After I met you

2.36

Lucy

Een maand later

Het is tien december en verveeld staar ik vanuit het klaslokaal naar buiten. Vandaag is het de laatste schooldag voor de kerstvakantie. Voor mij is het de laatste schooldag. Morgen zal ik naar Engeland verhuizen. Nienke is druk aan het vertellen over verschillende effecten op een foto, maar mijn gedachten zijn er totaal niet bij. De afgelopen maand was aardig rommelig. Veel dingen moesten geregeld worden. Mijn aanmelding bij de nieuwe school, Grace moest gebeld worden en hier moest geregeld worden dat ik na mijn jaar in Engeland weer kan instromen in leerjaar drie omdat ik mijn tweede jaar in Engeland zou doorbrengen. Na lang uitzoeken hoe we alles het beste konden regelen is alles toch gelukt! Ik zal gelukkig gewoon weer bij Britt, Aiden en Finn in de klas kunnen komen! Ik schrik even als de bel gaat en sta dan opgelucht op. Sommige mensen uit de klas geven me nog een hand en ook Aiden zegt me hier gedag.

'Het spijt me, Lucy,' zegt Aiden. 'Eva en ik hebben een begrafenis vanmiddag en gaan daarna met de familie een nachtje naar een hotel. Ik zou graag nog wat met je willen doen, maar het zou raar zijn als we niet zouden komen.' Ik knik even en kijk hem glimlachend aan.

'Ik snap het,' zeg ik. Hij drukt me tegen zich aan en het voelt fijn om weg te gaan zonder ruzie. Tussen Aiden en mij zit alles perfect en dat is een geweldig gevoel.

'Het ga je goed,' zegt hij. Ik knik. Dan drukt hij een kus op mijn voorhoofd en loopt hij naar de deur.

'Spam me maar helemaal vol met foto's!' Roept hij nog. Lachend knik ik.

'Zal ik doen!' Aiden zwaait nog even en verdwijnt dan uit het lokaal. Alleen met Nienke blijf ik achter. Finn is gister vertrokken naar Amerika om zijn zus te bezoeken en Britt heeft vandaag nog een afspraak. Ze zou me morgen gelukkig nog komen uitzwaaien.

'Vind je het spannend?' Vraagt Nienke aan me. Ik knik en gooi mijn tas over mijn schouder. 'Het komt wel goed,' zeg ik. 'Ik ken nu bijna iedereen daar waar Jake mee omgaat.' Nienke knikt en legt haar hand op mijn schouder.

'Je gaat een geweldig jaar krijgen, Lucy. Dat weet ik zeker!' Ik knik en geef haar dan een hand.

'Gaan jullie vliegen?' Vraagt Nienke. Ik schud mijn hoofd en leg haar uit dat we met de auto naar Calais gaan en dan de boot naar Engeland nemen.

'Net zoals de trip met school,' zegt ze. Ik knik glimlachend.

'Bedankt voor alles,' zeg ik dan. Nienke lacht even. 'Jij ook,' zegt ze. 'En ik zie je in leerjaar drie.' Ik knik en loop dan naar de deur.

'Bereid je maar vast voor,' zeg ik lachend. En dan loop ik naar mijn kluis om mijn jas eruit te pakken. Buiten staat Jake al op me te wachten. Hij is vier dagen geleden aangekomen in Nederland om nog wat tijd door te brengen met mijn vrienden, mijn ouders en om me te helpen met inpakken. Voordat ik in de auto stap kijk ik nog even naar het gebouw.

'Tot over een jaar,' zeg ik zachtjes. Ik zucht even en stap dan in de auto.

'Hello,' zegt Jake. Hij drukt een kus op mijn wang en rijdt dan richting huis. Het is raar om binnen te komen in een lege slaapkamer. Bijna alles zit in tassen. Alleen de meubels staan er nog. Het is een fijn gevoel om te weten dat Finn hier straks woont. Een week nadat ik bekend had gemaakt dat ik weg zou gaan voor een jaar kwam Finn naar me toe om te vragen of hij mijn kamer zou mogen overnemen. Toen ik zei dat we dat zouden moeten overleggen keurden de anderen het gelijk goed en hoeven mijn huisgenoten niet te zoeken naar iemand anders. Jake en ik pakken de tassen en slepen ze via de gang naar de woonkamer.

'Ik kan nog steeds niet geloven dat je vandaag vertrekt.' Elina kijkt op van haar laptop.

'Ik weet het,' zeg ik. 'Ik ben pas een paar maanden hier en ik ga er nu alweer vandoor.' Elina klapt haar laptop dicht en staat op.