badboy heaven (compleet)

34. Jack

Ik zie dat Jenniffer diep in gedachten verzonken is. Ik geef haar een kus op haar wang.

'is er iets?'

'...'

'je denkt nog steeds dat ik je gebruik?of niet?'

'ik weet het niet, okay?!'

'sorry... Ik wilde je niet boos maken...'

'je maakt me niet boos... Ik... Ik hoop gewoon dat je net zo veel van mij houdt als ik van jou hou en dat je me niet zal verlaten zodra... Je weet wel...'

'hoe kan ik je bewijzen dat ik nog veel meer van je hou dan je hoopt?'

'ik weet het niet...'

'wil je me dan gewoon geloven? Alsjeblieft?' smeek ik haar. Ze twijfelt even, maar knikt dan. Ik kus Jenniffer. Gelukkig kust ze me terug. Heel diep in me weet ik dat er maar één manier is om te bewijzen dat ik Jenniffer niet zou verlaten na dat. Maar dat zou Jenniffer vast geen goed idee vinden.

Plotseling trekt Jenniffer zich terug.

'doet het pijn?' vraagt ze plotseling.

'dat verschilt bij iedereen. Bij de meeste meisjes doet het de eerste keer wel pijn.'

'oh... Okay...'

'wat is er dan?'

'ik weet gewoon niet wat ik wil...'

'je weet dat je niets hoeft te doen wat je niet wilt he? Als je het alleen wilt om mij te bewijzen dat je me vertouwt of zo, doe het dan niet.' zeg ik. Ze kijkt me aan en glimlacht.

'het klinkt bijna alsof jij het niet wilt,' grapt ze.

'bijna wel ja! Maar als je dat echt gelooft, ken je me niet goed genoeg!' lach ik. Jenniffer begint ook te lachen.

Plotseling kijkt ze me bloedserieus aan.

'Ryan zei trouwens dat als je niet meer tijd met hem gaat doorbrengen, hij me wat aan doet...' mompelt ze. Ik begin keihard te lachen.

'denk je echt dat die flikker je wat aan durft te doen terwijl je mijn vriendin bent?' lach ik. Jenniffer lacht een beetje ongemakkelijk mee. Ik trek haar dichter bij mij en druk een kus op haar slaap.

'laten we maar gaan slapen,' zeg ik en ik ga liggen op mijn bed. Jenniffer komt naast me liggen en ik zet het licht uit.

Ze gaat weer met haar hoofd op mijn borst liggen en ik sla mijn armen om haar heen. Zo vallen we in slaap.