badboy heaven (compleet)

67. Jenniffer

Na een tijdje hem geknuffeld te hebben laat Jack los.

'wat nu?' Vraagt Jack dan.

Ja wat nu? Ik weet het ook effen niet meer. Ik weet hij gaat niet meteen dood, maar heel lang kan het ook niet duren. Verder moet hij wel chemokuren blijven krijgen om zo lang mogelijk in leven te blijven. Dus hij zal zich ook vaak ziek voelen enzo.
Hij staart me hulpeloos aan. Dat snap ik ook wel. Ik denk dat ik hetzelfde zou doen.

'Ik laat je nog niet gaan' zeg ik vastberaden. Ik moet hem nu niet in de steek laten. Ik moet er nu voor hem zijn en hem helpen in de moeilijke tijden. Ik geef hem nog een knuffel. Na een tijdje komt er een dokter die van alles uitlegt. Ik kon het niet helemaal volgen want ik was teveel met m'n eigen gedachtes bezig.

Na een tijdje mogen wij en Jack weer naar huis. We zijn allemaal zo stil en verdrietig. Jack zit machteloos op de achterbank. Ik vindt het echt zielig voor hem. Het is trouwens ook zo irritant dat het niet duidelijk is wanneer je dood gaat. Bij de meeste mensen duurt het 1-3 jaar, maar er zijn ook mensen die het 13 jaar overleefd hebben. Er is ook verteld dat dunne darm kanker erfelijk kan zijn. En vooral als iemand op jonge leeftijd het heeft is het meestal geërfd. Ik denk dat Jack het misschien van z'n vader geërfd kan hebben. Ookal weet ik niet wat voor kanker hij had.

De auto remt langzaam af en we stappen uit. Emily doet meteen de deur open. 'Hoe ging het!?' Vraagt ze best enthousiast. Ik kijk zwijgend naar de grond. Ik kan er niks over zeggen dat moeten Jack en z'n moeder zelf doen. 'Oh, ik hoor het straks wel' zucht Emily die nog steeds geen antwoord heeft gekregen.

Na een tijdje is het aan Emily verteld. Ik weet niet precies wat haar reactie is. Ze huilde niet, ze leek niet verdrietig, maar ook niet blij. Ik vraag me nu wel echt af wat ze er van vindt. Ze zit een beetje stilletjes voor zich uit aan het staren. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Het is best ongemakkelijk hier. Ik kijk naar de klok. Het is al 5 uur. Misschien moet ik gewoon naar huis gaan. Even alles op een rijtje zetten en gaan slapen. Ik ben echt heel moe door vandaag. Ik kijk de kamer door. 'ehm... ik ga denk ik naar huis.' Zeg ik zachtjes...