badboy heaven (compleet)

87. Jenniffer

Ik word wakker in een onbekende omgeving. Ik kijk om me heen.

Ik lig op een bank en ik zit in iets wat lijkt op een kleine huiskamer.

Hoe ben ik hier terecht gekomen?

Ik ga rechtop zitten. Ik heb echt heel veel hoofdpijn en ik voel me ontzettend misselijk.

Ik begin een beetje in paniek te raken.

Waar ben ik?!

Er komt een jongen de kamer binnen lopen. Zijn gezicht komt me vaag bekend voor...

Hij heeft bruin haar en hemels blauwe ogen. Zijn gezicht is bedekt met schattige sproetjes.

'waar ben ik?' vraag ik hem.

'je bent bij mij thuis.'

'wie ben je?'

'ik heet Rowin, maar je herkent me vast sneller als ik zeg: ik ben de barman van gisteren op het feest...'

'hoe ben ik hier terechtgekomen? Waar is Jack?'

'Jack is je vriend toch?'

'ja...'

'ik weet niet waar hij is, maar je was niet bij hem toen ik je meenam.'

'waarom heb je me meegenomen dan?'

'je was heel erg dronken. Je wilde bijna roken en je liet je ontzettend makkelijk overtuigen door je vrienden. Ik vond de situatie er niet al te best uitzien, dus ik heb je meegenomen voordat je iets doms kon doen...'

'maar waar is Jack?!' roep ik uit. Ik voel me best verantwoordelijk voor hem en ik hen geen idee waar hij is of hoe de avond voor hem geëindigd is...'

'ik weet het niet, zoal ik al zei... Wil je dat ik je naar huis breng?' vraagt Rowin.

Ik knik langzaam.

We lopen naar zijn auto en ik vertel hem de straat waar ik woon. Ik weet nog niet helemaal zeker of ik hem kan vertrouwen, dus ik vertel hem niet mijn huisnummer.

Hij zet me daar af en ik stap de auto uit.

Voordat ik de autodeur dicht doe kijk ik Rowin nog even aan.

'dank je,' mompel ik en ik sluit de deur.

Ik wacht even totdat Rowin weg is gereden en daarna loop ik naar huis.

Zodra ik binnen ben komt mijn moeder naar me toe gerend.

'oh, Jenniffer! Waar was je? Ik was zo ongerust!'

'sorry...'

'wat is er met je gebeurt?'

'ik bleef bij een vriend logeren...' lieg ik een soort van. Ik kan haar niet vertellen dat ik gisteren dronken was... Ze zou zo teleurgesteld in mij zijn...

'kon je dat dan niet even zeggen? Je hebt Jack ook alleen gelaten he? Je weet dat hij nu in het ziekenhuis ligt?'

'wat?!'

'ja, zijn moeder heeft je een paar keer geprobeerd te bereiken en daarna heeft ze mij gebeld. Ze wilde Jack gisteren op komen halen, maar ze kom hem niet vinden. Ze hebben het feest meteen stop gezet en hebben Jack buiten bewustzijn gevonden. Hij is toen met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht... Wij dachten dat jij wel een beetje op hem zou letten op het feest...'

'oh nee! Het is allemaal mijn schuld! Ik moet er nu heen! Ik moet weten of hij okay is...'