badboy heaven (compleet)

77. Jenniffer

Over nadenken  hem een tweede kans te geven? Natuurlijk geef ik hem geen tweede kans. Hij was aan het zoenen met clara.

'Jou een tweede kans geven? Je zat gewoon te zoenen! Hoe weet ik zeker dat het klopt wat je zegt? Weet je hoe erg je mij net gebroken hebt' schreeuw ik in zijn gezicht. Ik zie dat hij bijna begint te huilen. Ik bijt zachtjes op m'n lip. Wat nu? 'Ik wil dat je weg gaat. Ik wil even alleen gelaten worden.' Jack knikt verdrietig en loopt naar beneden. Ik zou zo graag achter hem aan willen rennen en hem een dikke knuffel geven, maar ik moet even nadenken. Ik moet even alles op een rijtje zetten. Ik weet dat ik hem zo graag wil vergeven, maar dat kan ik nu nog niet. Ik draai me om naar Kate ze lijkt diep in haar gedachten verzonken.

'Sorry nog dat ik hem binnen liet.' Zegt Kate na een tijdje. Ik kijk haar aan. 'Het is niet jou schuld. Hij kiest er eerste instantie voor om zich door Clara te verleiden. En daarna maakt hij de keuze om te komen terwijl we duidelijk gezegd hebben dat we dat niet willen.'

Ik zie Kate bedenkelijk kijken. 'Ik weet het niet zo goed hoor... Hij leek het wel echt te menen toen hij zij dat het hem spijt. Toch vindt ik het zo erg hoe hij jou gewoon heeft laten zitten. Hoe kan hij dat doen!? Jij verdient dit verdriet niet, maar ik moet eerlijk zeggen dat Jack het ook wel moeilijk heeft.'

Ik denk na, alsof mij dat boeit! Hij heeft me gewoon laten zitten! Ik weet dat ik het liefst hem gewoon meteen had willen vergeven. Maar ik kan het gewoon echt niet. Ik voel me zo alleen. Ik wil hem in mijn armen houden voor altijd. Ik durf het gewoon niet ik ben bang dat hij mij weer los laat. Ik ben gewoon zo gebroken. Ik wil naar huis. Ik wil alleen nog maar slapen. Dan kan ik vandaag even vergeten. Dan kan ik mijn hoofd even helemaal leeg maken en er morgen nog eens goed over nadenken.
Ik neem afscheid van kate en loop naar huis. Sinds mijn fiets nog bij Jack staat. Na een kwartiertje ben ik eindelijk thuis. Als ik naar binnen stap zie ik dat m'n moeder aan het koken is en mijn vader tv aan het kijken is. 'Mam ik heb geen trek, ik ga slapen oke?' Vraag ik.

Ze kijkt me raar aan 'Is er iets gebeurd ofzo? Je moet wel wat eten hoor.'

Ik zucht geïrriteerd. Mijn vader komt er ook bij staan. 'Dan eet ze toch niet! Laat haar maar gewoon slapen zo lang ze maar niet om tien uur alsnog beneden komt om iets te eten.' Bemoeit hij zich er geïrriteerd mee. Ik knik dankbaar en loop naar boven. Mijn vader heeft me mooi af geholpen van m'n moeders gezeur. Ik doe mijn pyjama aan en ga liggen. Binnen een paar minuten ben ik in een diepe slaap.