugen en zeggen hoe erg ik van hem walg.'

'Dat lijkt me niet verstandig,' zegt Mason. Ik haal mijn schouders op.

'Dat ben ik al een tijdje niet meer,' zeg ik. 'Ik wil dat je gaat.' Mason fronst even zijn voorhoofd en kijkt me aan.

'Ik laat het hier niet bij,' zegt Mason. Hij loopt de woonkamer uit en het duurt niet lang voor ik de voordeur hoor dichtslaan.

———

Het boek gaat nu toch echt ten einde komen. Ik denk dat ik zo'n 55 hoofdstukken ga maken! Wie hopen jullie als eindkoppel?

Lucy & Mason
Lucy & Jeffrey