badboy heaven (compleet)

14. Jack

Ik ren de school binnen en naar de receptie.

'sorry, ik ben te laat...' hijg ik.

'Jack... Waarom ben je nu weer te laat?'

'ik kom net uit het ziekenhuis...'

'oh... Okay... Wacht maar tot de volgende les, dan kan je daar heen.'

'bedankt.' zeg ik en ik loop alvast naar het lokaal.

Zodra ik daar aankom zie ik de eerste mensen van mijn klas al lopen. Zodra ik Jenniffer zie, begin ik spontaan te glimlachen. Ze loopt naar me toe en vraagt meteen: 'vandaag gaan we toch bij mij thuis aan de poster werken?' Ik knik en ik zie dat Jenniffer iets van plan is. Het zal wel...

De schooldag verliep zoals gewoonlijk en na school volg ik Jenniffer naar haar huis. Haar huis ziet er niet heel groot en luxe uit, maar wel heel gezellig. Ik zet mijn brommer bij het hek en loop samen met Jenniffer naar binnen. We lopen naar de keuken en daar zit een vrouw in de keuken iets te koken. Ik ging er van uit dat het Jenniffer's moeder was.

'hey Jen! Hoe was school?' zegt ze zonder om te kijken.

'prima. Ik ga vandaag met een jongen uit mijn klas even aan de poster werken.' zegt Jenniffer. De vrouw draait zich om en loopt daarna snel naar mij toe.

'hallo! Dus jij bent een jongen uit Jenniffer's klas! Och wat ben ik toch blij dat ze al een vriend heeft gemaakt! Ik ben trouwens Jenniffer's moeder. Noem me maar Lynn. Wat is jouw naam?' zegt ze enthusiast.

'Jack, aangenaam kennis te maken.' zeg ik terwijl ik haar hand schud. Ik hoor Jenniffer verveeld naast me zuchten.

'kom je nou naar boven?' zegt ze. Ik lach en Jenniffer trekt me naar haar kamer. Het is een kleine kamer en stond vol met verhuisdozen. Er stond al wel een bed, bureau en een kast, maar verder was alles leeg. Jenniffer gaat achter haar bureau zitten en trekt een tweede stoel onder haar bureau vandaan. In plaats van dat ze haar spullen pakt om aan de poster te gaan werken, kijkt ze me strak aan en vraagt: 'Jack, wat is er met je aan de hand?'

'niets! Waarom denk je steeds dat er iets is?'

'ik heb jullie hele gesprek gisteren gehoord. Je kan me alles vertellen, dat weet je he?'

'wat heb je gehoord dan?'

'dat je naar het ziekenhuis moest... Waarvoor moet je naar het ziekenhuis?'

'bloedneus probleempje, dat heb ik je al eerder verteld!'

'wat heb je dan?'

'niets!'

'waarom was je dan aan het huilen in de auto?!'

'ik was niet... Ik...' een brok in mijn keel zorgt ervoor dat ik niet verder kan praten. Ik voel tranen achter mijn ogen branden. Een deel van mij wilt dit geheim houden en een misschien wel een groter deel van me wilt het aan Jenniffer vertellen. Ik wil er überhaupt niet over praten... Ik knijp mijn hand samen in een vuist. 'ik was niet aan het huilen.' zeg ik zo zelfverzekerd mogelijk, maar een paar seconden later voel ik tranen over mijn wangen stromen. Ik veeg ze zo snel mogelijk weg. Ik voel Jenniffer's armen om mij heen en ik kan me niet meer sterk houden. Ik barst in huilen uit als een klein kind. Ik voel Jenniffer's hand op mijn achterhoofd en ze gaat troostend door mijn haren heen.

'het spijt me... Ik had je nooit zo mogen dwingen...' zegt ze. En sla ook mijn armen om haar heen. Ik besef me plotseling hoe erg ik haar steun op dit moment nodig heb. Ik wil dat ze me nooit meer loslaat.