Love Suicide

XXXIII

DECEMBER 1: Tuesday

I close my eyes and leave out a heavy sigh.

Isa na namang gagawin. Kailan pa ba 'to matatapos?!

"I agree." Nakangiting sabi ng kaharap ko ngayon habang naka-de-quatro ang kaniyang upo sa upuan na kaharap lang ng inuupuan ko at katabi ng table ni Ma'am Chavez.

Their eyes were all at me. Actually, dalawa lang naman sila. "How about you, Nav?" Paghihingi ng opinyon sa'kin ni Ma'am Chavez.

Napatingin muna ako kay Quin at tinanguan niya ako. May choice pa ba ako? Siya na ang masusunod mula ngayon, I think?

"Okay, good!" She said and stand up from her seat. She's happy, huh? "So, things are going to presented twenty-three days from now."

What?!

"... twenty-three days from now."

Paulit-ulit na sabi nito sa'king isipan na akala mo'y sirang plaka. "Hey, Jacq." Mahinang bulong sa'kin ni Quin dahilan para magising na ako sa katotohanan.

Nakalahad na ang kamay ni Ma'am Chavez, waiting for me to respond. Wala naman na akong maggawa dahil nakita ko na si Quin na kinuha ang nakalahad na kamay ni Ma'am Chavez at makipag-shake hands siya.

Then I do the same.

Huminga ako ng malalim pagkasirado na pagkasirado ng pinto ng Faculty Room.

"Are you okay?"

"Do you think I am?" Pagtatanong ko sa kaniya.

"Chill." Simple nitong dagdag habang naglalakad na siya. Naglakad naman ako at hinabol ko siya hanggang sa makasabay ko na siya sa paglalakad. Nakalagay ang kanang kamay niya sa kaniyang bulsa.

But I just want to give him some lectures. "After we recieve the news that we're going to sing twenty-four days from now, don't you know that, that's my biggest problem as of the moment?" I sigh, heavily. "And now this. It's driving me crazy." I said, exhausted.

Napalingon ako sa kaniya nang wala akong marinig na kahit isang kibo man lang. "Wala ka man lang bang sasabihin?" Naiirita kong tanong sa kaniya.

Napangisi naman siya na ikina-irita ko pa lalo. Nagpapa-cool siya habang ako naiirita na?

Napatigil siya sa paglalakad kaya naman napatigil ako. Hinarap niya ako't lumapit sa'kin.

"Tell me first," nilayo ko ng kaunti ang aking mukha sa kaniya dahil papalapit ito ng papalapit sa'kin. "Bakit sa lahat lahat ng p'wede mong gamiting palusot, 'yon pa?" Napatingin ako sa mata niya nang sabihin niya 'yon at kitang-kita ko ang pagkaseryoso niya.

Napa-iwas ako ng tingin at napalunok. Hindi ba niya naintindihan ang sinabi ko sa kaniya kanina na, wala na akong maisip na ibang palusot?

"Should I say that we have a plan? That that's the day na kailangan nating mamatay?" I asked him while staring at my shoes.

Huminga siya ng malalim at hinawakan ang aking baba kaya naman napatingin ako sa kaniya.

"Damn you." Napalunok ako sa kaniyang sinabi. Hindi ko alam pero parang...