badboy heaven (compleet)

62. Jack

Ik heb zo veel zin om met Jenniffer naar de Febo te gaan. Ik ben er eerlijk gezegd nooit geweest, maar ik vind alles prima zolang ik met Jenniffer ben.

Ik hoor mijn moeder naar beneden stormen en ik rol met mijn ogen.

'Jack! Wat hebben we nou afgesproken?! Jij gaat helemaal nergens heen voor het komende jaar!' krijst ze

'dus ook niet naar school?' zeg ik spottend.

'zelfs niet naar school! Ik kan je echt niet vertrouwen meer!' schreeuwt ze. Dat kwam harder aan dan verwacht. Ik moet toch wel gewoon naar school kunnen?!

Ik merk ook dat Jenniffer zich een beetje oncomfortabel begint te voelen bij de overduidelijke aankomst van een ruzie.

'Ben je serieus?! Ik moet afstuderen dit jaar!'

'nou, dan doe je dat maar niet. Toch?'

'mam! Je doet belachelijk! Als ik dit overleef, waar verwacht je dan dat ik terecht kan zonder diploma?!'

'dat zoeken we dan wel uit!' schreeuwt ze. Ik ben verbijsterd. Ze is helemaal doorgedraaid, die vrouw!

'nee! Ik ben een volwassen man! Ik kan zelf bepalen of ik naar school ga of niet!' schreeuw ik en ik pak Jenniffer's hand.

Ik trek haar mee naar mijn kamer en gooi de deur dicht.

'sorry voor daarnet,' mompel ik tegen Jenniffer. Ze legt een hand op mijn schouder.

'het is okay... Ik hoop gewoon dat jij okay bent...'

'nee... Dat ben ik dus niet... Ik wil weg hier... Ik kan niet mogelijk de laatste maanden van mijn leven met deze gek leven...'

'als je weer beter wordt dan verhuizen we. Heel ver hier vandaan!' probeert Jenniffer mij op te vrolijken. Ik glimlach.

'geweldig! Dan verhuizen we naar de noordpool! Dan hoeven we nooit meer het gezeik van mijn moeder te horen!' lach ik.

'zeker weten! En dan maken we een iglo die nog veel groter is dan jouw huis! 7 verdiepingen een een gigantische tuin!'

'absoluut!' zeg ik blij. 'dat zou nog eens mooi zijn...' mompel ik en ik geef Jenniffer een kus.

Niet heel veel later gaat Jenniffer even naar het toilet.

Een paar minuten nadat ze mijn kamer is uitgelopen knalt de deur ineens dicht en hoor ik hem op slot gaan.

Ik sta op en loop snel naar de deur. Ik probeer de deur te openen, maar hij zit echt op slot.

Ik bonk op de deur. Voordat ik iets kan zeggen, hoor ik mijn moeder poeslief zeggen: 'Jenniffer, Jack moet even rusten. Ik denk dat het tijd voor jou is om naar huis te gaan...'

'maar mevrouw...'

'nee Jenniffer. Ik ben niet geïnteresseerd. Naar huis, nu. Of ik verleng Jack's straf naar 2 jaar...'

Na een tijdje hoor ik iemand naar beneden lopen.

'waag het niet om te ontsnappen...' zegt mijn moeder tegen mij. Ik ga hier niet eens op antwoorden. Ik draai me kwaad om en loop naar mijn raam.

Ik word woedend wanneer ik zie dat er letterlijk een slot op mijn raam hangt...

Ik schop kwaad tegen mijn nachtkastje. Ik reik uit naar mijn zak om mijn telefoon te pakken, maar herinner me dan dat ik die beneden heb laten liggen.

Na ongeveer 2 uur hoor ik de deur open gaan en komt Emily naar binnen lopen.

'kom je avondeten?' vraagt ze bang. Zij weet maar al te goed wat er van me te verwachten is als ik in zo'n bui ben...

Ik knik en loop samen met haar naar beneden.

Mijn moeder heeft het eten klaargemaakt en ik schuif aan aan de tafel. Ik eet snel mijn eten en ren meteen weer naar mijn kamer. Deze keer met mijn telefoon.

Ik zie dat Emily de sluiten in het slot heeft laten zitten, dus die pak ik ook en stop hem in mijn broekzak.

Ik ga boos op bed liggen en pak mijn telefoon.

Voordat ik hem aan kan zetten hoor ik iemand mijn kamer in lopen. Ik weet meteen dat het mijn moeder is.

'Jack... We moeten het hebben over onze ruzies...'