badboy heaven (compleet)

71.Jenniffer

Wat moet ik zonder Jack? Het klinkt te positief om weer door te kunnen leven als hij weg zal zijn, maar ik vraag me af of dat überhaupt mogelijk is. Hoe doen andere mensen dat als ze hun dierbaren verliezen? Ik veeg m'n tranen weer weg. Ik voel Jack met z'n handen over m'n rug aaien. Ik snap nu hoe moeilijk dit is voor mensen. Het zou zo fijn zijn als niemand op jonge leeftijd sterft. Het is zo erg, dat mensen soms zo brutaal uit hun leven berooft worden. Ik knuffel Jack weer stevig. Ik zou hem nooit meer los willen laten. Nooit meer! Ik laat zachtjes m'n tranen weer stromen.

Na een tijdje laat ik hem uiteraard wel weer los. Zo zitten we nog even in zijn kamer. 'Beloof je me dat je door gaat werken aan je toekomst?' Vraagt Jack nog een keer. Ik knik. Als het me niet voor mezelf lukt doe ik het voor hem. Ik weet nog dat Jack docter wilde worden. Alles in zijn toekomst is verpest. Dat geeft best wel een raar gevoel eigenlijk. Ik weet nog niet precies zeker wat ik wil worden. Ik begin diep na te denken, maar het enige waar ik aan kan denken is Jack, Jack mag niet weg. Ik wil hem niet kwijt.

Opeens weet ik wat ik wil worden. Ik wil gaan werken in een laboratorium waar ze medicijnen maken. Dan kan ik van alles onderzoek en misschien nieuwe medicijnen ontwikkelen. Dan zullen misschien ook wel minder mensen dood gaan. En dan denk ik weer aan Jack. Ik begin een klein beetje boos op mijzelf te worden. Ik moet niet wéér gaan huilen. Ik zie een hand voor m'n ogen heen en weer zwaaien. 'gaat alles goed? Je kijkt zo boos' lacht Jack. Ik kijk hem aan. Ik begin ook te lachen of tenminste dat probeer ik. 'Ik was vast aan het staren of niet soms?'

'Yup' zecht Jack nog even vrolijk. 'Hoe laat moet je thuis zijn? Anders kunnen we nog even naar een cafeetje in de buurt. Je hebt er altijd zulke lekkere chocolademelk. Ik kijk hem blij aan. 'Als ik om 12 uur maar thuis ben is alles prima' Antwoord ik. Even later lopen we over de verlichte straten naar het dichtstbijzijnde cafeetje. Jack en ik gaan samen aan de bar zitten. Dan wordt hij gebeld 'mijn oom mag ik effen opnemen? Dan bestel jij alvast' Vraagt hij. Ik knik en hij loopt naar buiten. Ik richt me tot de bar vrouw. Ik gok haar ongeveer mijn leeftijd. Ze heeft stijl blond haar. 'Mag ik misschien 2 warme chocolademelk?' Vraag ik dan. Ze kijkt me arrogant aan. Waarom is ze hier aangenomen? Vraag ik me oprecht af. Ze kijkt me doordringend aan. 'Weet je hij laat je toch wel in de steek nadat hij het met je heeft gedaan. Dat weet ik zeker! Hij komt later weer terug bij mij. Hij is van mij.' Ik raak geïrriteerd. Gaat dit serieus over Jack? 'Ehm, sorry hoor maar ik wil nog steeds graag 2 chocomelk. Ik kijk haar aan doordringend aan. 'Is de chocomelk er al?' vraagt Jack die net weer naar binnen is gestapt vrolijk...