After I met you

2.4

Lucy

'Lucy?' Ik schrik wakker van Mason's stem en moeizaam open ik mijn ogen. Ik zie op de klok dat het zeven uur is.

'Moet jij niet naar school zo?' Ik knik en spring gelijk uit bed. Ik wil niet te laat komen op mijn eerst dag. Ik trek mijn kleren aan en krul mijn donkere haren. Snel doe ik wat make-up op mijn gezicht en tot slot spuit ik wat parfum op.

'Ik heb ontbijt voor je gemaakt,' zegt Mason. Ik glimlach even dankbaar. Wat is het toch fijn om zo'n vriend te hebben.

'Ik heb nog geen fiets, Mason,' zeg ik. Ik weet dat de school hier ongeveer tien minuten vandaan is met de fiets.

'Volgens mij staan de fietsen van de oude bewoners er nog,' zegt Mason. 'Maar ik breng je wel.' Ik knik en eet mijn brood op. Daarna pak ik mijn tas en loop ik achter Mason aan naar zijn auto.

'Hoe laat ben je klaar?' Vraagt hij aan me. Ik kijk even in mijn agenda.

'Rond één uur.' Mason zucht even.

'Ik heb dan nog les,' zegt hij. 'Ik vraag of Casper of Liam je kan komen halen.' Ik knik en druk een kus op zijn mond.

'Veel plezier,' zegt hij. Ik glimlach nog even en loop dan de school in. Binnen is het groot en ik heb geen idee waar ik heen moet.

'Voor welke opleiding kom je?' Vraagt een meisje met een shirt aan waarop het logo van de school staat.

'Fotografie,' zeg ik. Ze wijst even naar een meisje iets verderop.

'Loop maar naar haar toe. Zij loopt met je mee.'
Ik knik en loop naar het meisje toe. Als er nog vijf anderen zijn lopen we met zijn allen naar boven. In het lokaal zitten al wat mensen.

'Mag ik hier komen zitten?' Vraag ik aan een meisje met gekruld blond haar. Ze knikt en haalt haar tas van de stoel.

'Ik ben Britt,' zegt ze.

'Lucy.' Ik kijk naar de docent die voor het bord staat. Dat is vast onze slb'er. Wanneer iedereen binnen is begint de vrouw voor het bord met praten.

'Leuk dat jullie er allemaal zijn,' begint ze. Net wanneer ze verder wilt praten wordt de deur geopend. Ik kijk verveeld naar buiten.

'Sorry dat ik te laat ben,' hoor ik. Ik schrik als ik de bekende stem hoor en snel kijk ik naar de deuropening. Daar staat Aiden. Mijn hart begint te bonken en ik schrik als zijn ogen op mij worden gericht.

'Ga zitten,' zegt de vrouw. Aiden kijkt me nog even aan en gaat dan voor in de klas zitten.

'Ik ben Nienke van den Berg. Ik ben jullie slb'er en ga jullie de aankomende drie jaar steunen en motiveren. Voor problemen kunnen jullie bij mij terecht.'

'Ze ziet er aardig uit,' zegt Britt. Ik knik even, maar ik blijf naar Aiden kijken.

'Als kennismakingsspel gaan we in groepjes zitten en mogen jullie elkaar vragen stellen. Daarna wisselen we de groepjes om. Op het bord staat wie bij wie zit.' Ik zie de leerlingen naar elkaar toe lopen en ik baal als ik zie dat ik bij Aiden zit. Daar heb ik dus totaal geen zin in. Waarom moet hij nou weer in deze klas?

'Ga je ook naar je groepje?' Vraagt Nienke die ondertussen naast me staat. Ik knik even en sta met tegenzin op.

'Wil jij beginnen?' Vraagt iemand aan Aiden. Hij knik en begint te praten.

'Ik ben Aiden Clarke. Ik ben zesentwintig en ben een tijd leraar geweest op een middelbare school, maar vanwege omstandigheden ben ik gestopt en besloot ik nu om een nieuwe studie te gaan doen.'

'Heb je een relatie?' Vraagt een meisje. Aiden schudt zijn hoofd en kijkt mij even aan.

'Jij mag,' zegt hij. Zuchtend begin ik te praten.

'Ik ben Lucy Kuyper en ik ben negentien jaar. Ik woon eergisteren in een studentenwoning met mijn vriend en nog vier anderen.' Ik zie Aiden even kijken, maar hij zegt niets. Nadat alle anderen zijn geweest krijgen we nog wat uitleg over de opleiding en rond half één mogen we gaan.

'Mag ik je nummer?' Vraagt Britt aan me. Ik knik en geef haar mijn telefoon.

'Dan zie ik je morgen!' Ik zwaai nog even en loop dan naar buiten waar ik Liam gelukkig al zie staan.

'Bedankt,' zeg ik. 'Voor dat je me komt halen.'

'Geen probleem,' zegt hij. Het duurt niet lang voor we thuis zijn. Ik ga gelijk naar mijn kamer en kruip achter mijn laptop om een film op Netflix te kijken.

'Hey,' hoor ik opeens. Ik schrik even en zie Mason in de deuropening staan.

'Schrok je?' Ik schud even lachend mijn hoofd.

'We gaan eten,' zegt hij. Verschrikt kijk ik op de klok en ik zie dat het al half zeven is.

'Ik eet niet thuis,' zeg ik snel. Verbaasd kijkt Mason me aan.

'Ik ga een hapje eten met een meisje uit mijn nieuwe klas.' Snel trek ik mijn schoenen en jas aan.

'Tot vanavond,' zeg ik. Ik druk een kus op zijn mond en loop dan het huis uit. Gelukkig is het niet ver lopen en als ik aankom zie ik Aiden al zitten. Met een beetje buikpijn loop ik naar binnen.

'Hey,' zegt hij. 'Fijn dat je er bent.' Ik knik wat en ga zonder iets te zeggen tegenover hem zitten. Het is een beetje ongemakkelijk.

'Kan ik iets voor je inschenken?' Ik knik en bestel een wit wijntje. Daarna geef ik gelijk het geld aan de serveerster.

'We moeten praten,' zeg ik. Aiden knikt.

'Ik wil gewoon weten hoe het met je gaat.' Ik neem even een slok van mijn drinken.

'Eerst wil ik iets duidelijk maken,' begin ik. Ik buig even iets voorover en leun met mijn ellebogen op de tafel.

'Ik wil dat je me hierna niet meer appt, belt sms't of op wat voor een manier ook contact met me zoekt. Ik heb een relatie, daar ben ik heel erg gelukkig mee en dat wil ik graag zo houden.'

'Lucy?' Hoor ik achter me. Ik schrik als ik hoor wie zijn stem het is. Mason staat achter me.

———
Britt