badboy heaven (compleet)

52. Jack

Een paar weken later zitten we weer met z'n allen te wachten op het resultaat van, als het goed is, mijn laatste scan.

De telefoon gaat en we kijken elkaar even aan. Mijn moeder pakt meteen de telefoon.

Ik focus me vooral op mijn moeder's gezichtsuitdrukking.

Zodra er een grote glimlach op haar gezicht verschijnt, weet ik dat het goed is.

Ze hangt op.

'geweldig nieuws! Jack is genezen!' zegt ze blij en er formt een groepsknuffel.

Jenniffer geeft me een kus op mijn wang.

Nu is mijn leven helemaal perfect.

'maaaaaam?' vraag ik wanneer ik me herinner dat ik bijna niets mocht toen ik ziek was. Ze lijkt te begrijpen waar ik heen wil met deze conversatie.

'vooruit, doe wat je niet laten kan,' antwoord ze. Ik sta op en doe een klein vreugde dansje.

Jenniffer begint te lachen. Even later staat zij ook op en beginnen we samen te dansen.

Daarna trekken we ook mijn moeder en zusje mee. We hebben een geweldige middag. De op één na mooiste dag van mijn leven. Na de dag dat ik Jenniffer ontmoette natuurlijk.

Een paar weken later is Jenniffer bij mij aan het logeren. We hebben diner gehad en Jenniffer en ik zitten op mijn kamer te chillen.

We praten over van alles en nogwat, terwijl Aslan vrolijk met Jenniffer's haar speelt.

'over een paar weekjes hebben we weer vakantie... Ik kan echt niet wachten!' zucht Jenniffer opgelucht.

'ik ook niet,' zeg ik.

'volgend jaar is ons laatste jaar. Wat gaan we eigenlijk daarna doen?'

'na de middelbare?'

'ja. Gaan we dan ieder onze eigen kant op? Blijven we samen?'

'dat maak toch allemaal niet uit?'

'wat bedoel je?'

'ik kom je altijd opzoeken. Van mij ben je voorlopig nog niet af,' lach ik.

Jenniffer lacht ook en ik zie dat ze begint te blozen.

'we zouden sowieso moeten genieten van elke seconde die we met elkaar hebben,' zegt ze. Ik knik instemmend. Ze heeft helemaal gelijk.

'ik hou echt van je, Jack. Zo ontzettend veel...' zegt Jenniffer.

'geloof me, ik hou biljoenen keren meer van jou,' zeg ik.

'je kan ook overdrijven he?' lacht Jenniffer.

'technisch gezien kan dat inderdaad, maar dat is nu niet het geval,' lach ik.

Jenniffer glimlacht.

'dan hou ik nog net twee keer zo veel van jou als jij van mij houdt, maakt niet uit wat je zegt,' grapt ze.

'dat lijkt me lastig, want ik heb me nu bedacht dat ik ook altijd twee keer zo veel van jou hou als jij van mij...'

'welke conclusie kunnen we hieruit trekken?'

'onze liefde voor elkaar is oneindig!' lach ik en Jenniffer barst ook in lachen uit.

'dat was zo cheesy!' grapt ze.

'dat mag toch wel een keertje?' lach ik.

Na een paar minuten zijn we uitgelachen. Jenniffer is blozend naar de grond aan het staren.

Ik buig me voorover en druk mijn lippen op die van haar. Ze kust me terug.

Ik trek Jenniffer op mijn schoot. Ik ga niet eens meer proberen om mijn handen naar beneden te laten glijden, want ik weet dat het toch niet veel nut zal hebben.

Plotseling pakt Jenniffer mijn shirt vast en trekt hem over mijn hoofd.

Ik ben voor een seconde ontzettend verrast.

Grijnzend duw ik Jenniffer achterover op mijn bed. Ik hou haar handen boven haar hoofd en buig me naar haar toe. Ik begin haar kusjes op haar kaak te geven.

'stout meisje,' fluister ik grijnzend in haar oor.

Ik hoor haar grinniken.

'mag dat dan niet voor een keertje?' grapt ze.

'oh jawel, graag zelfs,' grap ik.

'ik hou van je,' zegt Jenniffer.

'dat heb je me al verteld... Bewijs het nu maar...' zeg ik grijnzend.

Plotseling duwt Jenniffer me van haar af en houdt nu mijn handen boven mijn hoofd.

'dat ben ik ook van plan...' zegt ze grijnzend terwijl ze haar lippen weer op die van mij drukt.