badboy heaven (compleet)

59. Jenniffer

Ik voel licht in m'n ogen schijnen en wordt langzaam wakker. Ik kijk snel op de klok. Al half elf! Ik wil nog wel naar Jack toe. En ik had elf uur afgesproken. Ik stap snel uit bed en kleed me om. Ik heb gister avond een cake gebakken om mee te nemen. Ik hoop dat hij hem lekker vindt. Als het goed is komen Jate en Ryan ook langs. Dat wordt dan vast heel gezellig.
Ik vindt het echt zielig dat Jack steeds ruzie met z'n moeder heeft. Ik snap ze alle bij wel. Z'n moeder wilt hem beschermen en wilt natuurlijk niet nog iemand kwijtraken aan de zelfde ziekte. En omdat het niet gelukt is haar man te redden doet ze er nu alles aan om Jack weer beter te krijgen. Ik snap Jack ook. Stel dat het niet mee kan genezen dan wil je natuurlijk je laatste maanden tot jaren wel gelukkig zijn. Ik vindt het altijd knap hoe mensen die heel ziek zijn toch nog blij zijn. Dat gun ik iedereen zeker Jack. Ik pak m'n tas met de cake er in en loop mijn voordeur uit. 'Ik ben bij Jack!' roep ik nog effen snel. Ik pak m'n fiets uit de schuur en Race naar het ziekenhuis.

Eenmaal aangekomen loop ik naar binnen en meteen naar de lift. Ik druk op verdieping 4 want daar ligt hij. Hij ligt in kamer 18. Als hij stopt stap ik uit. Ik kijk om me heen het lijkt net of het er heel anders uitziet dan gisteren. Ik loop door naar kamer 18. En doe vrolijk de deur open. 'Daar ben ik w....' Ik kijk rond, allemaal oude mensen kijken me raar aan. Dit is toch kamer 18? Ik loop snel weer naar buiten. Ik vraag snel op welke verdieping ik zit aan één van de zusters. 'Je zit op verdieping 3. Hoezo?' Vraagt ze. 'oh. dan zit ik verkeerd. Dank u wel.' Ik loop snel terug naar de lift. Ik zit inderdaad op verdieping 3. gênant. Ik ga snel door naar verdieping 4 en ik herken het meteen veel beter. Ik doe voorzichtig de deur van kamer 18 open. 'Hey welkom! We wachtte al!' Hoor ik Kate zeggen. 'Ja sorry, ik was net per ongelijk op de verkeerde verdieping. Ik liep die kamer in en toen zaten allemaal van die outjes me aan het aankijken van. ''oke, wat doet zij hier'' en toen ben ik uiteraard snel weer weg gerend.' Lag ik uit. Ze moeten allemaal hard lachen. 'Goed bezig!' Roept Ryan lachend uit. Als we eindelijk klaar zijn met lachen loop ik naar Jack toe en geef hem een dikke knuffel. Ik haal de cake te voor schijn en begin hem aan te snijden. Ik geef iedereen een stukje. We aan het einde is de hele cake op en praten we wat.

Na een uurtje gaan Kate en Ryan weg. Ik blijf uiteraard bij Jack. Ik hoef toch pas 6 uur thuis te zijn voor 't eten. Ik hoop dat Jack het weer goed heeft gemaakt met z'n moeder. Zal ik het gewoon vragen? Of is dat asociaal? Ik doe het! Anders kom ik het nooit te weten. 'Jack?' Vraag ik 'Ja?' 'ehm... ik vroeg me af, heb je het al goed gemaakt met je moeder.'
'Zolang zij niet stopt met regeltjes maken is het niet goed.' Antwoord hij geïrriteerd. 'Ik snap het gewoon niet! Ik probeer blij te zijn nu het nog kan, maar zij vindt het veel beter om af te wachten totdat ik beter wordt terwijl ik waarschijnlijk niet eens beter wordt.' Roept hij gefuseerd uit. Ik probeer hem een beetje te kalmeren. 'het is natuurlijk ook moeilijk voor je moeder, maar uiteindelijk ben jij wel de gene die ziek is en niet zij. Toch zal ik proberen het goed te maken.' Probeer ik voorzichtig. 'Nee, nog niet.' Het is duidelijk dat hij echt boos op z'n moeder is...