'Ik wil je,' zegt meneer Howard hijgend in m'n oor. Met trillende benen sta ik daar en voel ik zijn lippen dichter bij die van mij komen.
Stap in het leven van de zeventienjarige Lucy. Een slim en bescheiden meisje.
Alles veranderd voor Lucy wannee...
Ik probeer mijn aandacht bij de danspassen te houden in plaats van bij Howard die op het bankje naar me zit te kijken.
'Drie stappen, Lucy. Niet vier!' Waarschuwt Ashley me. Ik zucht. Het gaat niet bepaald lekker vandaag.
'Kijk uit!' Roep ik nog. Maar het is al te laat. Elina stapt vol op mijn enkel. Schreeuwend val ik op de grond. Meteen komt iedereen op me af en ook Howard staat bezorgd voor me.
'Leun je maar op mij,' zegt hij terwijl hij me met één arm omhoog probeert te krijgen en met zijn andere arm me ondersteunt.
'Ik ga het wel met haar koelen. Dan kunnen jullie door met de les.' Zuchtend hinkel ik met Howard mee. Waarom moet hij me nou net weer helpen? In de kleedkamer zet hij me op het bankje. Hij loopt de wc's in en komt terug met een koude natte handdoek.
'Wat doet u hier eigenlijk?' Vraag ik verbaasd aan hem. Het komt er brutaler uit dan ik bedoelde.
'Ashley is mijn zus,' zegt hij. Ik trek verbaasd mijn wenkbrauwen op.
'Dat had ik nou nooit verwacht,' zeg ik lachend. Ik druk de handdoek iets harder op mijn zere enkel. Even is het heel stil. Het is een beetje ongemakkelijk.
'Je bent goed, Lucy.' Dankbaar kijk ik hem even aan.
'Sorry van vandaag in de les. Ik was vervelend.' Onzeker kijk ik hem aan. Hij lacht even kort.
'Ik had je niet meteen moeten laten nablijven.'
'Jawel! Roep ik meteen. 'Hoe eerder ik het snap hoe beter ik me de volgende keer gedraag.' Even lachen we allebei.
'Laten we het nu niet over school hebben,' zegt hij. Hij gaat op zijn hurken voor me zitten en buigt zich over mijn enkel.
'Doet dit pijn?' Voorzichtig beweegt hij mijn enkel. Ik haal mijn schouders op en schud uiteindelijk mijn hoofd.
'Het kan erger,' zeg ik. Na tien minuten haalt hij de handdoek van mijn enkel.
'Ik breng je naar huis,' zegt hij. 'Je kan zo niet fietsen.'
'Ik ben met de fiets,' zeg ik. Voorzichtig probeer ik op te staan.
'Je fiets nemen we gewoon mee. Ik gooi de achterbank plat en dan doen we het gewoon in de kofferbak.' Begrijpend knik ik.
'Ik zeg even dat je weg bent.' Howard loopt de zaal in en komt na een minuut weer terug. Leunend op hem hinkel ik naar zijn auto.
'Waar moet je heen?' Vraagt hij als we eenmaal in de auto zitten.
'Zet me naar af bij het zwembad. Daar dichtbij woon ik.' Howard begint te rijden. In de auto zeggen we niet veel. Het is een beetje ongemakkelijk.
'Ik kan je ook wel voor je huis afzetten?' Vraagt hij als we voor het zwembad staan. Ik schud mijn hoofd.
'Het is niet ver meer.' Ik kijk hem even aan en een steek gaat door mijn buik als hij even op zijn lip bijt.
'Bedankt meneer Howard,' zeg ik. Ik doe de autodeur open en wil weglopen, maar hij houdt me tegen.
'Noem me buiten school alsjeblieft Nigel.' Een glimlach verschijnt op zijn gezicht. Ik trek mijn arm uit zijn hand en loop dan weg.
———
Ik heb geen foto van Jeffrey geplaatst omdat ik dacht dat hij er niet veel in zou voorkomen, maar ik heb me bedacht! Dus hierbij een foto van Jeffrey.
Jeffrey
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
