badboy heaven (compleet)

81. Jenniffer

We stappen in de auto naar het ziekenhuis. Het is duidelijk dat Jack erg moe is. Ik kan niet stoppen met me schuldig voelen. Ik had het hem veel eerder moeten vergeven. Ik had moeten bedenken dat het leven voor hem nu al zwaar genoeg is en dat gedoe met mij er echt niet bij kan. Ik zie dat Jack tegen het raam aan gaat liggen en naar buiten staart. Waar zou hij nu over nadenken? Ook zijn moeder zit stilletjes aan het stuur. Het is wel duidelijk dat ze blij is. Je ziet namelijk een glimlachje op haar mond. Emily is niet mee. We dachten dat het beter was als zij gewoon thuis is. Ik vindt het wel oprecht zielig voor haar. Jack had me verteld dat ze vaak huilt op school en dat haar vriendinnen haar in de steek hebben gelaten. Ze zal het deze tijd volgens mij wel heel moeilijk hebben. Misschien kan ik wel een keertje met haar pannenkoeken gaan bakken of knutselen ofzo. Dan kan ze ook nog een beetje afleiding hebben.

Ik wordt meteen uit m'n gedachten gehaald als de auto vaart verminderd. Ik kijk om me heen. Jup we zijn er al. Ik stap uit de auto en loop naar Jacks kant om hem uit de auto helpen. We lopen met z'n drieën naar binnen en gaan in de wachtkamer zitten. Na een tijdje begin ik weer met praten. 'wat verwacht jij eigenlijk dat ze gaan zeggen?' Vraag ik aan Jack.
'Geen idee, ik hoop dat ze me kunnen helpen.' Ik knik. Eigenlijk wel logisch. Het zou fijn zijn als hij weer wat aankomt. Hij ziet er zo zwak en mager uit.
'nog sorry dat ik je niet meer heb opgezocht na onze ruzie.' Ik kijk Jack aan.
Ik zie dat hij verbaast kijkt. 'Ik sorry voor dat ik je zomaar liet gaan. En ik alleen nog maar wou stoppen met leven. Ik had moeten bedenken dat ik je daar ook niet blij mee maak.' Ik geef hem een knuffel. Wel voorzichtig want hij is best zwak voor mijn gevoel.

Na een tijdje komt de dokter de wachtkamer binnen. Hij schud onze handen en we lopen met hem mee. Hij begint een heel gesprek over dat het normaal is dat Jack altijd moe is, dat hij vaak misselijk zal zijn en dat hij weinig honger heeft. Hij vertelde ook dat Jack gewoon moet eten waar hij zin in heeft, maar dat het moeilijk is om harde voeding te eten. Hij kan wel dingen eten die smelten in je mond of gewoon zacht zijn. Als hij toch zin heeft in iets hards is dat prima, maar waarschijnlijk krijgt hij dat niet op. Verder laat de dokter een soort van drankjes zien.(drink voeding) Hij zegt dat Jack moet proberen er twee per dag te drinken, maar als dat niet gaat dan niet. Hij kan niet echt met avond eten mee eten tenzij het in kleine stukjes gesneden wordt. Anders gaat het moeilijk. Als laatste zegt hij dat Jack waarschijnlijk niet meer zal aankomen. Dat is gewoon omdat hij weinig eetlust heeft en eigenlijk de helft van de week ziek is.

We lopen de kamer weer uit en ik wordt thuis afgezet. Ik draai me nog even om en zwaai naar Jack. 'Tot morgen....'