After I met you

1.3

Lucy

'Hallo meneer Howard,' zeg ik vriendelijk. Ik kijk even naar Jayda. De stilte hier is vet ongemakkelijk.

'Naar welke film gaan jullie?' Vraagt hij aan ons terwijl hij de kaartjes van een andere man aanneemt. Ik denk dat het zijn vriend is.

'It comes at night,' zegt Jayda. 'We zijn gek op horror. Ze neemt een snoepje uit de snoepzak.

'Dan zien we jullie binnen wel!' Howard glimlacht nog even en loopt dan weg.

'Laten wij ook maar gaan.' Ik trek Jayda mee aan haar mouw en in de zaal nemen we plaats op de achterste rij. Howard zit aan de andere kant van de rij en snel kijk ik hem even aan.

'Veel plezier!' Roept hij als hij ziet dat ik naar hem kijk. Snel focus ik mijn blik op het grote scherm en zodra de film begint voel ik me weer wat relaxter.

Als het na een uur pauze is besluit ik even naar de wc te gaan. Via de trap loop ik naar beneden en als ik weer klaar ben loop ik door de kantine weer terug.

'Hoe vind je de film?' Howard staat voor me en heeft twee blikjes bier in zijn hand.

'Spannend,' zeg ik lachend. 'Maar ik heb ergere horrorfilms gezien hoor!'

'Als je het echt niet meer trekt kom je maar bij mij op schoot,' zegt hij lachend. Ik lach wat onzeker en kijk dan weg.

'Ik moet weer gaan.' Voor hij nog wat kan zeggen loop ik weg.

Na afloop van de film fiets ik zo snel mogelijk naar huis. Het is laat en morgen moet ik vroeg op. Thuis kruip ik gelijk in bed en val ik al snel in slaap.

De volgende ochtend word ik wakker door het licht dat door mijn doorzichtige gordijnen naar binnen schijnt. Ik kijk op de klok en schrik als ik zie dat het al tien over acht is.

'Shit!' Ik spring uit bed en kleed me snel aan. In de badkamer plons ik wat water in mijn gezicht en mijn haren gooi ik in een staart.

Eenmaal beneden pak ik mijn tas die ik gelukkig gister al had klaargezet en met mijn sleutels loop ik het huis uit en fiets ik richting school. Boven zit de klas al vol en is Howard al begonnen met de les. Langzaam loop ik de klas in.

'Ik zou de volgende keer maar niet op een doordeweekse dag naar de bioscoop gaan.'

Howard kijkt me even aan en wijst dan naar de tafel waar ik kan gaan zitten. Ik schrik als ik zie dat Mason achterin de klas zit. Zit hij nou ook alweer in dezelfde klas als ik.

'Wist jij dat Mason weer terug was?' Vraagt Roos achter me. Ik draai me even naar haar om.

'Nee en zeker niet dat hij weer dezelfde lessen volgt.' Ik kijk even zijn kant op en als hij ook naar mij kijkt draai ik snel weer mijn hoofd naar die van Roos.

'Het lijkt me handig om wel op te letten nu, Lucy.' Howard staat ondertussen voor me.

'Ik heb iedereen net een boek gegeven. Dit gaan jullie lezen en daar hebben jullie drie weken de tijd voor.' Hij legt een boek op mijn tafel genaamd The fault in our stars.

'Aan het eind van deze drie weken gaan jullie er een opstel over schrijven waar jullie een cijfer voor krijgen.' Ik knik even bevestigend.

'Als je op tijd was geweest was je bij de uitleg over dit hele traject.' Howard loopt weer weg. Verbaasd kijk ik hem even aan. Waarom doet hij toch zo raar?

'Begin maar vast met hoofdstuk één lezen,' zegt hij klassikaal terwijl hij achter zijn bureau gaat zitten. Iedereen doet wat hij zegt en al snel is het stil in het lokaal.

'Zullen we vanmiddag naar de stad? Ik heb wat nieuwe kleren nodig,' zegt Carmen die naast me zit.

'Ja is goed.' Ik kijk Carmen even aan. 'Kunnen we ook samen wat eten.' Stel ik voor. 'Bij de Mac Donalds of zo.' Carmen knikt.

'Lucy!' Ik schrik van Howards stem. 'Ik wil dat je je na je laatste les hier bij mij in dit lokaal komt melden.' Ik zucht. Daar gaat mijn uitstapje met Carmen.

'Oké meneer,' zeg ik netjes om hem niet nog bozer te maken.

Ik weet niet wat het is vandaag, maar hij doet echt heel raar...