badboy heaven (compleet)

55. Jenniffer

'Jack... Ik moet het nu echt weten... Ik maak me nu al druk, dus het zal niet meer verschil maken als je het me wel verteld...'

Jack schud z'n hoofd. 'Ik weet zeker dat je je toch nog drukker om mij gaat maken' zegt hij nerveus.

Ik denk diep na. Wat kan er vandaag gebeurt zijn waar ik me druk over kan maken? Misschien is het toch Ryan. 'Jack ik wil het nú weten. Weet je zeker dat het niet Ryan is? Ik ben je vriendinnetje! Mij kan je alles vertellen.'

'Ik weet het niet hoor. Ik wil gewoon dat je plezier kan blijven hebben, zonder je over mijn ziekte zorgen te maken.' Hij legt zijn hand op z'n mond. Hij kijkt me hopeloos aan.

'Heb je weer kanker? Waarom vertel je dat niet gewoon.' Waar maakt hij zig zoveel zorgen over? 'Of is er nog iets?'

Hij kijkt me twijfelend aan 'Ik wil niet dat je je zo veel zorgen maakt om mij. Het is trouwens geen erge kanker ofzo.' Zegt hij nerveus.

Wat heeft die jongen toch? Het is duidelijk dat hij nog een deel van z'n verhaal niet heeft verteld. Ik zucht. Ik vraag er later wel weer naar. 'Oke' Ik omhels hem. 'Het komt allemaal goed. Beloofd!' Hij knikt en laat me los. 'Hoe gaan ze de kanker weg halen eigenlijk?' Hij zucht en verteld dat er eerst een operatie komt om het stuk waar kanker zit eruit te halen. En daarna zit er hoogstwaarschijnlijk nog steeds kanker. Dat wordt weg gehaald door chemokuren. Ik knik. Ik wou dat het leven veel makkelijker voor hem was. Het lijkt me zo moeilijk om kanker te hebben wetend dat je dood kan gaan en dan ook nog eens je ziek voelen door de operaties en chemokuren. Ik leun zachtjes met mijn hoofd tegen Jack's schouder aan. Zo zitten we nog een paar minuten. Totdat er aan wordt geklopt. 'Binnen' roep ik.

'Hey hoe gaat het hier?' Kate en Ryan lopen vrolijk binnen.. Jack geeft me voorzichtig een blik dat ik niks moet zeggen over hem. 'goed hier' lach ik. 'En hoe is 't met julie?'

'ook goed' lachen ze terug. Ze gaan op een stoel zitten en kijken naar Jack. 'uhm... we storen niet toch?' Zegt Ryan voorzichtig.
'Natuurlijk niet!' Roept Jack zo blij mogelijk uit. Je ziet in z'n ogen dat hij eigenlijk wilt huilen. Ik kijk naar Kate en Ryan. Ze kijken bezorgd naar Jack. Wat moet ik nu? Ik had net een soort van beloofd niks te vertellen. Er is een super ongemakkelijke stilte tussen ons. 'Iemand wat drinken?' Probeer ik zenuwachtig.

'wat is er met julie aan de hand?' Roept Kate uit. 'Wat hebben jullie te verbergen voor ons? Julie weten dat julie ons kunnen vertrouwen hè?'

'Het is niet dat we julie niet vertrouwen, maar Jack wil het nu gewoon nog effen niet vertellen' Probeer ik te verduidelijken. Hun gezicht is meteen gericht op Jack. 'Zal ik cola halen?' Vraag ik. Iedereen knikt. Ik loop naar beneden. Ik vindt het zo erg voor Jack. Kon ik hem maar helpen genezen.