2.10

4.9K 186 34
                                    

Lucy

'Hey!' Enthousiast zwaait Jayda naar me en met tegenzin loop ik op haar af.

'Hoi,' zeg ik. Ik buk iets om haar een knuffel te geven en ga dan tegenover haar zitten.

'Hoe is het met je?' Vraagt ze aan me. Ik heb besloten eerst te doen alsof ik van niets af weet. Ik wil haar niet afschrikken.

'Prima. Met jou?' Vraag ik.

'Goed! Ik woon hier sinds afgelopen dinsdag ook. Een paar straten verderop.' Verbaasd kijk ik haar aan. Woont Jayda nu ook al hier in Utrecht?

'Waarom?' Vraag ik. Jayda lacht even.

'Een vriendin van me heeft een appartement gekocht,' begint ze. 'Ik betaal de helft van de prijs dus nu wonen we er samen.'

'Eva, heet ze. Ken je haar niet?' Ik voel een steek door mijn buik gaan en mijn ogen groot worden.

'Nou en of ik die ken,' zeg ik een beetje geïrriteerd. Vragend kijkt Jayda me aan.

'Ze zit achter Mason aan.' Ik word onderbroken door de serveerster.

'Weten jullie al wat jullie willen?' Vraagt ze. Ik knik en bestel een uitsmijter en een chocomel. Zodra ze weer weg is ga ik verder met mijn verhaal.

'En volgens mij is ze niet de enige,' zeg ik. Jayda trekt haar wenkbrauwen even op.

'Waarom heb je mij gefotografeerd?' Vraag ik. Het komt er botter uit dan ik bedoel.

'Ik weet niet waar je het over hebt,' zegt Jayda. Het kost me moeite om niet te gaan schreeuwen.

'Je weet donders goed waar ik het over,' sis ik. 'Liam en ik staan op de foto in de lingeriewinkel. Die foto heb jij gemaakt en die heb jij ook naar Mason gestuurd!' Jayda zucht even.

'Wat maakt het uit?' Het was bedoeld als grapje.'

'Zie je mij lachen?' Vraag ik boos. Jayda lacht even. Ik kan er niet tegen als mensen gaan lachen als ik boos ben.

'Onze humor verschilt blijkbaar,' zegt ze. De serveerster komt onze kant op en zet het eten en drinken voor ons neer.

'Ik moet er onverwachts vandoor,' zegt Jayda tegen de serveerster. 'Neem het maar weer mee naar achter.' De serveerster knikt en loopt met Jayda's eten en drinken weer weg.

'Ik dacht leuk bij te kletsen,' zegt Jayda. 'Maar je bent niets veranderd.' Vragend kijk ik haar aan.

'Het draait altijd om jou,' zegt ze. 'Daarom mag jij Eva niet.' Ik schud lachend mijn hoofd.

'Eva is mijn beste vriendin,' zegt Jayda. 'Zo kan ik jou niet meer noemen.' Ze pakt haar tas en loopt dan het restaurant uit. Alleen blijf ik achter.

'Eetsmakelijk,' hoor ik na vijf minuten. Ik kijk op en zie Aiden voor me staan.

'Bedankt,' zeg ik. Hij glimlacht even.

'Mag ik?' Vragend kijkt hij me aan en wijst hij naar de lege stoel tegenover me.

'Ga je gang,' zeg ik. Ik kijk naar hoe hij tegenover me gaat zitten en een cola besteld.

'Wat is er?' Vraagt hij. Vragend kijk ik hem aan.

'Ik ken je, Lucy. Ik zie het als je iets dwars zit.' Ik glimlach even en neem slok van mijn chocomel. Daarna vertel ik hem alles. Van mijn ruzie met Mason tot aan de foto die Jayda heeft gemaakt.

'Jayda heb ik altijd al een pittige tante gevonden,' zegt hij. Ik lach even om zijn opmerking. Het is fijn om even met Aiden te praten.

'Sorry,' zeg ik. 'Dat ik geen contact wilde. Het slaat ook eigenlijk nergens op. We zitten bij elkaar in de klas en moeten nog veel meemaken samen.' Aiden knikt.

'Vrienden?' Zegt hij vragend. Ik knik even en glimlach.

'Vrienden,' zeg ik dan bevestigend. Na een halfuurtje besluit ik naar huis te gaan.

'Kan ik je afzetten?' Ik knik en samen met Aiden lopen we naar zijn auto. Het is een andere auto dan drie jaar geleden. Het duurt niet lang voor we voor het appartementencomplex staan.

'Bedankt,' zeg ik. Aiden knikt even.

'Geen probleem,' zegt hij. Ik sla de autodeur dicht en loop dan naar boven. Mason zit op de bank.

'Hoi,' zeg ik. Ik loop naar de bank en ga aan de andere kant zitten. Hij zegt niets en blijft zich op de film focussen.

'Alsjeblieft, Mason,' begin ik. 'Geef alsjeblieft antwoord.' Vragend kijkt hij me aan.

'Zijn wij over?' Hij zet de film even op pauze en haalt zijn schouders op.

'Maandag ga je naar London,' zegt hij. 'Ik denk dat we tot je terug komt even een pauze moeten hebben.' Ik voel een traan over mijn wang lopen, maar toch knik ik. Misschien is dat het beste. Onze relatie botst al bijna een week en het stopt maar niet.

'Het is niet uit,' zegt hij. 'Maar we kijken even wat we willen als je terug bent.' Ik knik en loop dan naar mijn kamer. Huilend laat ik me op bed vallen.

After I met youWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu