badboy heaven (compleet)

78. Jack

Kan mijn leven op dit moment nog slechter worden?

Ik heb nog maar een paar maanden of jaren te leven, maar zonder Jenniffer?

Dan ga ik liever wat eerder dood. Wat is er nog aan leven als je weet dat alles wat je doet, toch voor niets zal zijn omdat je toch doodgaat...

Waarom moest Clara nu komen? Waarom komt ze niet wanneer ik dood zal zijn. Dan zou iemand haar vertellen, 'Jack is dood. Nou, doei he!'. Dan zou het haar vast niet echt veel boeien helaas, maar als dat het wel zou doen... Lekker voor je, Clara.

Ik lig nu echt al de hele dag in mijn bed en ik weiger om eruit te komen. Ik wil helemaal niets meer. Ik wil niet meer eten, niet meer drinken en het liefst ook niet meer ademen, maar daar moet ik nog even op wachten...

Dit gaat dagen zo door en mijn moeder maakt zich zo veel zorgen. Ach, laat dat mens lekker. Ik ben toch dood zo...

'Jack! Je moet echt wat eten! Het enige wat je de laatste 5 dagen hebt gegeten is een pakje crackers per dag!' zegt ze voor de zoveelste keer deze dag.

'meer dan genoeg. Ik heb geen honger.'

'wat heb jij toch ineens?' zegt ze en ik zie de tranen over haar wangen stromen.

'niets. Ik voel me gewoon slecht...' mompel ik. Dat is deels waar, want ik voel me inderdaad slecht, maar het echte probleem voor mij nu is de hele situatie met Jenniffer.

Een tijdje nadat mijn moeder mijn kamer uit is gelopen gaat de deurbel.

Ik zucht en duw mijn gezicht in mijn kussen.

Ik hoor iemand de trap op rennen en mijn kamerdeur vliegt open.

'het is etenstijd!' roept een vaag bekende stem. Ik herken hem eigenlijk wel heel goed, maar ik heb geen zin om te bedenken van wie die stem kan zijn. Ik kreun en trek een deken over mijn hoofd.

Het deken wordt van me afgetrokken en het kussen wordt onder mijn gezicht uit getrokken. Ik kijk geïrriteerd omhoog en zie Ryan me boos aankijken.

'eten, nu!' eist hij. Hij bekijkt me en ik zie een lichte shock bij Ryan. 'kijk hoe mager je bent! Je moet je six-pack toch kunnen trainen voor Jenniffer!' probeert Ryan me over te halen.

'Jenniffer wil me toch niet, of ik nou de grootste hangbuik of six-pack heb...'

'maar jij hebt beide niet! Ik weet zeker dat ik je ribben je huid uit zie steken als ik het kon zien.'

'nou en? Ik ga toch dood.'

'maar zo ga je alleen maar eerder dood!'

'nou, dat is mooi ook...'

'Jack, wat is er toch met jou?!' roept Ryan uit.

Ik sta zuchtend op en loop naar de spiegel in mijn kamer.

'ik ben zo dom geweest... Clara is weer terug en ze heeft me gezoend. Jenniffer zag dat en nu wilt ze niets met mij te maken hebben.' leg ik uit terwijl ik mezelf in de spiegel bekijk.

Ik ben inderdaad ontzettend mager, maar wat boeit dat? Ik kan mijn ribben zelfs door mijn pyjama zien uitsteken.

Ik heb donkere cirkels onder mijn ogen en mijn lippen zijn droog en gescheurd.

'je ziet er niet uit...' mompelt Ryan.

'klopt,' zeg ik simpel en ik klim weer mijn bed in.

'wanneer moet je weer naar het ziekenhuis?'

'weet ik veel... Ik ga toch niet.'

'Jack? Ben je serieus?!'

'whatever.'

'okay, nu gaat het te ver. Als ik geen voedsel door je strot kan duwen, kan Jenniffer het wel,' zegt Ryan en hij loopt mijn kamer uit.

Ik rol met mijn ogen en begraaf mijn gezicht weer in mijn kussen.

alsof Jenniffer nog om mij geeft na alles wat ik haar heb aangedaan...