After I met you

2.15

Lucy

Twee uren zijn verstreken en ik verveel me kapot. Finn en Britt liggen te slapen, Aiden is met oortjes in muziek aan het luisteren en met de rest van de klas heb ik nog niet echt contact.

'Vermaak je je een beetje?' Nienke draait zich om en kijkt me even aan. Ik lach even wat.

'Jawel,' zeg ik. Ze kijkt even naar Aiden en begint dan weer te praten.

'Ik weet dat je een geschiedenis hebt met Aiden, Lucy. Je moet weten dat als er iets is je altijd bij me terecht kan. Daar ben ik je slb'er voor.' Vragend kijk ik haar even aan.

'Hoe weet je dat?' Zou Aiden iets gezegd hebben?

'Je ouders hebben me gebeld.' Ik zucht even. Ze bemoeien zich ook overal mee. Ik besluit het er niet meer over te hebben en sluit mijn ogen om wat te slapen.

Na ongeveer een uur wordt ik wakker door iemand die tegen me aan botst. Van schrik open ik mijn ogen en zie ik Aiden naast me op de stoel ploffen.

'Sorry,' zegt hij. 'Ik moest even naar de wc, maar je kan echt niet lopen als die bus zo schommelt.' Ik lach even en wrijf in mijn ogen. Finn en Britt liggen nog te slapen. Ik vind het knap dat die twee dat zo lang volhouden.

'Dames en heren,' hoor ik opeens door de speakers. Nienke is naar voren gelopen en staat met een microfoontje in haar hand.

'Over ongeveer twee uur komen we aan in Calais. Vanaf daar zullen we de boot nemen, maar voor nu mag iedereen tien minuten even de bus uit om wat te kopen of naar de wc te gaan.' Ze wijst naar het restaurantje en het benzinestation waar we bijna voor staan. Voordat ze haar verhaal kan beëindigen stormt iedereen de bus uit.

'Kon je me niet even wakker maken,' zegt Britt gapend. Ik lach even en sta op.

'Je hebt tien minuten om...-'

'Om wat te kopen en naar de wc te gaan,' onderbreekt Britt me. Ze lacht even en samen lopen we de bus uit om naar de wc te gaan. Nadat we geplast hebben lopen we het restaurantje in.

'Ze hebben tosti!' Roept Britt enthousiast. Ik knik lachend en pak ook een tosti met ham en kaas. Net wanneer ik wil afrekenen realiseer ik me dat mijn portemonnee in de bus ligt.

'Ik betaal wel,' hoor ik een stem achter me zeggen. Aiden kijkt me even glimlachend aan.

'Dat hoeft niet,' zeg ik. Hij knikt en geeft de vrouw achter de kassa een briefje van tien.

'Bedankt,' zeg ik zodra hij het wisselgeld terug heeft. Met zijn drieën lopen we weer naar de bus en buiten eet ik mijn tosti op. Na een kwartier zit iedereen weer op zijn plek en is de bus weer aan het rijden.

'Vind je het nog erg?' Vraagt Aiden. Vragend kijk ik hem aan.

'Dat we bij elkaar in het gastgezin zitten.' Glimlachend schud ik mijn hoofd.

'Totaal niet,' zeg ik. Hij lacht even en en focust zich dan weer op een aflevering van zijn serie. De rest van de rit gaat iets sneller voorbij en ik ben daarom ook blij als we eindelijk bij de boot zijn aangekomen.

'Gaan we de bus uit?' Vraagt Finn aan ons. We knikken en met zijn vieren lopen we naar het dek. Het is koud buiten op de boot. Mijn haren wapperen elke kant op door de wind en snel trek ik mijn jas dicht.

'Even een fotootje maken,' zegt Britt tegen me. Haar telefoon geeft ze aan Aiden en knuffelend poseren we voor de foto. Ook ga ik met Aiden op de foto en gaat Britt met Finn.

'Ik ga wel weer naar binnen hoor,' zegt Finn. We knikken en met zijn viertjes zoeken we een tafeltje waar we kunnen zitten.

'Ik ben benieuwd naar dat gastgezin,' zegt Britt. Aiden knikt.

'Laten we hopen dat het leuke mensen zijn,' zegt hij.

'Gelukkig zitten we bij elkaar,' zegt Finn. 'Dat scheelt al een hoop.' Ik zie Britt even naar Finn glimlachen. Het zal me niets verbazen als er deze week iets ontstaat tussen die twee.

Na een bootreis van een uur is het land eindelijk weer in zicht en kunnen we weer verder. Ik kijk even op mijn horloge. Tijd om mijn horloge een uur terug te zetten.

'Dames en heren mag ik even jullie aandacht,' hoor ik weer door de bus. Nienke is weer naar voren gelopen.

'We zijn aangekomen in Engeland en gaan nu verder naar London. Vanaf nu zal er telkens een groepje worden afgezet bij hun gastgezin. Het eerste groepje is het groepje van Liv.' Ik weet dat Liv in mijn klas zit, maar ik heb niet heel veel contact met haar.

'Ik hoop dat we in een heel rijk gastgezin komen,' zegt Britt. 'Met een bubbelbad en en sauna bijvoorbeeld.'

'Als dat er is zullen we er dan samen in?' Vraagt Finn aan Britt. Britt geeft hem lachend een stomp en ook ik moet lachen. Dat is echt weer zo'n opmerking voor Finn. Na een uur zijn we aangekomen bij het gastgezin waar het groepje van Liv wordt afgezet. Zij zitten met zijn vijven in een gastgezin.

'Over een kwartiertje komen we aan bij het tweede gastgezin. Daar zal het groepje van Aiden verblijven.' Ik zucht even van opluchting. Eindelijk zijn we er bijna. Het kwartier lijkt wel een halfuur te duren, maar na een tijdje rijden we eindelijk de straat in en stopt de bus voor een wit huis met een hekje voor de voortuin.

'Electric Avenue,' roept de buschauffeur om. Met zijn vieren staan we op en lopen we de bus uit. Nienke staat al buiten om ons gedag te zeggen en ons onze tassen te overhandigen.

'Ik heb hier het programma voor de aankomende week,' begint ze. 'Hierop staat hoe laat jullie elke dag opgehaald worden en wat we de hele week gaan doen.' Aiden neemt het blaadje in en stopt het in zijn tas.

'Dan zien we jullie vanavond,' zegt Nienke. Ze glimlacht even en loopt dan de bus weer in. Met zijn vieren blijven we buiten staan en als de bus de hoek om is kijken we elkaar even aan. Glimlachend lopen we met zijn vieren door de voortuin naar de voordeur en voorzichtig drukt Britt op de bel.

'Let's go,' zegt ze.