After I met you

1.9

Lucy

'Ik wist niet dat je bezoek had,' zeg ik verbaasd. Nigel en de vrouw die hij net vast had kijken me aan. De zak met patat zet ik op de eettafel.

'Ik was de tijd vergeten,' zegt Nigel. Hij kijkt van mij naar de vrouw.

'Wie is dat?' Vraagt ze verbaasd. Ze kijkt Nigel aan en werpt dan haar blik op mij.

'Je kan het ook zelf aan me vragen hoor. Ik sta gewoon hier,' zeg ik wat brutaal. Ik steek mijn hand naar haar uit.

'Ik ben zijn bijles leerling.' Ze schudt me de hand.

'En jij nodigt leerlingen hier uit en eet er ook patat mee?' Vragend kijkt ze Nigel aan. Ik moet toegeven dat ze knap is.

'Bijles is ook voor buiten school.' Helpt Nigel haar herinneren.

'Jij mag ook wel zeggen wie je bent hoor,' zeg ik. Ik kijk haar vragend aan.

'Ik ben Janne. Zijn ex.' Ze glimlacht even en gooit haar handtas weer om haar schouder.

'Succes dan maar!' Ze kijkt me even aan met een boze blik en loopt dan het huis uit.

Nigel en ik zeggen even niets tegen elkaar. Ik kon zien dat hij schrok toen ik eenmaal terug was. Hij had er duidelijk niet op gerekend. Ik zucht en ga op de bank zitten.

'Wat had dat te betekenen?' Vraag ik. Nigel gaat op de stoel zitten en zegt nog even niets. Hij weet duidelijk niets te zeggen.

'Ze kwam spullen halen,' zegt hij uiteindelijk. 'Er stonden nog spullen van haar in de kast en ze kwam me de sleutel teruggeven.'

'En daarom sla jij je armen om haar heen?' Ik trek vragend mijn wenkbrauwen op.

'Ze miste me en moest huilen. Ik kan dan toch niet niets doen?' Vragend kijkt hij me aan.

'Je kan haar wegsturen! Het is duidelijk dat ze je nog wil.' Ik sta op en loop wat door de kamer.

'Ze wil me niet meer.' Hij staat op en pakt mijn hand, maar ik trek me eruit.

'Waarom ben je nou boos?' Vraagt hij. Ik draai me naar hem om.

'Jij kan met haar naar de bioscoop. Jij kan met haar over straat. Jij kan dingen met haar doen die je niet met mij zou kunnen doen!' Roep ik.

'Hou op!' Roept Nigel. Nu begint het uit de hand te lopen. Boos loopt hij naar de keuken om borden te pakken.

'Ik eet niet mee.' Ik pak mijn tas en loop het huis uit. Beneden spring ik op de fiets en fiets ik richting Mason's huis.

Van alles spookt door mijn hoofd. De ruzie met Nigel. De omhelzing van Nigel en zijn ex. Hoe Mason gister zijn verhaal had verteld en me beloofde de rest te vertellen. Gek genoeg ben ik daar nu al klaar voor.

Eenmaal aangekomen bij Mason's huis druk ik op de bel en wacht ik totdat de deur wordt geopend.

'Lucy!' Zijn moeder staat enthousiast in de deuropening en geeft me even een knuffel.

'Wat leuk om jou weer te zien!' Ik glimlach en knik.

'Dat vind ik ook mevrouw Brouwer.' Ik loop achter haar aan naar de woonkamer. Ik heb haar altijd gemogen.

'Noem me maar weer Esther.' Ik knik en glimlach even.

'Mason is boven op zijn kamer. Loop maar door hoor.' Zonder iets te zeggen loop ik naar de zolder waar Mason's kamer is. Waar Mason en ik altijd samen waren. Ik klop op de deur en loop dan naar binnen.

'Ik ben klaar voor de rest van je verhaal,' zeg ik. Ik doe de deur achter me dicht en ga op zijn bureaustoel zitten. Mason kijkt me verbaasd aan. Hij had me hier duidelijk niet verwacht.

'Je zou me de rest vertellen. Daar ben ik nu klaar voor.' Ik wacht op wat hij gaat zeggen.

'Toen de jongens me gingen bedreigen had ik net een relatie met jou.' Ik kijk even naar zijn kast waar de foto van ons nog steeds op hangt.

'Ze vroegen me van alles. Geld, drank, drugs.' Hij zegt even niets en kijkt me even aan.

'Uiteindelijk vroegen ze me om jou.' Ik voel mijn hart sneller bonken.

'Ze vroegen of ik je een keer wilde meenemen naar de club waar we op zaterdagavond altijd heen gingen. Als ik dat niet deed zouden ze een mail sturen naar de afdelingsleider van deze school.'

'Hoe wisten ze het e-mailadres van De Wijnen dan?' Vraag ik verbaasd. Ik kijk hem even aan en ik zie dat hij moeite heeft met het vertellen.

'Die moest ik geven. Anders zouden ze jou zelf opzoeken.' Hij staat op en loopt naar zijn balkon.

'Ik wist niet meer wat ik moest doen, Lucy. Ik had gezegd dat ik je echt wel een keer zou meenemen, maar dat heb ik drie weken uitgesteld.

'Je had het me moeten zeggen.' Mason negeert mijn opmerking en begint verder te vertellen.

'Uiteindelijk ben ik zelf naar meneer De Wijnen gestapt.' Mijn ogen worden groot. Dat wist ik niet. Mason heeft zichzelf in de problemen gebracht door mij te beschermen.

'Ik heb hem verteld dat ik op mijn oude school de antwoorden van een proefwerk heb gestolen en de jongens me al die tijd bedreigd hebben.' Ik loop naar hem toe en ga naast hem op het balkon staan.

'Ik wilde niet dat ze jou gingen lastig vallen. De Wijnen had mijn ouders gevraagd naar school te komen en hij heeft ze alles verteld.'

'Je had het me moeten zeggen,' zeg ik nog een keer. Ik leg even mijn hand op zijn schouder.

'Ik wilde je niet ongerust maken.' Hij kijkt even naar mijn hand op zijn schouder. Snel doe ik mijn hand weer omlaag.

'Mijn vader had twee dagen voordat ik naar De Wijnen ging te horen gekregen dat hij voor werk een jaar naar Amerika zou moeten.'

'Het was dus niet om te vluchten?' Vraag ik voor de zekerheid. Mason schudt zijn hoofd.

'De Wijnen vond het fijn dat ik het hem had verteld en daarom mag ik dit jaar gewoon hier zijn en volgend jaar hier mijn examen maken.'

Het is even stil. Dit is dus allemaal gebeurd voordat Mason naar Amerika vertrok.

Hij heeft niet gezegd om mij te beschermen en om mij niet ongerust te maken. Ik weet niet meer wat ik hierop moet zeggen...

———

Ik heb even een vraag voor jullie. Ik upload best veel omdat ik het leuk vindt om te schrijven en veel inspiratie heb!

Vinden jullie het fijn als ik elke dag iets upload of zouden jullie het fijner vinden als ik bijvoorbeeld vaste upload dagen heb?

Laat het me maar weten! -x