badboy heaven (compleet)

61. Jenniffer

Ik mag vandaag weer naar Jack!!! Ik heb vanmiddag bij hem afgesproken. Het is al 2 dagen geleden dat ik geweest ben. Dus ik ben erg benieuwd hoe het nu gaat na die operatie. Ik mocht van z'n moeder gisteren niet komen omdat hij een dagje moest uitrusten. Maar vandaag kan ik weer naar hem toe. Als ik het goed begrepen heb krijgt hij over 2 weken weer een scan. Dat is om te kijken of er chemokuur moet volgen, ookal is dar vrijwel helemaal zeker volgens de dokter. Ik loop de badkamer in. Mijn leven is met een ruk weer veranderd. Ik ben alleen nog maar bezig met Jack

Waarom weet ik niet. Of eigenlijk wel. Het lijkt mij best logisch ik maak me zoveel zorgen om hem. Misschien gaat hij wel dood. Dan moet ik door leven zonder hem? Ik schud m'n hoofd. Nee, zo mag ik niet denken. Ik wordt er alleen maar verdrietiger van. Straks gaat het wel goed en zit ik hier me maar een beetje zorgen te maken. Trouwens al gaat het niet goed dan weet ik zeker dat Jack z'n laatste tijd plezier wilt maken in plaats van de hele tijd verdrietig zijn. Waarom is er niet gewoon een medicijn tegen kanker? Nou ja die zijn er wel, maar ik bedoel waarom bestaat er geen medicijn waardoor je met zekerheid kan zeggen dat je geneest. Eigenlijk is het best raar... in deze wereld leven zo veel slimme mensen. Hoe kan het dat op sommige vragen nog steeds geen goed antwoord is. Ik weet wij als ''mensheid'' weten best veel, maar lang niet alles. Zelfs de aller slimste mensen weten op heel veel problemen geen oplossing. Het is duidelijk dat er nog een hoop te leren valt. Ik dacht vroeger dat professoren alles, maar dan ook alles wisten. Maar hoe ouder ik wordt hoe beter ik snap dat er nog super veel te leren valt.

Ik kijk op de klok en zie dat het al half 3 is. Ik stuur Jack snel een appje dat ik kom en race snel op mijn fiets naar hem toe. Eenmaal aangekomen zwaait z'n voordeur open en geeft Jack me een dikke knuffel. 'Ik heb je deze twee dagen echt gemist' lacht hij. 'Ik jou ook' zeg ik terug. We lopen samen naar binnen en gaan in de huiskamer zitten. Jack ploft neer. Het is wel duidelijk dat hij zwakker is dan normaal. 'Hoe gaat het met je na die operatie?' Vraag ik
Hij kijkt me lachend aan. 'eigenlijk wel goed alleen een beetje moe enzo, maar dat hoort erbij.' Ik knik. 'Hopen dat het snel weer beter is.' Hij zucht diep. Ik moet nu echt onderwerp veranderen. Ehm naar wat? Misschien kunnen we vanavond bij de Febo eten! 'Heb je zin en tijd om vanavond bij de Febo te eten?' Vraag ik enthousiast. Hij knikt heftig. 'zeker weten! Alleen ik heb weinig eetlust. Dus het wordt niet zo veel' lacht hij. Ik knik. Hij pakt m'n hand vast en ik voel zijn lippen al snel op de mijne...