badboy heaven (compleet)

97. Jenniffer

'Jenniffer.' Ik ga naast hem op het bed zitten en kijk hem vragend aan. Hij pakt mijn handen vast en begint met me praten.' Ik hou heel veel van jou. Als ik een toekomst had ik hem graag met jou willen hebben. Je bent namelijk super leuk, lief, mooi en spontaan. Ik hou echt heel veel van je' er glijd een traan over zijn wang en al snel begin ik ook te huilen. 'Ik wil graag dat je mij een beetje probeert te vergeten en iemand anders zoekt, die er altijd voor je zal zijn. Met alles wat je doet hoef je je niet schuldig te voelen tegenover mij, want ik zal er toch niet zijn. Ik weet zeker dat je heel veel mensen zult helpen in je leven. Ik houd echt van jou.' Hij geeft me een kneepje in m'n handen. Ik geef hem voorzichtig een knuffel. 'Ik hou ook van jou.' Fluister ik hij doet z'n ogen weer dicht en gaat slapen. Ik geef hem nog een kusje op z'n voorhoofd en loop de kamer weer uit.

Uren gaan voorbij en al snel worden het dagen. Jack is steeds zwakker. Hij slaapt meestal en praten doet hij ook niet echt meer. Ik mis hem nu al. En ja hij is nog niet dood, maar hij is ook niet levendig. Emily is erg verdrietig. Ze zit meestal in de huiskamer tv te kijken. Soms werpt ze een blik op Jack in de hoop dat hij wakker wordt. Ik ga naast haar zitten en sla een arm om haar heen. Ze gaat tegen me aan liggen. 'Ik wil niet dat hij dood gaat' zegt ze zachtjes. Een traan glijdt over haar wang. 'Ik ook niet, maar het is nu zo. Het is niet terug te draaien en hij wordt vast blij op de plek waar hij heen gaat als hij dood is. En hij zal er altijd voor je zijn, ook al is hij er niet echt.' Ze begint te huilen. Ik doe geen moeite om haar te troosten. Soms is even huilen goed voor je, om al je emoties kwijt te kunnen. Soms moet al je verdriet er even uit. Ik merk al snel dat ik ook aan het huilen ben. Ik kijk naar Jack die gewoon rustig aan het slapen is. Hij zal geen last meer van kanker hebben als hij dood is. Voor hem is het vast beter. Hij zal nooit meer geconfronteerd worden met alle narigheid in dit leven. Nu nog wel, nu zal hij zich nog verdrietig voelen, maar bijna is alles over bijna kan hij rusten in vrede, bijna. Ik knuffel Emily nog steviger. Die enthousiaste, lieve, behulpzame, stoere jongen bestaat straks niet meer. Opeens zal het leven in één uur veranderen.

Ik laat Emily weer los en loop naar Jack. Ik zie dat hij langzaam een beetje wakker wordt. 'Ik hou van jou' fluister ik. Als antwoord krijg ik een kneepje in m'n hand terug ik kijk hem met een glimlach aan. Ook al vallen tegelijkertijd tranen van m'n wangen. 'I love you too. En de rest ook' zegt hij moeizaam met een zachte schorre stem en valt weer in een rustige slaap. Ik kijk naar Emily. Ze is weer tv aan het kijken. Ik kijk tevreden, hopelijk heeft ze weer even afleiding.