badboy heaven (compleet)

63 Jenniffer

Ik werdt gewoon weg gestuurd. Sorry hoor maar ik vindt dat ze Jack nu wel heel overdreven aanpakt. Jacks leven wordt hier echt niet makkelijker van. Ik stap op m'n fiets en rijd langzaam naar huis. Ik had eigenlijk best wel zin om met Jack naar de Febo te gaan. Maar ja dat is nu dus verpest! Ik snap het eigenlijk ook niet echt meer. Jack is al 18 waarom is zijn moeder nog steeds zo veel op hem aan het letten.

Ik heb zoveel zin om met iemand te praten. Ik ga wel naar Kate die is er altijd voor me. Ik sla snel af naar links en fiets door naar Kate. Ik klop aan en er wordt meteen open gedaan.
'hey! Kom binnen' zegt Kate vrolijk
'hoi!' Zeg ik even vrolijk terug. We lopen naar boven en ik ga op haar bed zitten. 'Dus jij komt even spontaan langs?' Vraagt Kate.
'Yup. Ik had zin om te praten.'
Kate kijkt me benieuwd aan. 'waarover dan? Wat is er gebeurt?' Lacht ze.
'Nou over Jack. z'n moeder heeft hem opgesloten in zijn kamer en mij weg gestuurd, terwijl ik met hem naar de Febo zou gaan.'
Kate kijkt me raar aan 'serieus?' Lacht ze.
'Ja... Jack heeft steeds ruzie met haar en zij pakt alle vrijheid van Jack af... ik kwam eigenlijk hier om advies te vragen.' Zucht ik dan.
Kate kijkt me nog steeds vrolijk aan. 'laat mij effen denken hoor.' Na een tijdje antwoordt ze. 'Je zal een briefje kunnen schrijven en er een bos bloemen bij doen ofzo. Geen idee of dat een goed idee is.'
Ik denk na. Dat zal kunnen werken denk ik. Alleen wat zal ik als inhoud doen? 'wil je mij dan helpen met schrijven?' Ze knikt en haalt een kaartje uit haar kast. 'Laten we het hierop schrijven.' Ze laat een schattig kaartje zien met bloemen er op. Ik pak hem vast en begin te schrijven.

'' Beste Lynn,

Ik heb een vraagje over Jack. Ik weet dat u het moeilijk heeft nu Jack kanker heeft. Ik vindt het ook erg moeilijk. Ik vindt het oneerlijk dat dit soort zieketes bestaan en vindt het jammer dat ik niet kan helpen Jack beter te maken. Maar ik wil u ook zeggen dat door Jack alles te verbieden hij alleen maar ongelukkiger wordt. Ik hoop dat u snapt dat hij ook vrij wil zijn. En zijn misschien laatste jaren plezier wilt u hebben. Dat wilt iedereen, iedereen wilt gelukkig zijn. Ik snap nogmaals echt dat u hem wilt beschermen, maar ik denk dat het beter is als je hem iets meer z'n eigen keuzes laat maken.

Groetjes Jenniffer.''

Eindig ik de brief. Kate naast mij knikt  tevreden. 'Nu nog een bos bloemen en dan breng je het morgen langs.' Zegt Kate vrolijk. Ik knik en besluit dat ik weer naar huis moet. Ik neem afscheid en stap op m'n fiets naar huis...