badboy heaven (compleet)

72. Jack

Ik loop het café binnen en zie dat Jenniffer best geïrriteerd is. Ik loop naar haar toe en vraag wat er aan de hand is. Ze schud boos haar hoofd.

'hey Jack!' hoor ik het meisje achter de bar met een flirterige stem zeggen. Ik kijk geïrriteerd op en open mijn mond om iets gemeens naar haar te roepen, maar zodra ik haar zie blijft mijn mond open, maar komt er geen geluid uit.

Het meisje draait verleidelijk een lok blond haar om haar vinger en kijkt me speels aan met haar ijsblauwe ogen.

'Clara...' breng ik uit.

'oh, dus je kent me nog, lieverd!' roept Clara enthusiast.

Ik ben kwaad, verdrietig, blij, verbaasd en verrast tegelijk.

'je... Eh...' stotter ik.

'ja! Ik ben weer terug! Leuk he?' zegt ze blij.

Ik voel Jenniffer aan mijn mouw trekken.

'wie is dat?' vraagt ze. Ze ziet er duidelijk geïrriteerd uit.

Ik kijk Clara even aan.

'ja, Clara ik ken je nog, maar ik weet ook nog wat je me hebt aangedaan,' zeg ik zodra ik mijn gedachten weer op een rijtje heb. Ik pak Jenniffer's hand en trek haar het café uit.

'wat is er aan de hand, Jack?!' vraagt ze verward.

'laten we naar een ander cafe gaan,' zeg ik en ik trek haar het eerst volgende café in.

'wat is er?!' vraagt Jenniffer nog een keer.

'mag ik 2 chocolade melk?' vraag ik aan de man achter de bar.

De man knikt en maakt de chocolade melk klaar.

'Jack!' sist Jenniffer naast me.

De man geeft ons onze chocolade melk en ik betaal. We lopen naar een tafel en gaan zitten.

'nu ga je me vertellen wie dat was!' zegt Jenniffer boos.

'Clara,' zeg ik zo onverschillig mogelijk.

'wie is Clara?!'

'mijn ex. Maak je geen zorgen om haar.'

'mag ik alsjeblieft het hele verhaal weten, want je leek nogal overspoeld door emoties daarnet...'

'uh ja... Denk ik. Clara was mijn eerste vrindin. We zijn vrijwel ons hele leven beste vrienden geweest en in de brugklas kregen we verkering. Het werd alleen pas iets serieus in de derde. Ik hield zo veel van haar. Ze was altijd vrolijk en ze was er altijd voor mij. We waren altijd samen en ik was zo gehecht aan haar. Ik wilde een toekomst met haar... Maar in het midden van het vierde jaar ging ze vreemd en met veel verschillende jongens ook. Ze bleek dat al een half jaar te doen toen ik erachter kwam. Ze brak mijn hart. Niet veel langer nadat ik erachter was gekomen ging ze verhuizen. Ik hoopte dat ik haar nooit meer zou zien. Oftewel, dat dacht ik, maar ik begon haar zo erg te missen. Ik werd depressief en wilde nooit meer een relatie in mijn hele leven. Ik ging soms wel uit met meisjes, maar alleen maar met één doel. Daarna mochten ze oprotten. Mijn moeder was zo teleurgesteld in mij. Emily was het enige meisje dat er nog voor me was. Uiteraard begon ik toen te denken dat meisjes maar goed waren voor één ding, maar gelukkig kwam jij. Jij hebt mijn leven zo erg verbeterd. Jij bent nu de enige waar ik voor wil leven. Ik hou so veel van jou. Jij bent er echt altijd voor me als ik je nodig heb. Ook wanneer je eigenlijk boos op me bent. Ik vertrouw jou ook meer dan wie dan ook. Mijn leven had perfect kunnen zijn... Maar buiten het feit dat ik binnenkort dood ga, komt Clara alles weer verpesten.'