Love Suicide

XXXII

DECEMBER 1: Tuesday

"Alam mo, Jacq. Ang tanga-tanga mo." Tiningnan ko siya ng masama. Itinaas niya ang kaniyang dalawang kamay na para bang sumusuko sa pulis. "What? I'm just stating the fact." He once more added.

Is it a compliment or an insult? An insult, of course. What else?

Napasapo nalang ako sa'king noo at napapikit ng mariin.

"What?" He chuckled.

"Tss. Wala na nga kasi akong maisip." Sabi ko habang padabog na naglalakad papunta sa room namin.

"I-I mean..." He laugh once again that made me irritated.

Mabilis nalang akong naglakad hanggang hindi niya ako maabutan. Pumasok na ako sa room.

"Ma'am, susunod daw po siya." Sabi ko nalang kay Ma'am Chavez. Napatango naman siya.

"You can take your sit now."

"Hey, Jacq." Napaligon ako sa tabi ko nang maka-upo na ako.

"Bakit?" I asked Joshua.

"Why are you red?" Napakunot naman ang aking noo.

"Red?" Pagtatanong ko.

Tumango-tango naman siya.

"W-wala." Napatingin ako sa pinto nang bigla itong bumukas at nagulat ako nang nakita ko na sa'kin agad ang kaniyang tingin dumapo.

Napatakip nalang ako ng aking mukha ng librong aking binabasa.

Actually, I felt so embarrassed a while ago.

"Hoy!" Sigaw nito sa'kin kaya naman napatingin ako sa kaniya. "Ano? Bakit tulala ka d'yan?" Pagtatanong nito sa'kin.

"W-wala." Sabi ko nalang at napapikit habang nakahawak pa din sa'king ulo.

"Kumain ka na nga." Napamulat ako sa sinabi niya. Huminga ako ng malalim at napatingin sa pagkain na in-order niya sa cafeteria. Umupo ako ng maayos.

I want to ask him a question. Just a quick one. But, my gut's not yet ready.

"Uh, Justin," I call him that's why he stopped from eating. Napatingin siya sa'kin habang umiinom ng kaniyang juice.

"Kumain ka na kaya?" Pagtatanong niya. "Istorbo ka sa pagkain ko eh."

"Do you know... Who am I?" I asked not minding of what he've said.

"Loko ka ba?" Pagtatanong niya pabalik.

"What? I'm dead serious here." I said, as a matter of factly.

"Kumain ka na." Pagbabago niya ng topic at kumaing muli. Nagsitayuan ang balahibo ko sa katawan nang sabihin niya ang tatlong salitang 'yon. Napakaseryoso dahil ngayon ko lang siya nakitang gano'n.

Napalunok ako at napatingin sa spaghetti na nakalagay sa plato na nakatapat sa'kin.

"Burp." Napatingin ako sa kaniya. "Sorry." Sabi nito habang naka-peace sign nang bigla siyang nag-burp dahil sa kabusugan.

"Justin, why can't you answer my question?" I asked him once more. Tiningnan niya ang platong nasa harapan ko at ibinalik muli sa'kin ang tingin.