badboy heaven (compleet)

100. Emily

Ik pak Jenniffer's hand en knijp er zachtjes in terwijl de tranen over mijn wangen stromen.

Hij is weg...

We rijden nu weg van Jack's begravenis. Het was een mooie begravenis... Al onze familie en vrienden waren er...

Ik heb alleen maar kunnen huilen.

Ik kan het gewoon niet geloven... Mijn grote broer, mijn voorbeeld, mijn beste friend... Hij is gewoon dood...

'het is okay Emily... Hij is in een beter plaats nu... Hij hoeft geen pijn meer te lijden...' mompelt Jenniffer.

'ja je hebt gelijk...' snik ik. 'maar het is zo moeilijk...'

'ik weet het Emily... Ik weet het...' mompelt ze en ze veegt haar tranen weg.

Zo gaan de volgende weken ook... Alleen maar huilen en denken over Jack... Het gaat slecht op school en het gaat slecht met mij. Ik eet nauwelijks wat en ik praat met niemand behalve Jenniffer en mama.

'eet,' hoor ik Thomas, een klasgenoot van me, zeggen terwijl hij een pakje met koekjes naar me toe schuift.

Ik schud mijn hoofd en schuif het de koekjes weer van me weg.

Hij schuift ze weer terug naar mij en ik schuif ze weer weg. Dit blijft een paar minuten lang doorgaan, totdat ik begin te lachen en niet meer de moeite doe om het pakje weer terug te schuiven. Dit is de eerste keer dat ik lach na Jack's dood.

Thomas gaat lachend naast me zitten en opent het pakje met koekjes.

Hij pakt er één uit en houdt hem voor mijn gezicht.

'eet,' zegt hij.

Ik rol mijn ogen en open mijn mond en neem een hapje.

'ik heb gegeten,' zeg ik nadat ik het hapje heb doorgeslikt.

'alles,' zegt hij en hij glimlacht lief naar me. 'alsjeblieft?'

Ik zucht en knik dan.

Dat is hoe mijn vriendschap met Thomas is begonnen.

En een paar jaar later werdt dat meer dan alleen een vriendschap.

Thomas en ik gingen naar dezelfde middelbare school en ik zit nu in 4 havo en hij in 4 vwo.

Hij is er altijd voor mij geweest na Jack's dood, net als Jenniffer trouwens.

Ik ben nog steeds regelmatig verdrietig over Jack's dood, maar ik zie nu dat ik nog zo'n mooi leven te leven heb. Een mogelijkheid die Jack nooit heeft gehad...

Daarom zou ik hem juist wel moeten nemen, om hem trots te maken...

Plotseling voel ik twee armen om mij heen geslagen worden van achteren.

'Thomas!' lach ik en ik kijk om naar mijn vriendje.

We zijn sinds een jaar in een relatie en voor de eerste keer na Jack's dood durf ik officiel te zeggen dat ik gelukkig ben.