badboy heaven (compleet)

40. Jack

Nadat Jenniffer de school binnen is gelopen zie ik dat Ryan mij aan zit te staren.

Dat brengt me op het geweldige idee om buiten de school te wachten of er niets interessants gebeurt. Ik ga op een bankje zitten om de hoek van de school

Na een paar uur is het pauze. Het is lekker weer en zoals ik al verwachtte komen Jenniffer en Kate naar buiten. Ik moet die Kate nog eens apart zien te krijgen...

Helaas zie ik dat Ryan en mijn andere "vrienden" ook naar buiten gaan. Tot mijn verbazing laten ze Jenniffer en Kate met rust.

Ze lopen meteen naar mij. Ik blijf rustig zitten en de jongens gaan voor me staan.

'leuke pet,' spot Ryan.

'thanks, vriend,' zeg ik.

'wij zijn geen vrienden meer...'

'oh ja dat klopt! Ik was bijna vergeten hoe je gisteren op de grond lag te janken omdat ik je niet langer als vriend zag,' zeg ik en ik zie Ryan kwaad worden. Hij grijpt de pet van mijn hoofd en gooit hem weg.

De mond van veel jongens valt open zodra ze mijn nieuwe kapsel zien.

'wat heb jij nou weer met je haar gedaan?!' lacht Ryan.

'geknipt,' zeg ik simpel.

'dat haar laat je eruit zien als een idioot dus het staat je wel,' zegt Ryan en ik hoor gegrinnik.

'thanks. Jouw gezicht laat je eruit zien als en jankende baby en ik vind dat dat ook wel bij jou persoonlijkheid passen,' zeg ik terug en een aantal jongens barsten in lachen uit. Ik grijns.

Plotseling ramt Ryan met zijn vuist in mijn gezicht. Ik sta meteen op. Ik ben een halve kop groter dan Ryan.

'gaan we weer vechten, zodat je jezelf voor de tweede keer kan vernederen?' vraag ik

'deze keer heb ik mijn vrienden bij me...' zegt Ryan kwaadaardig.

'jouw vrienden? Ik denk dat ze liever niet met een huilende baby gezien willen worden na dit gevecht...' zeg ik en ik voel de spanning tussen de jongens. Ik wend me tot hen. 'of wel?' vraag ik dan. Een aantal schudden hun hoofd.

Tot mijn opluchting stappen een paar van de jongens naar mij toe.

Na een tijdje staat iedereen aan mijn kant.

'wil je nog steeds vechten?' vraag ik rustig. Zonder verder iets te zeggen draait Ryan zich om en loopt naar Jenniffer en Kate. Hij grijpt Kate bij haar pols en sleept haar me. Jenniffer blijft verbijsterd achter en kijkt kwaad mijn kant op. Dat moet ik later even met haar uitpraten...

'bedankt jongens. Jullie zijn mijn echte vrienden,' zeg ik tegen de jongens. Ze glimlachen en lopen dan zwaaiend weer de school binnen.

Plotseling voel ik iemand op mijn schouder tikken. Ik draai me om een kijk een ontzettend kwade Jenniffer aan.

'je zou hem met rust laten! Ben je gewond? Heeft hij je iets aangedaan? Waarom ben je überhaupt op school?!'

'ja, dat zou ik inderdaad doen, maar hij kwam op mij af. Ik ben niet gewond. Hij heeft me geslagen, maar niets meer. Ik ben op school om ervoor te zorgen dat Ryan je met rust laat,' leg ik uit. Jenniffer zucht en knuffelt me. Dan geeft ze me de pet terug die Ryan op de grond gegooid heeft.

'ga alsjeblieft naar huis... Ik wil niet dat je nog iets overkomt...' smeekt ze me. Ik zucht.

'okay... Maar ik moet nog 1 ding doen...'

'beloof je dat je daarna naar huis gaat?'

'ja.'

'gelukkig. Tot ziens dan maar!' zegt Jenniffer vrolijk en ze drukt een kus op mijn wang en loopt de school binnen.

Toevallig zie ik dat Kate alleen haar spullen aan het inpakken is. Helemaal volgens plan. Ik wacht geduldig tot we als enige over zijn.

Als het zo ver is, loop ik rustig naar haar toe.

Ik sta achter haar en zij draait zich om. Ze schrikt en deinst achteruit.

'Hey Kate... Wij moeten eens praten...' zeg ik grijzend.